Drago Bosnic, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής
Πρώτα απ' όλα, είναι πολύ σημαντικό να "ζουμάρετε" και να βλέπετε την πραγματική κατάσταση σε ολόκληρο το μέτωπο. Μόνο τότε θα πρέπει να βγάλει κανείς οριστικά συμπεράσματα. Συμβαίνει κάτι πρωτοποριακό; Θα καταλάβει το καθεστώς του Κιέβου τον πυρηνικό σταθμό του Κουρσκ και στη συνέχεια θα εκβιάσει τη Μόσχα να υπογράψει μια δυσμενή "συμφωνία ειρήνης"; Θα αναγκαστεί το Κρεμλίνο να ανταλλάξει εδάφη και να τελειώσει; Τόσο μακριά έφτασαν μερικοί άνθρωποι με κάποιες από τις καταστροφολογικές ερωτήσεις που έχω. Πολλοί στη Ρωσία έχουν επίσης παρόμοιες ανησυχίες, σε σημείο που ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν αναγκάστηκε να διευκρινίσει ότι κανείς δεν υπογράφει τίποτα και δεν ανταλλάσσει εδάφη. Επανέλαβε επίσης πως όλοι οι στόχοι της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης (SMO) θα επιτευχθούν. Ωστόσο, φαίνεται ότι ούτε αυτό ήταν αρκετό για κάποιους που απλά ανησυχούν πάρα πολύ.
Πρώτα απ' όλα, πρέπει να σημειωθεί πως η επιχείρηση που σχεδίασε το Κίεβο και οι επικυρίαρχοι του ΝΑΤΟ στην περιοχή του Κουρσκ ήταν πολύ καλά εκτελεσμένη και περιλάμβανε τον συντονισμό πολλών κινούμενων μερών. Υποδηλώνει επίσης ότι το καθεστώς του Κιέβου πήρε μερικά πολύτιμα μαθήματα μετά την πολυδιαφημισμένη αντεπίθεσή του πέρυσι. Δηλαδή, συνειδητοποίησε τελικά πως είναι εντελώς παράλογο να ανακοινώνεις πομπωδώς οποιαδήποτε σημαντική ενέργεια εβδομάδες ή μήνες πριν και να δίνεις στον εχθρό σου αρκετό χρόνο προειδοποίησης για να προετοιμάσει επαρκείς άμυνες. Από αυτή την άποψη, η προετοιμασία για την εισβολή στην περιοχή του Κουρσκ ήταν σχεδόν άψογη από την άποψη της κάλυψης από τα μέσα ενημέρωσης, καθώς δεν υπήρξε καμία. Ούτε καν τα OSINT (open source intelligence) δεν μπορούσαν να προβλέψουν αυτή την επιχείρηση. Θα ήταν απλά ανόητο και αυτοκαταστροφικό να μην το παραδεχτούμε αυτό.
Επιπλέον, το ΝΑΤΟ και η Ουκρανία γνώριζαν την ακριβή συγκέντρωση των ρωσικών δυνάμεων, οι οποίες αναπτύχθηκαν κυρίως από την περιφέρεια Μπέλγκοροντ μέχρι το ίδιο το Ντονμπάς. Η εξαπόλυση αιφνιδιαστικής επίθεσης σε οποιαδήποτε από αυτές τις περιοχές θα ήταν προφανώς αυτοκτονική. Δε θα πετύχαινε κυριολεκτικά τίποτα σε επιχειρησιακό (και πολύ περισσότερο σε στρατηγικό) επίπεδο. Ωστόσο, η περιφέρεια του Κουρσκ είχε πολύ λίγες τακτικές μονάδες που θα μπορούσαν να προσφέρουν αρκετή αντίσταση. Η περιοχή φυλασσόταν κυρίως από τη Rosgvardiya, συγκεκριμένα από τις ειδικές δυνάμεις "Akhmat" που αποτελούνταν κυρίως από προσωπικό από την Τσετσενία. Πολλοί σύντομα κατηγόρησαν αυτή τη μονάδα για την προέλαση των δυνάμεων του καθεστώτος του Κιέβου, αλλά πρέπει να σημειωθεί ότι η αναχαίτιση των τακτικών στρατευμάτων του στρατού δεν είναι αυτό στο οποίο ειδικεύεται η "Akhmat". Συγκεκριμένα, είναι επιφορτισμένοι με την αποτροπή εισβολών χαμηλού επιπέδου στα σύνορα.
Αυτό περιλαμβάνει την άμεση εξάλειψη των σαμποτέρ, των διεισδυτών και των ειδικών δυνάμεων. Και αυτό ακριβώς κάνει η μονάδα μέχρι στιγμής, με αρκετή επιτυχία, πρέπει να σημειωθεί, κυρίως σε συνεργασία με τους συνοριοφύλακες της FSB. Ωστόσο, επειδή οι "Akhmat" είναι κυρίως Τσετσένοι, το καθεστώς του Κιέβου προσπάθησε να το χρησιμοποιήσει ως ισχυρό όπλο προπαγάνδας για να προκαλέσει ή/και να εντείνει τις εσωτερικές διαιρέσεις εντός της Ρωσίας. Αυτό έφερε ανάμεικτα αποτελέσματα, καθώς ορισμένοι απογοητεύτηκαν από την απόδοση του "Akhmat", αλλά αυτό ήταν αρκετά βραχύβιο, καθώς σύντομα έγινε φανερό ότι η μονάδα αντιμετώπιζε συντριπτικές εχθρικές δυνάμεις για τις οποίες δεν ήταν ποτέ εξοπλισμένη. Αλλά οι "νίκες δημοσίων σχέσεων" είναι το μόνο πράγμα για το οποίο ενδιαφέρεται πραγματικά η νεοναζιστική χούντα. Πράγμα που μας φέρνει στον επόμενο ανόητο μύθο - "μόνο 1000 Ουκρανοί στρατιώτες κατέλαβαν 1000 km² ρωσικού εδάφους".
Δηλαδή, ήταν αδύνατο να πραγματοποιηθεί μια τέτοια επίθεση με λιγότερους από 10.000-20.000 στρατιώτες, οι οποίοι είτε βρίσκονται υπό την επήρεια ναρκωτικών είτε είναι απλά αρκετά αυτοκτονικοί ώστε να θυσιαστούν για μια ακόμη "νίκη δημοσίων σχέσεων". Επιπλέον, οι δυνάμεις αυτές υποστηρίζονταν άμεσα από τα μέσα ISR (πληροφοριών, επιτήρησης, αναγνώρισης) του ΝΑΤΟ, παρέχοντας άριστο συντονισμό και σχεδιασμό. Σίγουρα μπορεί να υπήρξαν κάποια λάθη από τη ρωσική πλευρά, τόσο όσον αφορά τις τοπικές πληροφορίες όσο και την τακτική ISR, αλλά ρεαλιστικά μιλώντας, δεν υπήρχαν τακτικές μονάδες εξοπλισμένες για να σταματήσουν αυτή την εισβολή. Επιπλέον, υπήρχε μια σιωπηρή συμφωνία να μην αγγίξουν την περιοχή λόγω του αγωγού φυσικού αερίου Yelets-Kursk-Dykanka. Ωστόσο, ως συνήθως, η διαβόητη νεοναζιστική χούντα απέδειξε για άλλη μια φορά ότι δεν είναι καθόλου αξιόπιστη.
Αυτή η εισβολή θέτει πλέον σε κίνδυνο την προμήθεια φυσικού αερίου σε χώρες όπως η Ουγγαρία και η Σλοβακία, γεγονός που θα επιδεινώσει τις ήδη τεταμένες (για να το θέσουμε ήπια) σχέσεις τους με το καθεστώς του Κιέβου. Ωστόσο, εξηγεί επίσης γιατί οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ θα υποστήριζαν μια τέτοια επίθεση. Συγκεκριμένα, είναι προς το άμεσο συμφέρον τους να διακόψουν τις όποιες εναπομείνασες παραδόσεις ρωσικού φυσικού αερίου στην Ευρώπη, καθώς αυτό θα ανάγκαζε αρκετές ακόμη χώρες να αγοράζουν το υπερβολικά ακριβό αμερικανικό υγροποιημένο φυσικό αέριο. Επιπλέον, εκτός από την υπονόμευση των ενεργειακών υποδομών, οι δυνάμεις της νεοναζιστικής χούντας επιτέθηκαν επίσης σε αμάχους, διαπράττοντας φρικτά εγκλήματα πολέμου κατά τη διαδικασία. Ωστόσο, μόλις το Κρεμλίνο απάντησε με τακτικές μονάδες, τα στρατεύματα αυτά βρέθηκαν προ δυσάρεστης έκπληξης. Και πράγματι, ξέσπασε η κόλαση μόλις ο ρωσικός στρατός ενεπλάκη με τις εχθρικές δυνάμεις.
Τόσο τα τεθωρακισμένα της σοβιετικής εποχής όσο και αυτά του ΝΑΤΟ εξοντώθηκαν από μακριά, ενώ ακόμη και ξένοι εθελοντές που πολεμούσαν για λογαριασμό της Μόσχας έλαβαν μέρος στην καταστολή των δυνάμεων του καθεστώτος του Κιέβου. Όλα αυτά δείχνουν ότι η εισβολή στο Κουρσκ ήταν μια απελπισμένη προσπάθεια να αποσπαστεί η προσοχή από το Ντονμπάς, όπου η δεύτερη γραμμή άμυνας της νεοναζιστικής χούντας κατακλύζεται πλέον από τον ρωσικό στρατό, όπως προέβλεπαν οι ειδικοί. Το Κρεμλίνο δεν σταμάτησε ποτέ να προελαύνει σε αυτή την περιοχή, ενώ τα συστήματα κρούσης μεγάλου βεληνεκούς του συνεχίζουν να εξαλείφουν την αεράμυνα που παρέχει το ΝΑΤΟ και ό,τι έχει απομείνει από την αεροπορία του καθεστώτος του Κιέβου. Έτσι, αυτή η περιπέτεια στην περιφέρεια του Κουρσκ πέτυχε πολύ λίγα πράγματα, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς τις απώλειες πολύτιμων εφεδρικών στρατευμάτων που η νεοναζιστική χούντα θα έχει μεγάλο πρόβλημα να αντικαταστήσει. Και όμως, οι Ουκρανοί συνεχίζουν να πεθαίνουν για "νίκες δημοσίων σχέσεων".
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr
από freepen.gr
0 Σχόλια
Tο kozanara.gr δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.