Ήρθε η ώρα για τη Ρωσία να σκεφτεί μια «επιδεικτική» πυρηνική δοκιμή;

mid.ru

Το μπλοκ υπό την ηγεσία των ΗΠΑ έχει χάσει το φόβο του για το μανιτάρι, αλλά βλέποντας ένα θα μπορούσε ίσως να εστιάσει μερικά μυαλά

Υπάρχουν όλες οι ενδείξεις ότι οι ΗΠΑ και αρκετοί από τους συμμάχους τους μπορεί σύντομα να επιτρέψουν στην Ουκρανία να χρησιμοποιήσει δυτικά όπλα, συμπεριλαμβανομένων πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς, για να επιτεθεί σε στόχους που βρίσκονται εντός - πώς να το θέσουμε; - τα διεθνώς αναγνωρισμένα σύνορα της Ρωσίας. Ή εκείνων που υπήρχαν πριν από το Μαϊντάν του 2014 στο Κίεβο.

Του Ντμίτρι Σουσλόφ, μέλους του Ρωσικού Συμβουλίου Εξωτερικής και Αμυντικής Πολιτικής, αναπληρωτή διευθυντή της Παγκόσμιας Οικονομίας και Διεθνούς Πολιτικής στην Ανώτατη Σχολή Οικονομικών της Μόσχας και εμπειρογνώμονα της Λέσχης Βαλντάι - RUSSIA TODAY / Παρουσίαση Freepen.gr

Στην Αμερική, όπως ανέφεραν πρόσφατα οι New York Times, στους υποστηρικτές της ιδέας περιλαμβάνονται ο υπουργός Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν, οι περισσότεροι Ρεπουμπλικάνοι στο Κογκρέσο (συμπεριλαμβανομένου του προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων, Μάικ Τζόνσον) και πολλά μέλη του κατεστημένου της εξωτερικής πολιτικής, συμπεριλαμβανομένης της Βικτόρια Νούλαντ, η οποία παραιτήθηκε πρόσφατα από αναπληρώτρια υπουργός Εξωτερικών. Στην Ευρώπη, η Πολωνία, τα κράτη της Βαλτικής, το κύριο κόμμα της γερμανικής αντιπολίτευσης, το CDU/CSU, και ορισμένες δυτικοευρωπαϊκές προσωπικότητες, συμπεριλαμβανομένου του επικεφαλής του βρετανικού υπουργείου Εξωτερικών, Ντέιβιντ Κάμερον, αγωνίζονται υπέρ του μέτρου.

Πρόσφατα, ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ απηύθυνε παρόμοια έκκληση, αλλά δεν θα έκανε τέτοιες δηλώσεις εάν το θέμα δεν είχε ήδη εξεταστεί σε πρακτικό επίπεδο και δεν είχε λάβει ουσιαστική υποστήριξη από την Ουάσινγκτον. Έχει ήδη φτάσει στο σημείο να συζητείται το θέμα σε επίπεδο επικεφαλής των υπουργείων Άμυνας των κρατών μελών της ΕΕ.

Μια τέτοια απόφαση θα έφερνε τη σύγκρουση σε ένα ριζικά διαφορετικό επίπεδο, θα σήμαινε τη διαγραφή μιας από τις πιο φωτεινές «κόκκινες γραμμές» που υπήρχαν από τις 24 Φεβρουαρίου 2022 και θα σηματοδοτούσε την άμεση είσοδο των ΗΠΑ και του μπλοκ του ΝΑΤΟ στον πόλεμο κατά της Ρωσίας. Πράγματι, τα πλήγματα θα πραγματοποιούνται με βάση τις συντεταγμένες που παρέχονται από δυτικά συστήματα πληροφοριών, οι αποφάσεις για τα πλήγματα αυτά θα λαμβάνονται από δυτικούς στρατιωτικούς αξιωματικούς (τα μέσα ενημέρωσης έχουν επανειλημμένα μεταδώσει ομολογίες Ουκρανών στρατιωτικών αξιωματικών πως κάθε περίπτωση χρήσης δυτικών πυραύλων συντονίζεται εκ των προτέρων από δυτικούς στρατιωτικούς συμβούλους), και ακόμη και το κουμπί θα πατηθεί πιθανότατα απευθείας από δυτικούς στρατιωτικούς αξιωματικούς. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς δικαιολογεί την απροθυμία του να μεταφέρει πυραύλους Taurus με το σκεπτικό ότι θα πρέπει να χειρίζονται από γερμανικό και όχι ουκρανικό στρατιωτικό προσωπικό.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η άρνηση παροχής ενός τέτοιου δικαιώματος στο Κίεβο ήταν ο κύριος όρος για την παροχή στρατιωτικής βοήθειας σε αυτό και μία από τις βασικές αρχές της δυτικής εμπλοκής στη σύγκρουση από την αρχή.

Υπάρχουν τουλάχιστον δύο λόγοι για τους οποίους η Δύση συζητά τώρα την εγκατάλειψη αυτής της αρχής. Ο πρώτος και κυριότερος είναι η όλο και πιο δύσκολη θέση του ουκρανικού στρατού στο πεδίο της μάχης. Μην ξεχνάτε ότι οι ηγέτες του ΝΑΤΟ έλεγαν καθ' όλη τη διάρκεια πως το αποτέλεσμα έχει υπαρξιακή σημασία όχι μόνο για την Ουκρανία, αλλά και για τους ίδιους, καθώς θα καθορίσει τη φύση της νέας παγκόσμιας τάξης πραγμάτων. Με άλλα λόγια, η ίδια η Δύση έχει δώσει στην ουκρανική σύγκρουση το καθεστώς ενός Παγκόσμιου Πολέμου και επομένως η ήττα του Κιέβου θα σημάνει τη δική της στρατηγική ήττα, την τελική κατάρρευση της δυτικοκεντρικής διεθνούς τάξης. Κατά συνέπεια, όσο χειρότερη είναι η κατάσταση για το Κίεβο στο μέτωπο, τόσο μεγαλύτερα είναι τα ρίσκα κλιμάκωσης που είναι διατεθειμένη να αναλάβει η Δύση.

Ο δεύτερος λόγος είναι η απροθυμία της Ρωσίας να κλιμακώσει τις σχέσεις της με τη Δύση κάθε φορά που περνούσε μια «κόκκινη γραμμή» και εμπλεκόταν περισσότερο στη σύγκρουση (προμηθεύοντας το Κίεβο με άρματα μάχης, αεροσκάφη και, τελικά, πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς). Ως αποτέλεσμα, ο φόβος της κλιμάκωσης, ο οποίος ήταν σχετικά υψηλός στην αρχή της στρατιωτικής επιχείρησης, σταδιακά μειώθηκε, όπως έχουν επανειλημμένα επισημάνει δυτικά δημοσιεύματα.

Έτσι, η Δύση έχει καταλήξει να πιστεύει ότι το κόστος της ήττας του Κιέβου είναι πολύ μεγαλύτερο από τους κινδύνους μιας άμεσης στρατιωτικής σύγκρουσης με τη Ρωσία, ως αποτέλεσμα της άδειας στα δυτικά όπλα να χτυπήσουν βαθιά στην «παλιά» επικράτειά της. Οι φωνές εκείνων που υποστηρίζουν ότι ακόμη και αυτή τη φορά η Μόσχα δεν θα προκαλέσει άμεση στρατιωτική ζημία στις δυτικές χώρες γίνονται όλο και πιο δυνατές.

This logic can inevitably lead to World War III. And if the West’s further involvement in the conflict in Ukraine is not stopped now, a full-scale “hot” war between Russia and NATO will become inevitable. Moreover, due to the superiority of the US and its 31 NATO members in the field of conventional weapons, this war will inevitably move to the nuclear level.

In a few months (or maybe even weeks), the same logic will be applied to stationing regular Western troops in Ukraine and then starting to shoot down Russian missiles over it. The Kiev regime has been making these proposals more and more insistently of late.

According to even the current Russian nuclear doctrine (certainly a ‘peacetime’ doctrine in need of tightening), such a scenario would amount to official grounds for the use of nuclear weapons.

There is only one way to prevent such a catastrophic development of events: a sharp increase in Moscow’s policy of deterrence and intimidation. The option of ‘freezing’ military operations along the current line of demarcation without any political conditions for Kiev and modalities for its security relations with the West is completely unacceptable.

Some political forces in the West are increasingly advocating this and threatening escalation in the event of our refusal. But this option is categorically undesirable for us, because it means even greater militarization of what’s left of Ukraine and its even closer military integration with the West. This would herald the emergence of an even bigger threat on Russia’s borders than existed before 2022.

Instead, we should first tell the US and NATO roughly what Moscow already told London after David Cameron’s words about Ukraine’s right to strike anywhere with British Storm Shadow missiles. Namely, that in the event of an attack on ‘old’ Russian territory, Moscow reserves the right to strike any facilities of the countries concerned, including the US, anywhere in the world. There are many American military bases dotted around the globe.

Secondly, it is important to officially declare that if the US/NATO launches a non-nuclear strike on Russian territory in response to such a Russian strike, Moscow may in turn use nuclear weapons – in full accordance with the ‘Fundamentals of Russian State Policy in the Field of Nuclear Deterrence’.

Thirdly, since there has been talk of possible attacks not only on British but also on American facilities (and of a possible direct military response from the US), it would be desirable to hold exercises on the use of strategic nuclear forces in addition to the current exercises on the use of tactical weapons.

Finally, to confirm the seriousness of Russia’s intentions and to convince our adversaries of Moscow’s willingness to escalate, it is worth considering a demonstration (i.e. non-aggressive) nuclear explosion. The political and psychological effect of an atomic mushroom cloud, broadcast live on all the world’s television channels, will hopefully bring back to Western politicians the one thing that prevented wars between the great powers after 1945, and which they have now largely lost – the fear of nuclear war.


* This article was first published by Profile.ru.

από freepen.gr