... Η ΕΥΡΩΠΗ ΛΟΓΩ ΤΩΝ…”ΕΥΤΥΧΩΝ (ΝΕΟ)ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΩΝ” ΤΗΣ Ε.Ε.
Τοῦ Γιάννη Ζερβοῦ
Ἔχουμε κατ’ ἐπανάληψη ἐπισημάνει τὸ φαινόμενο τῆς ἀποξένωσης ὅλο καὶ μεγαλύτερων στρωμάτων τοῦ πληθυσμοῦ ἀπὸ τὸ πολιτικὸ σύστημα. Μιὰ ἀποξένωση ποὺ συνδέεται μὲ τὴν ἐξαθλίωση καὶ περιθωριοποίησή τους. Καὶ ἐκδηλώνεται, εἴτε μὲ τὴν ἀποχὴ ἀπὸ τὶς ἐκλογές, εἴτε μὲ τὴν ἐνίσχυση σχημάτων ποὺ ἦταν στὸ περιθώριο τῆς πολιτικῆς ζωῆς.
Στὴν Ἑλλάδα, ἡ ἀνατροπὴ αὐτὴ ἐκδηλώθηκε τὸ 2012-2015 μὲ τὴν αἰφνίδια ἐκτίναξη τοῦ ΣΥΡΙΖΑ. Ὑποσχέθηκε ἀνατροπὴ τῶν Μνημονίων, χωρὶς ὅμως νὰ περιλαμβάνει στὸ πολιτικό του πρόγραμμα ἐναλλακτικὴ λύση γιὰ τὴν περίπτωση ἀποτυχίας τῆς διαπραγμάτευσης. Ἔτσι, ἀφοῦ ἔγινε κόμμα ἐξουσίας ἐμπορευόμενος πολιτικὰ τὴν ἐλπίδα τῶν χειμαζόμενων πολιτῶν, τέτοιες μέρες πρὶν ἐννέα χρόνια, συνθηκολογοῦσε καὶ ἔσπευδε νὰ ἐφαρμόσει τὶς πολιτικὲς ποὺ καταδίκαζε. Ἡ αἴσθηση τοῦ ἀδιεξόδου ὁδήγησε σταδιακὰ τὸν κόσμο σὲ πρωτόγνωρα ποσοστὰ ἀποχῆς, ἀλλὰ καὶ στὴν πλαισίωση τοῦ νεοναζιστικοῦ μορφώματος τῆς «Χρυσῆς Αὐγῆς». Καὶ ἐσχάτως, ἄλλων δεξιῶν κομμάτων ποὺ ἐπωφελοῦνται ἀπὸ τὴν ἀπαξίωση τῆς Νέας Δημοκρατίας.
Ἔχουμε κατ’ ἐπανάληψη ἐπισημάνει τὸ φαινόμενο τῆς ἀποξένωσης ὅλο καὶ μεγαλύτερων στρωμάτων τοῦ πληθυσμοῦ ἀπὸ τὸ πολιτικὸ σύστημα. Μιὰ ἀποξένωση ποὺ συνδέεται μὲ τὴν ἐξαθλίωση καὶ περιθωριοποίησή τους. Καὶ ἐκδηλώνεται, εἴτε μὲ τὴν ἀποχὴ ἀπὸ τὶς ἐκλογές, εἴτε μὲ τὴν ἐνίσχυση σχημάτων ποὺ ἦταν στὸ περιθώριο τῆς πολιτικῆς ζωῆς.
Στὴν Ἑλλάδα, ἡ ἀνατροπὴ αὐτὴ ἐκδηλώθηκε τὸ 2012-2015 μὲ τὴν αἰφνίδια ἐκτίναξη τοῦ ΣΥΡΙΖΑ. Ὑποσχέθηκε ἀνατροπὴ τῶν Μνημονίων, χωρὶς ὅμως νὰ περιλαμβάνει στὸ πολιτικό του πρόγραμμα ἐναλλακτικὴ λύση γιὰ τὴν περίπτωση ἀποτυχίας τῆς διαπραγμάτευσης. Ἔτσι, ἀφοῦ ἔγινε κόμμα ἐξουσίας ἐμπορευόμενος πολιτικὰ τὴν ἐλπίδα τῶν χειμαζόμενων πολιτῶν, τέτοιες μέρες πρὶν ἐννέα χρόνια, συνθηκολογοῦσε καὶ ἔσπευδε νὰ ἐφαρμόσει τὶς πολιτικὲς ποὺ καταδίκαζε. Ἡ αἴσθηση τοῦ ἀδιεξόδου ὁδήγησε σταδιακὰ τὸν κόσμο σὲ πρωτόγνωρα ποσοστὰ ἀποχῆς, ἀλλὰ καὶ στὴν πλαισίωση τοῦ νεοναζιστικοῦ μορφώματος τῆς «Χρυσῆς Αὐγῆς». Καὶ ἐσχάτως, ἄλλων δεξιῶν κομμάτων ποὺ ἐπωφελοῦνται ἀπὸ τὴν ἀπαξίωση τῆς Νέας Δημοκρατίας.
Ἡ ἀπαξίωση τοῦ πολιτικοῦ συστήματος ἐκδηλώθηκε καὶ σὲ ἄλλες χῶρες τῆς Ε.Ε. Ὅλο καὶ περισσότερος κόσμος μένει ἀκάλυπτος ἀπὸ τὸ κυρίαρχο πολιτικὸ σύστημα καὶ νοιώθει ἀνασφάλεια καὶ φόβο λόγω τῆς πτώσης τοῦ ἐπιπέδου ζωῆς καὶ τῆς κοινωνικῆς του περιθωριοποίησης. Σὲ συνδυασμὸ μὲ τὰ κοινωνικὰ προβλήματα ποὺ προκαλεῖ ἡ μεγάλη ροὴ μεταναστῶν. Ἡ ἀνύπαρκτη διαχείριση τοῦ ζητήματος αὐτοῦ ἔχει εὐνοήσει τὶς δυνάμεις τῆς ἀκροδεξιᾶς, οἱ ὁποῖες ἐπωφελοῦνται γιὰ νὰ ἐντοπίσουν τὸν «ἐχθρὸ» καὶ τὸν ὑπαίτιο γιὰ ὅλα τὰ δεινὰ στὸν ἀλλοδαπὸ συνάνθρωπο.
Παράλληλα, στὴν ἀκροδεξιὰ «χαρίζονται»:
• Τὸ αὐτονόητο αίτημα τῆς ἄμεσης κατάπαυσης τοῦ πυρὸς στὴν Οὐκρανία καὶ ἡ ἄμεση παύση τῆς ὑποδαύλισης τοῦ αἱματηροῦ πολέμου, μὲ κύρια θύματα τοὺς ἴδιους τοὺς Οὐκρανούς. Ἀλλὰ καὶ τοὺς λαοὺς τῶν κρατῶν-μελῶν τῆς Ε.Ε., ποὺ ἐπιβαρύνονται μὲ τὴ χρηματοδότηση τοῦ πολέμου καὶ κατ’ ἐπέκταση τῆς ἀμερικανονατοϊκῆς ἰμπεριαλιστικῆς ἐπέμβασης.
• Ἡ ἀμφισβήτηση τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης καὶ τῆς φυσιογνωμίας της ὡς μηχανισμοῦ ἐξυοηρέτησης τῶν συμφερόντων τῆς οἰκονομικῆς ὀλιγαρχίας καὶ τῆς τραπεζοκρατίας.
Ἡ άκρα Δεξιά ἀναδείχθηκε σε πρώτη δύναμη στὴν Ὀλλανδία.
Στὴ Γερμανία, ἀπὸ τὸ 2000 καὶ μετά, μὲ τὰ προγράμματα λιτότητας καὶ ἐλαστικοποίησης τῆς ἐργασίας τῆς κυβέρνησης Σοσιαλδημοκρατῶν-Πρασίνων (προγράμματα Χάρτζ), ἀπαξιώνεται σταδιακὰ τὸ ἐπίπεδο ζωῆς μεσαίων καὶ λαϊκῶν στρωμάτων, τὰ ὁποῖα ἐλάχιστα ἐπωφελοῦνται ἀπὸ τὰ θηριώδη πλεονάσματα, τὰ ὀποῖα ἡ χώρα συγκεντρώνει ἐλέω παθογενειῶν τῆς Εὐρωζώνης, ἡ λειτουργία τῆς ὁποίας τὴν καθιστᾶ ἀνταγωνιστικότερη σὲ σχέση μὲ τοὺς ἄλλους ἑταίρους. Γι’ αὐτὸ καὶ ἀνεβαίνουν τὰ ποσοστὰ τῆς δεξιᾶς «Ἐναλλακτικῆς γιὰ τὴ Γερμανία», ἡ ὁποία περιλαμβάνει στὶς τάξεις της καὶ νοσταλγοὺς τοῦ ναζισμοῦ. Στὸν κόσμο ποὺ μένει ἀκάλυπτος ἀπὸ τὸ πολιτικὸ σύστημα, ἐπιχείρησε μὲ ἐπιτυχία νὰ ἀπευθυνθεῖ τὸ καινούργιο ἀριστερὸ κόμμα τῆς Σάρα Βάγκενεχτ. Ἐνῶ ἐπικεντρώνει στὸ στόχο τῆς κοινωνικῆς δικαιοσύνης, ταυτόχρονα θέτει θέματα διαχείρισης τῶν μεταναστευτικῶν ροῶν, ἐνῶ διαφοροποιεῖται καὶ στὸ θέμα τῆς Οὐκρανίας.
Μιὰ ἐμπλοκὴ ποὺ ἔθεσε ἀπότομο τέλος στὸ λεγόμενο «γερμανικὸ θαῦμα» καὶ ἀποτελεῖ προάγγελο ἀποβιομηχάνισης τῆς χώρας, ἡ ὁποία βάσιζε τὶς οἰκονομικές της ἐπιδόσεις στὴ φθηνὴ ρωσικὴ ἐνέργεια.
Στὴν Ἰταλία, τελικὸ στάδιο τῆς φθορᾶς ἦταν ἡ συμμετοχὴ τῶν πολιτικῶν δυνάμεων στὴν οἰκουμενικὴ κυβέρνηση τοῦ πρώην ἀρχιτραπεζίτη τῆς Ε.Ε. Μάριο Ντράγκι. Τὰ ΜΜΕ τὸν ἐμφάνιζαν ὡς «σωτήρα». Ὅμως, ἡ πολιτικὴ φθορὰ καὶ ἡ ἀπαξιωση λόγω τῆς συμμετοχῆς στὴν κυβέρνησή του ἦταν τέτοια, ποὺ προκηρύχθηκαν πρόωρες ἐκλογές. Μὲ βασικὸ ὠφελημένο τὸ μόνο κόμμα ἐκτὸς κυβέρνησης. Τοὺς ἐπιγόνους τῶν νοσταλγῶν τοῦ Μουσολίνι ὑπὸ τὴν Τζόρτζια Μελόνι. Ποὺ ἀπὸ 5% σκαρφάλωσαν στὸ 25% καὶ ἐλέγχουν τὴν κυβέρνηση τῆς χώρας.
Μὲ τὴ δύναμή τους νὰ αὐξάνεται στὶς Εὐρωεκλογές.
Μεγαλύτερα εἶναι τὰ προβλήματα τῆς Γαλλίας. Ἀντίθετα μὲ τὴ Γερμανία, ὅπου ἡ παραγωγὴ ἔγινε φθηνότερη, ἀφοῦ τὸ εύρὼ ἦταν φθηνότερο ἀπὸ τὸ μάρκο, στὴ Γαλλία, ὅπως καὶ στὶς ἄλλες χῶρες τοῦ εὐρωπαϊκοῦ Νότου, ἔγινε ἀκριβότερη, ἀφοῦ τὸ εὐρὼ ἦταν ἀκριβότερο ἀπὸ τὸ ἐθνικὸ νόμισμα. Ἔτσι, ἡ χώρα ὑπέστη ραγδαία ἀποβιομηχάνιση. Μὲ ἀποτέλεσμα τὸ 2023 νὰ ἔχει τὸ μεγαλύτερο ἔλλειμμα στὸ ἐμπορικό της ἰσοζύγιο (περίπου 130 δισεκατομμύρια εὐρώ), σὲ ὅλη τὴν Ε.Ε. Καὶ ταυτόχρονα νὰ περνᾶ κρίση χρέους, λόγω τῶν ὑψηλῶν ἐλλειμμάτων στὸν προϋπολογισμό, ποὺ κινδυνεύουν νὰ ἐπισύρουν κυρώσεις.
Ἡ κατάσταση δὲν σώζεται ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι μὲ 70 ἑκατομμύρια τουρίστες τὸ χρόνο, ἐπωφελεῖται ἀπὸ τὸν τουρισμὸ περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλη χώρα στὸν κόσμο. Ἂς εἶναι αὐτὸ μάθημα γιὰ ὅσους πιστεύουν ὄτι ἡ Ἑλλάδα μπορεῖ νὰ βασιστεῖ στὴ μονοκαλλιέργεια τοῦ τουρισμοῦ.
Σὲ μιὰ ἰσχυρὴ χώρα ὅπως ἡ Γαλλία, τὸ πολιτικὸ σύστημα φέρει πολὺ μεγαλύτερες εὐθύνες γιὰ τὴν καταστροφὴ τῆς χώρας ἀπὸ ἐκεῖνες τοῦ ἀντίστοιχου ἐλληνικοῦ. Τὸ τελευταῖο, μπορεῖ νὰ ἐπικαλεσθεῖ τοὺς καταναγκασμοὺς τῆς ξένης ἐξάρτησης. Ὄχι ὅμως καὶ τὸ γαλλικό, τὸ ὁποῖο εὐθύνεται στὸ ἀκέραιο γιὰ τὶς καταστρεπτικὲς ἐπιλογές του νὰ ὑπηρετήσει τὴν οἰκονομικὴ ὀλιγαρχία σὲ βάρος τοῦ λαοῦ.
«Γιὰ νὰ πείσει τοὺς ἐπιφυλακτικοὺς στὸ δικὸ του στρατόπεδο, [ὁ κ. Μαντλέν] ἀποφάσισε τὸ Δημοκρατικὸ Κόμμα [PR-τοῦ ὁποίου ἠγεῖτο] νὰ ἐπικεντρώσει τὴν ἐκστρατεία του στὸν ἑορτασμὸ τῶν φιλελεύθερων ἀρετῶν τῆς Εὐρώπης τοῦ Μάαστριχτ. Ὁ κ. Madelin ἔδωσε μιὰ πρόγευση τὴν Παρασκευή, διαβεβαιώνοντας ὅτι «Ἡ εὐρωπαϊκὴ οἰκοδόμηση φέρει μιὰ ὄμορφη φιλελεύθερη ὑπόσχεση.» Τὸ Μάαστριχτ, πρόσθεσε, λειτουργεῖ ὡς ἀσφάλεια ζωῆς γιὰ νὰ ἀποφευχθεῖ ἡ ἐπιστροφὴ στὴν… ἀγνὴ καὶ σκληρὴ σοσιαλιστικὴ ἐμπειρία τοῦ 1981-1983 [τῶν πρώτων χρόνων τῆς σοσιαλιστικῆς διακυβέρνησης Μιτεράν]. Ἡ Εὐρώπη ἐπιβάλλει περιορισμούς, ἀλλά αὐτοὶ εἶναι εὐτυχεῖς περιορισμοὶ γιατὶ εἶναι περιορισμοὶ φιλελεύθεροι.»
Τίθεται, κατὰ συνέπεια τὸ ἐρώτημα, ἐφόσον δὲν ἀμφισβητηθοῦν οἱ ἀποκαλούμενες «εὐρωπαϊκὲς συνθῆκες», ποιὲς ἀπὸ τὶς φιλολαϊκὲς ὑποσχέσεις ποὺ δίνουν μποροῦν νὰ τηρήσουν τὸ «Νέο Λαϊκὸ Μέτωπο» τῆς Ἀριστερᾶς, ἀλλὰ καὶ τὸ κόμμα τῆς Λεπέν, ἀφοῦ ἀκόμα καὶ πολιτικἠ τύπου 1981-1983, ὅμοια μὲ αὐτὴ τῆς πρώτης τετραετίας τοῦ ΠΑΣΟΚ στὴν Ἑλλάδα, εἶναι ἀπαγορευτική.
Στὴ Γαλλία, σημειώθηκε ἡ μεγαλύτερη συμμετοχὴ στὶς ἐκλογὲς μετὰ ἀπὸ πολλὰ χρόνια. Εἶναι ἀξιέπαινο ποὺ οἱ πολίτες δὲν κατέφυγαν στὴν άποχή, ἀλλὰ ἔκαναν χρήση τοῦ ἐκλογικοῦ τους δικαιώματος γιὰ νὰ συμβάλουν οἱ ἴδιοι στὴν ἐφαρμογὴ τῆς πολιτικῆς ποὺ ἐπιθυμοῦν.
Νὰ σημειωθεῖ ὅτι ἡ Ἀριστερὰ διασώθηκε πολιτικά, ἐπειδὴ ἡ μεγαλύτερη συνιστώσα της, «Ἀνυπότακτη Γαλλία» τοῦ Ζὰν Λὺκ Μελανσὸν ἐπιχείρησε νὰ «μιλήσει» στὸν κόσμο ποὺ ἄφηνε ἀκάλυπτο τὸ πολιτκὸ σύστημα. Μὲ ἐπίκληση τοῦ πατριωτισμοῦ ποὺ μονοπωλοῦσε ἡ ἀκροδεξιά, ὁλοκληρωμένες προτάσεις γιὰ διαχείριση τῶν μεταναστευτικῶν ροῶν ποὺ περιλαμβάνουν θέσεις γιὰ μεγαλύτερη ἰσότητα ὑπὲρ τῶν χωρῶν προέλευσης, ἀμφισβήτηση τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης καὶ τῆς ἐμπλοκῆς στὸ «οὐκρανικό».
Ἀντίθετα, πολλὰ στελέχη τοῦ Σοσιαλιστικοῦ Κόμματος, μὲ χαρακτηριστικὴ τὴν περίπτωση τοῦ πρώην Προέδρου Φρανσουὰ Ὀλλάντ, εἶναι μέρος τοῦ προβλήματος ποὺ ἀντιμετωπίζει ἡ χώρα. Καὶ ποὺ δὲν τόλμησε νὰ ξανακατέβει γιὰ δεύτερη φορὰ ἐκλογὲς τοῦ 2017, ἐπειδὴ ἡ δημοφιλία του εἶχε περιοριστεῖ σὲ μονοψήφιο ποσοστό.
Ἔτσι, οἱ θέσεις τοῦ κοινοῦ Μετώπου ποὺ διαμορφώθηκαν βιαστικὰ ἐνόψει τῆς αἰφνιδιαστικῆς προκήρυξης τῶν ἐκλογῶν, εἶναι ἐπικίνδυνα «στρογγυλεμένες» σὲ κεφαλαιώδη ζητήματα. (Εὐρωενωσιακά, οὐκρανικό, παλαιστινιακό…).
Ἐὰν καὶ ἡ Ἀριστερὰ συμπαρασυρθεῖ στὴ φθορὰ τοῦ πολιτικοῦ συστήματος, οἱ προεδρικὲς ἐκλογὲς τοῦ 2027 εἶναι κοντὰ καὶ ἑτοιμάζεται νὰ ἐπωφεληθεῖ ἡ Μαρὶν Λεπέν, ἀπὸ τὴν τωρινὴ ἀδυναμία τοῦ κόμματός της νὰ κυβερνήσει. Τὸ κόμμα της παραμένει πρώτη δύναμη μεταξὺ τῶν ἐργατῶν καὶ τῶν ἀγροτῶν, ἐνῶ ἡ Ἀριστερὰ κυριαρχεῖ στὸ Παρίσι καὶ στοὺς ἀστικοὺς πληθυσμούς.
Παραμένει εὐθύνη τῶν πολιτικῶν δυνάμεων νὰ ἀπευθυνθοῦν στὸν κόσμο ποὺ χειμάζεται καὶ περιθωριοποιεῖται. Νὰ δώσουν ξεκάθαρες λύσεις στὰ προβλήματά του, ἀμφισβητώντας τοὺς ἀληθνοὺς αὐτουργοὺς τῆς δυσανεξίας τους: Τὴν Ὀλιγαρχία ποὺ ἐπωφελεῖται ἀπὸ τὴν παντοδυναμία τῶν ἀγορῶν.
ΦΩΤΟ άρθρου: ΚωνσταντίνοςΠαρθένης, Το μικρό εκκλησάκι της Κεφαλονιάς, Εθνική Πινακοθήκη
0 Σχόλια
Tο kozanara.gr δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.