Το ΔΙΛΗΜΜΑ της Δύσης μετά την απόκρουση της ιρανικής επίθεσης

Μια πρόσφατη Κυριακή, το Ιράν πραγματοποίησε μια άνευ προηγουμένου αεροπορική επιδρομή εναντίον του Ισραήλ, αναπτύσσοντας ένα τεράστιο οπλοστάσιο που αποτελείτο από περίπου 320 πυρομαχικά. Αυτή η τρομερή επίθεση περιελάμβανε 170 μη επανδρωμένα αεροσκάφη, 120 βαλλιστικούς πυραύλους μεσαίου βεληνεκούς και 30 πυραύλους κρουζ. Η επιχείρηση αυτή σηματοδότησε την πιο εκτεταμένη συνδυασμένη επίθεση με μη επανδρωμένα αεροσκάφη και πυραύλους που έχει καταγραφεί ποτέ παγκοσμίως, επισκιάζοντας τη μεγαλύτερη ρωσική αεροπορική επιδρομή κατά της Ουκρανίας το Δεκέμβριο του 2023, η οποία περιελάμβανε 158 πυραύλους και μη επανδρωμένα αεροσκάφη.

Atul Kumar Mishra - tfiglobalnews.com / Παρουσίαση Freepen.gr

Η συνιστώσα των βαλλιστικών πυραύλων αυτής της επίθεσης και μόνο αντιπροσώπευε τη μεγαλύτερη καταγεγραμμένη ομοβροντία τέτοιων όπλων, μια τρανή ένδειξη του κλιμακούμενου μεγέθους των σύγχρονων στρατιωτικών αντιπαραθέσεων. Ωστόσο, η ταχεία και ολοκληρωμένη εξουδετέρωση αυτής της απειλής μέσω κοινών συμμαχικών προσπαθειών ανέδειξε ένα απαράμιλλο επίπεδο δυτικής στρατιωτικο-τεχνολογικής ικανότητας. Η ενορχήστρωση μιας τέτοιας πολύπλοκης αμυντικής επιχείρησης πολλαπλών τομέων απαιτούσε απρόσκοπτο συντονισμό μεταξύ διαφορετικών συμμαχικών δυνάμεων, χρησιμοποιώντας ένα ευρύ φάσμα αισθητήρων, πλατφορμών και αναχαιτιστών.

Η επιτυχής άμυνα δεν ήταν απλώς μια απόδειξη της προηγμένης δυτικής τεχνολογίας, αλλά ανέδειξε επίσης τις εξαιρετικές στρατιωτικές ικανότητες, την εκπαίδευση και τον επαγγελματισμό των συμμαχικών δυνάμεων από το Ισραήλ, τις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γαλλία και την Ιορδανία. Αυτό το υψηλό επίπεδο επάρκειας και τεχνολογικής ολοκλήρωσης ήταν ζωτικής σημασίας, ιδιαίτερα με το πολεμικό ντεμπούτο των αμερικανικών πυραύλων SM-3 που σχεδιάστηκαν για εξω-ατμοσφαιρικές βαλλιστικές αναχαιτίσεις.

Συγκριτικά, ένα προηγούμενο σημείο αναφοράς στη συμμαχική πολεμική μάχη υψηλής τεχνολογίας τέθηκε κατά τη διάρκεια μιας επιθετικής επιχείρησης στη Συρία τον Απρίλιο του 2018. Εκείνη η αποστολή περιελάμβανε μια συντονισμένη εκτόξευση 105 δυτικών πυραύλων από πολλαπλές πλατφόρμες σε τρεις διαφορετικές θάλασσες, η οποία εκτελέστηκε με τέτοια ακρίβεια που περιγράφηκε από την τότε υπουργό Αεροπορίας των ΗΠΑ Χέδερ Γουίλσον ως "το πιο ακριβές χτύπημα στην ιστορία του ανθρώπου".

Αλλά αυτό μπορεί να είναι το αποκορύφωμα της δόξας της Δύσης και τα πράγματα μπορεί να πάρουν την κατηφόρα από εδώ και πέρα. Πρώτον, η επίθεση του Ιράν, παρά το μέγεθος και την επιχειρησιακή πολυπλοκότητά της, δεν ήταν ακριβώς καταστροφική. Τα ιρανικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη Shahed-136, που χαρακτηρίζονται από την αργή και χαμηλού ύψους πτήση τους και αρκετοί βαλλιστικοί πύραυλοι που αποτυγχάνουν κατά τη διάρκεια της πτήσης, αποτελούν παράδειγμα μιας λιγότερο προηγμένης στρατιωτικής ικανότητας. Επιπλέον, η διαστημική τεχνολογία του Ιράν είναι υποανάπτυκτη.

Η πρόσφατη αντιπαράθεση απεικόνιζε ένα ιδανικό αμυντικό σενάριο - χάρη στην προηγούμενη ανακοίνωση των προθέσεών του από το Ιράν, που επέτρεπε άφθονο χρόνο προετοιμασίας για τις συμμαχικές δυνάμεις. Η τακτική κατάσταση ήταν εξαιρετικά ευνοϊκή. Οι συμμαχικές δυνάμεις επωφελήθηκαν σε τεράστιο βαθμό από τις προηγμένες δυνατότητες πληροφοριών, επιτήρησης και αναγνώρισης, οι οποίες ενισχύθηκαν περαιτέρω από τη στρατηγική τοποθέτηση σε βάσεις της Ιορδανίας, της Σαουδικής Αραβίας και των ΗΠΑ κατά μήκος της αναμενόμενης διαδρομής επίθεσης.

Ωστόσο, τέτοιες ιδανικές συνθήκες μπορεί να μην είναι πάντα αναπαραγώγιμες σε άλλα σενάρια ή έναντι διαφορετικών αντιπάλων. Τα γεωγραφικά πλεονεκτήματα και η ετοιμότητα που διευκολύνονται από τις προηγούμενες πληροφορίες μπορεί να μην είναι πάντα παρόντα.

Ως εκ τούτου, η επιχείρηση αεράμυνας, αν και επιχειρησιακά επιτυχής, ρίχνει φως σε σημαντικές προκλήσεις. Το κόστος και μόνο μιας τέτοιας υψηλής τεχνολογίας αεράμυνας είναι συγκλονιστικό, με το Ισραήλ να δαπανά πάνω από 1 δισεκατομμύριο δολάρια σε πυραύλους αναχαίτισης για την άμυνα μιας μόνο ημέρας, που αντιστοιχούν σε παρόμοιες δαπάνες από τις ΗΠΑ στις εμπλοκές τους από τον Οκτώβριο.

Επιπλέον, η ευρεία πολιτική ευθυγράμμιση που διευκόλυνε την άμυνα της Κυριακής -μια συντονισμένη προσπάθεια στην οποία συμμετέχουν δυτικοί σύμμαχοι μαζί με περιφερειακούς εταίρους όπως η Ιορδανία και η Σαουδική Αραβία- αποτελεί μια μοναδική κατάσταση. Μια τέτοια πολιτική ενότητα μπορεί να είναι δύσκολο να επαναληφθεί σε άλλες περιοχές ή υπό διαφορετικές συνθήκες.

Για παράδειγμα, η επέκταση παρόμοιων συστημάτων αεράμυνας υπό την ηγεσία των ΗΠΑ στην Ουκρανία έναντι μιας πυρηνικά εξοπλισμένης Ρωσίας είναι αδύνατη. Ομοίως, στον Ινδο-Ειρηνικό, η αντίδραση συμμάχων όπως η Ιαπωνία σε πιθανές κινεζικές ενέργειες κατά της Ταϊβάν παραμένει αβέβαιη.

Η πρόσφατη επιχείρηση υπογραμμίζει επίσης μια ευρύτερη τάση: την εξέλιξη των απειλών που περιλαμβάνουν μαζικά κύματα, μη επανδρωμένα και αυτόνομα όπλα. Οι απειλές αυτές αναμένεται να αυξηθούν σε κλίμακα και πολυπλοκότητα καθώς η τεχνολογία πολλαπλασιάζεται.

Άλλα έθνη παρακολουθούν στενά τις δυτικές αμυντικές στρατηγικές, βελτιώνοντας τις τακτικές τους στο συνεχιζόμενο παιχνίδι μέτρων-αντιμέτρων. Αυτός ο εξελισσόμενος διαγωνισμός δεν εγγυάται αέναη δυτική υπεροχή- η στρατηγική πρόθεση και οι επαρκείς πόροι είναι επιτακτικοί για να διατηρηθεί το πάνω χέρι.

Επομένως, ενώ μπορεί να υπάρχει αισιοδοξία για τις νέες τεχνολογικές εξελίξεις, είναι ζωτικής σημασίας να μην θεωρήσουμε ότι πρόκειται για τη μεγαλύτερη στιγμή όλων των εποχών. Οι συνθήκες που επέτρεψαν την επιτυχή άμυνα της Κυριακής -το κόστος, η πολιτική ευθυγράμμιση, η ευνοϊκή γεωγραφία και οι έγκαιρες προειδοποιήσεις- είναι απίθανο να είναι ομοιόμορφα παρούσες σε μελλοντικές συγκρούσειw.

από freepen.gr