Τι μέλλον μας περιμένει εδώ στο κράτος του Ισραήλ;

Αναδημοσίευση από την Ισραηλινή εφημερίδα Haaretz 10/05/2024

Συγγραφέας: Yossi Klein

Ποια Ημέρα Ανεξαρτησίας γιορτάζουμε; Ελευθερία από τον Βρετανό τύραννο, τον κατακτητή, που δημιούργησε εδώ συγκοινωνιακή, δικαστική, αστυνομική και στρατιωτική υποδομή.

Γιορτάζουμε την ημέρα που, πριν από 76 χρόνια, ελευθερωθήκαμε από τον στρατό, ο οποίος κατά τη διάρκεια τριάντα ετών βίαιης κατοχής ίδρυσε μια εταιρεία ηλεκτρισμού, το λιμάνι της Χάιφα και το αεροδρόμιο του Λοντ.

Δεν είναι εύκολο να κατεδαφίσεις ένα παλιό κτίριο, αλλά είναι εφικτό. Αυτό που χτίστηκε σε 76 χρόνια μπορεί να κατεδαφιστεί σε λιγότερο από ένα χρόνο. Όχι όλα ταυτόχρονα, όροφος με όροφο, τμήμα προς τμήμα, πειρατεία από αεροπειρατή.

Καταστρέφουμε το κράτος που δημιουργήσαμε με καταναγκασμό. Η καταστροφή μας ανάγκασε να το κάνουμε αυτό, όχι η θεϊκή υπόσχεση στον Αβραάμ ή η προφητεία του Χερτζλ.

Τώρα, 76 χρόνια μετά, ακόμα αναρωτιόμαστε αν θα είμαστε εδώ του χρόνου. Είμαστε ένα φαινόμενο: Δεν υπάρχει χώρα στον κόσμο που οι πολίτες της, 76 χρόνια μετά την ανεξαρτησία της, να αναρωτιούνται αν θα υπάρχει ακόμα.

Φτιάξαμε ένα πολυτελές σπίτι με κακά υλικά. Οι ρωγμές είναι εκτεθειμένες. Οι τοίχοι τρέμουν. Τα λύματα έρεαν. Η κατασκευή δεν ήταν εύκολη. Οι γείτονες είναι κακοί και οι οικοδόμοι άπειροι.

Δεν καταφέραμε να φέρουμε το κλονισμένο μπλοκ, τον εβραϊκό λαό, στο πλαίσιο ενός «δημοκρατικού κράτους».

Έχουμε δημιουργήσει ένα κράτος στο πνεύμα των πόλεων από τις οποίες προήλθαν οι πατέρες μας. Με φιλοφρονήσεις στους συγγενείς, κλείσιμο του ματιού στους κριτές και συζητήσεις για τιμές.

Λήφθηκαν βιαστικά κακές αποφάσεις, όπως η απόφαση να μην στρατολογηθεί ο Χαρεντίμ για να «διατηρηθεί η χόβολη».

Αυτή η χόβολη αναπτύχθηκε και φούσκωσε και έγινε τέρας. Τότε γινόταν λόγος για 400 μαθητές θρησκευτικών, τώρα υπάρχουν 145 χιλιάδες θρησκευτικοί.

Ο Χερτζλ έγραψε: «Δεν θα επιτρέψουμε στους κληρικούς να σηκώσουν κεφάλι. Θα ξέρουμε πώς να τους περιορίσουμε στη συναγωγή». Ο Χερτζλ έκανε λάθος, σήκωσαν το κεφάλι.

Ορμούν σαν τζίνι από το μπουκάλι σε κάθε πτυχή της ζωής. Σε μαιευτήρια ακόμα και νεκροταφεία. Το κράτος, που είναι οργανωμένο και έχει κανόνες και νόμους, το έντυσαν καπέλο και βλεφαρίδες και το έκαναν Εβραϊκό. Επινόησαν μια θρησκεία που έχει κράτος, μια θρησκεία σύμφωνα με την οποία επιτρέπεται να σκοτώνονται Παλαιστίνιοι και να κλέβουν τα εδάφη και τα κοπάδια τους. Αντί για τον ισραηλινό εθνικισμό πήραμε τον εβραϊκό φυλετισμό.

Επιστρέψαμε στο να είμαστε δύο φυλές. Μια φυλή που πιστεύει στη θεϊκή υπόσχεση στον Αβραάμ και μια φυλή που την απορρίπτει και πιστεύει στην ελευθερία, τη δικαιοσύνη, την ειρήνη και τα ίσα δικαιώματα όπως γράφονται στη Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας.

Αυτά τα δύο οράματα δεν συναντώνται. Δεν υπάρχει διάλογος. Η Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας πετάχτηκε στα σκουπίδια. Μια προσπάθεια σύνδεσης των δύο φυλών απέτυχε. Οι φυλές συζητούν, αλλά αυτό δεν είναι μια συζήτηση μεταξύ απόψεων, αλλά μάλλον μεταξύ πολιτών που υπερασπίζονται τον εαυτό τους και αποφασιστικών ξένων πρακτόρων.

►«Πόσους έχετε σκοτώσει;»

Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη

Μην παραπλανηθείτε από το μεγάλο καπέλο και τα καλαμάκια. Ο Ben Gvir και ο Smotrich είναι πράκτορες μιας παράξενης ιδεολογίας.

Στόχος τους είναι να ελέγξουν τη χώρα και να θεσπίσουν ένα σύνταγμα του οποίου το περιεχόμενο δεν αποκαλύπτουν. Λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο όπως ξένοι πράκτορες: διεισδύουν στην κυβέρνηση, την αστυνομία και τον στρατό και σπέρνουν την καταστροφή και το μίσος. Το χάος τους εξυπηρετεί και ο περιφερειακός πόλεμος είναι η κορυφή των ονείρων τους.

Δεν ανήκουν εδώ, ούτε στη Μέση Ανατολή, ούτε κι εμείς.

Κι εμείς, όσο φωτισμένοι κι αν είμαστε, δεν θέλουμε να ταυτιζόμαστε με τους ανθρώπους αυτής της περιοχής.

Είμαστε στην Ανατολή και οι καρδιές μας στη Δύση. Είμαστε όλοι καλοί Ευρωπαίοι. Δεν θέλουμε ειρήνη, θέλουμε Ευρώπη. Θέλουμε το Orfzione. Θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα νέο Βερολίνο εδώ.

Είμαστε τουρίστες στη χώρα μας. Δεν ενσωματωνόμαστε. Είναι υψηλοί (υπάρχουν και αυτοί που αυτοαποκαλούνται «λαταΐτες»). Γνωρίζουμε πέντε προσβολές στα αραβικά, και όποιος ξέρει περισσότερα από αυτό φοράει ένα μετάλλιο με το αστέρι του Δαβίδ στο μέγεθος του αυτιού ενός ελέφαντα για να μην τον πυροβολήσουν.

Η ημέρα γενεθλίων μιας χώρας συνοψίζει τα επιτεύγματα ολόκληρης της ζωής της. Την ημέρα αυτή, ένα υγιές κράτος υπόσχεται στους πολίτες του να κάνει τα πάντα για να κάνει το μέλλον τους καλύτερο.

Τι μέλλον μας περιμένει εδώ; Ο πρωθυπουργός στο «Yad Wasim» είχε την απάντηση: «Καταστροφή 2».

Ή με τα λόγια του Hanoch Levin: «Χωρίς ελπίδα θα συνεχίσεις να ζεις / Ο λόγος μου δεν είναι λέξη / Αν πω ότι θα συνεχίσεις να ζεις / Τότε πόσο και με ποιο δικαίωμα θα συνεχίσεις να ζεις / Αλλά κάνε μη ζητάς τι».

Στο μεταξύ, στέλνει τους γιους μας (όχι τους γιους του) στη Ράφα για χάρη της αξιοπρέπειάς του και για να εδραιώσει την εξουσία του Δεν υπάρχει αξιωματικός που να αρνείται και κανένας αναλυτής που επαναστατεί.

76 χρόνια πολεμήσαμε και σκοτώσαμε για να φτάσουμε σε αυτή τη στιγμή. Κοίτα πού φτάσαμε…

Πηγή: kommon.gr