Για τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ η μετάβαση Κασσελάκη στη Δυτική Όχθη ούτε αναπάντεχη ήταν, όπως ούτε και αθώα. Για τον απλούστατο λόγο ότι μια τέτοια επίσκεψη δεν θα μπορούσε ποτέ να γίνει δίχως άδεια από τις ισραηλινές αρχές. Το ότι αυτή η άδεια παραχωρήθηκε δεν καταδεικνύει αφέλεια από πλευράς Ισραηλινών, αλλά μάλλον ψυχρό υπολογισμό ότι το σόου Κασσελάκη στα κατεχόμενα ενόψει ευρωεκλογών δεν θα συνιστούσε απειλή για τα μακροπρόθεσμα ισραηλινά συμφέροντα.
Του Γιώργου Ρήγα
Τέλος δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στο ταξίδι του Κασσελάκη στις ΗΠΑ τον Απρίλιο, το επιτελείο του κατέβαλε προσπάθειες για να γίνει συνάντηση με αξιωματούχους της πανίσχυρης ομάδας πολιτικής πίεσης AIPAC. Το τελευταίο είναι η αιχμή του δόρατος των υποστηρικτών του Ισραήλ στις ΗΠΑ προκειμένου να επηρεάσουν πολιτικούς και από τα δύο μεγάλα κόμματα ώστε να εγκρίνονται ευνοϊκά για το Ισραήλ ψηφίσματα. Η συνάντηση τελικά κλείστηκε αλλά εξαιτίας των αντιδράσεων που δημιουργήθηκαν ο Κασσελάκης αποφάσισε να την ακυρώσει τελευταία στιγμή.
Προφανώς αυτή ήταν η κρίσιμη στιγμή για τον Κασσελάκη, η στιγμή που δηλαδή κατανόησε ότι ο συναγελασμός με όλους όσοι συνδιαμορφώνουν ή απλά στηρίζουν την πολιτική του Ισραήλ δεν είναι πολιτικά ωφέλιμος. Και αυτό συμβαίνει λόγω του παγκόσμιου κινήματος εναντίον στη γενοκτονία για το οποίο ο Κασσελάκης και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν ελάχιστη συμβολή.
Πρόσφατα, στον απόηχο τηλεοπτικής συνέντευξης του Κασσελάκη, είδαμε να λαμβάνει χώρα δημόσια αντιπαράθεση με τον Ισραηλινό πρέσβη Νόαμ Κατς. Κάποιοι κακοπροαίρετοι ενδεχομένως πίστεψαν ότι το όλο θέμα ήταν στημένο αλλά ίσως υπάρχει μια πιο απλή εξήγηση. Συγκεκριμένα, μάλλον ο Νόαμ Κατς είναι ένας κακός διπλωμάτης που, ορμώμενος από την ισχυρή σχέση των δύο χωρών, βρέθηκε να αναμιγνύεται στα εσωτερικά της χώρα που τον φιλοξενεί.
Ο Κασσελάκης σήκωσε το γάντι και, με φόντο τις ευρωεκλογές, αφενός υποστήριξε την ανάγκη αναγνώρισης παλαιστινιακού κράτους και αφετέρου αποφάσισε να πραγματοποιήσει επίσκεψη με κλιμάκιο του ΣΥΡΙΖΑ στη Δυτική Όχθη. Είναι βασικό να θυμόμαστε πως η Δυτική Όχθη είναι σε καθεστώς σκληρού Απαρτχάιντ και συνεπώς κανένας δεν πάει εκεί χωρίς τη συγκατάθεση των Ισραηλινών. Για να καταστεί λοιπόν εφικτό το ταξίδι του Κασσελάκη στα κατεχόμενα προηγήθηκε συντονισμός με τις ισραηλινές αρχές. Και είναι σαφές πως η άδεια δόθηκε κατόπιν εσωτερικής αξιολόγησης που συμπέραινε πως η συγκεκριμένη επίσκεψη θα ήταν αδιάφορη και ακίνδυνη.
Έτσι είδαμε μια σύντομή περιοδεία σε Ραμάλα και Βηθλεέμ, μακριά δηλαδή από τις εστίες έντασης στη Δυτική Όχθη όπως τη Τζενίν ή την Τουλκαρέμ. Επιπλέον ο Κασσελάκης συναντήθηκε με μη κορυφαίους αξιωματούχους της Παλαιστινιακής Αρχής και επέλεξε να βγάλει φωτογραφίες με παιδιά που ανακινήθηκαν στα κοινωνικά δίκτυα. Με άλλα λόγια δεν είδαμε σκληρές δηλώσεις για το Απαρτχάιντ ή τη γενοκτονία στη Γάζα. Πολλώ δε μάλλον δεν είδαμε κάποια ακτιβιστική δράση γιατί ούτε εμείς, ούτε οι ισραηλινές αρχές που έδωσαν την άδεια της επίσκεψης δεν μπορούσαν να φανταστούν κάτι τέτοιο.
Όταν ο Κασσελάκης εμφανίστηκε στην πολιτική ζωή της χώρας είχε πει πως δεν τα ήξερε όλα αλλά μαθαίνει γρήγορα. Οφείλουμε να είμαστε ειλικρινείς και να του πιστώσουμε ταχύρρυθμη εκμάθηση καθώς όντως δείχνει να έχει μάθει πολλά. Αν μη τι άλλο έχει μάθει τι είναι δημοφιλές στην παρούσα συγκυρία. Διότι παρά την απαράδεκτη στάση του πολιτικού και δημοσιογραφικού κόσμου στη Δύση γενικότερα, και την Ελλάδα ειδικότερα, σήμερα η ταύτιση με το Ισραήλ ενέχει πολιτικό κόστος.
Μετά από 8 μήνες εγκληματικής πολιτικής στη Γάζα που πλήθος ειδικών έχουν χαρακτηρίσει γενοκτονία είδαμε τη δημιουργία ενός παγκόσμιου κινήματος που, κόντρα στα προγνωστικά, δεν δείχνει να κουράζεται ή να συρρικνώνεται. Στη σκιά αυτής της πραγματικότητας, η υποστήριξη στο Ισραήλ κάθε άλλο παρά εκλογική επιτυχία εγγυάται. Σε αυτό το πλαίσιο πολιτικοί σαν τον Κασσελάκη ξέρουν να προσαρμόζονται. Και ναι, παρόλο που, κατά μία έννοια, είναι επιτυχία του κινήματος να παρασύρει πολιτικούς με αμφίβολες προτεραιότητες σε μη αντιδραστικές θέσεις, οι πολίτες οφείλουν να αναγνωρίζουν ποιος αρπάζει ευκαιριακά μια σημαία προσφέροντας χάντρες σε ιθαγενείς, και ποιοι στέκονται με συνέπεια και κόστος πίσω από ένα ευγενή σκοπό.
Όταν ο Κασσελάκης εμφανίστηκε στην πολιτική ζωή της χώρας είχε πει πως δεν τα ήξερε όλα αλλά μαθαίνει γρήγορα. Οφείλουμε να είμαστε ειλικρινείς και να του πιστώσουμε ταχύρρυθμη εκμάθηση καθώς όντως δείχνει να έχει μάθει πολλά. Αν μη τι άλλο έχει μάθει τι είναι δημοφιλές στην παρούσα συγκυρία. Διότι παρά την απαράδεκτη στάση του πολιτικού και δημοσιογραφικού κόσμου στη Δύση γενικότερα, και την Ελλάδα ειδικότερα, σήμερα η ταύτιση με το Ισραήλ ενέχει πολιτικό κόστος.
Μετά από 8 μήνες εγκληματικής πολιτικής στη Γάζα που πλήθος ειδικών έχουν χαρακτηρίσει γενοκτονία είδαμε τη δημιουργία ενός παγκόσμιου κινήματος που, κόντρα στα προγνωστικά, δεν δείχνει να κουράζεται ή να συρρικνώνεται. Στη σκιά αυτής της πραγματικότητας, η υποστήριξη στο Ισραήλ κάθε άλλο παρά εκλογική επιτυχία εγγυάται. Σε αυτό το πλαίσιο πολιτικοί σαν τον Κασσελάκη ξέρουν να προσαρμόζονται. Και ναι, παρόλο που, κατά μία έννοια, είναι επιτυχία του κινήματος να παρασύρει πολιτικούς με αμφίβολες προτεραιότητες σε μη αντιδραστικές θέσεις, οι πολίτες οφείλουν να αναγνωρίζουν ποιος αρπάζει ευκαιριακά μια σημαία προσφέροντας χάντρες σε ιθαγενείς, και ποιοι στέκονται με συνέπεια και κόστος πίσω από ένα ευγενή σκοπό.
Πηγή: thepressproject.gr
0 Σχόλια
Tο kozanara.gr δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.