Εθνικά και ενδοΝεοΔημοκρατικά παιχνίδια

Του Δημήτρη Μηλάκα

Ο «χαμός» που δημιούργησε με τη συνέντευξή του στο Βήμα της Κυριακής ο Αντώνης Σαμαράς, η διαγραφή του από τον Κυριάκο Μητσοτάκη και η επικοινωνιακή διαχείριση της όλης υπόθεσης από τον κραταιό κυβερνητικό μηχανισμό στα media αποστρέφει, εν τέλει, την προσοχή από τα μείζονα (τη διαδικασία της ελληνοτουρκικής προσέγγισης που ακολουθεί η κυβέρνηση) και υποβιβάζει την υπόθεση απλώς σε ένα ενδοκυβερνητικό/ εσωκομματικό πρόβλημα.

Τα όσα είπε για τα ελληνοτουρκικά ο πρώην πρωθυπουργός στο Βήμα συνοψίζουν, σε γενικές γραμμές, τη θέση όλων όσοι προβάλλουν ανησυχίες/ αντιρρήσεις για την γραμμή της προσέγγισης όπως την ακολουθεί η κυβέρνηση.

Τι είπε ο Σαμαράς

«είμαστε υποχρεωμένοι να διαπραγματευθούμε την οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Τουρκία! Όχι να συζητήσουμε εάν τα νησιά έχουν ΑΟΖ…».
«η Τουρκία ζητά να έχουμε συμφωνήσει εκ των προτέρων ότι χάνουμε τη δικαιοδοσία των νησιών μας – δηλαδή την οικονομική εκμετάλλευση τεράστιων θαλασσίων εκτάσεων».
«Η Τουρκία ζητά να παρακάμψουμε εντελώς το Δίκαιο, αποδεχόμενοι συνεκμετάλλευση αιολικών πάρκων στο Αιγαίο, πάνω σε ΑΟΖ δικής μας δικαιοδοσίας! Μας ζητάει δηλαδή να μοιραστούμε τα “δικά μας” ή, έστω, να τα συνεκμεταλλευθούμε! Οπότε τι ακριβώς “συζητάμε”;».

Τι λένε οι Τούρκοι

Οι παραπάνω αναφορές του Αντώνη Σαμαρά τεκμηριώνονται ως βάσιμες από τις επίσημες τοποθετήσεις του Τούρκου υπουργού εξωτερικών ο οποίος αμέσως μετά τη συνάντηση που είχε στην Αθήνα με τον Γ. Γεραπετρίτη επανέλαβε τις αναλλοίωτες θέσεις της Άγκυρας. Μάλιστα μια μέρα πριν την συνέντευξη Σαμαρά στο Βήμα ο επικεφαλής της τουρκικής διπλωματίας Χακάν Φιντάν σε τηλεοπτική του συνέντευξή ξεκαθάρισε ότι ο ελληνοτουρκικός διάλογος δεν μπορεί να περιοριστεί μόνο στην οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών (όπως λέει η Αθήνα) αλλά , απαιτούνται συνομιλίες και για τα υπόλοιπα ανοιχτά ζητήματα:

ο εξοπλισμός των νησιών με αποστρατιωτικοποιημένο καθεστώς
η υφαλοκρηπίδα (η Τουρκία δεν δέχεται δικαιώματα υφαλοκρηπίδας στα νησιά πέρα από τα 6 μίλια)
τα χωρικά ύδατα (τουρκική απειλή πολέμου αν η Ελλάδα επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στα 12 μίλια όπως έχει δικαίωμα από το Διεθνές Δίκαιο)
Οι (νησιωτικοί) σχηματισμοί με αδιευκρίνιστο καθεστώς (γκρίζες ζώνες με νησίδες βραχονησίδες και νησιά που σύμφωνα με την Τουρκία δεν έχει διευκρινιστεί το καθεστώς κυριαρχίας τους)
ο εναέριος χώρος (η τουρκία αμφισβητεί τον ελληνικό εναέριο χώρο που είναι 10 μίλια)

Ποιος λέει αλήθεια;

Δεδομένων των ξεκάθαρων τουρκικών θέσεων, αλλά και της επίσης ξεκάθαρης προθυμίας της κυβέρνησης Μητσοτάκη να συνεχίσει τον διάλογο και την διαδικασία της προσέγγισης προκύπτει κατ αρχήν ένα ερώτημα: λέει αλήθεια ο Φιντάν πως η τρέχουσα διαδικασία των ελληνοτουρκικών συνομιλιών περιλαμβάνει το συνολικό πακέτο των διαφορών;

Η απάντηση, δυστυχώς , είναι ναι! Κι αυτό γιατί όπως μπορεί να διακρίνει ακόμη κι ένας φοιτητής των Διεθνών Σχέσεων η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας προϋποθέτει συζήτηση και συμφωνία για το τι ανήκει, σε ποιον. ΠΧ, σε ποιον ανήκουν τα Ίμια και τα εκατοντάδες νησιά των οποίων το καθεστώς κυριαρχίας αμφισβητεί η Τουρκία.

Το «φάουλ» του Σαμαρά

Η διατύπωση διαφωνίας σε μείζονα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και μάλιστα από έναν πρώην πρωθυπουργό (και κυβερνητικό πριν τη διαγραφή) βουλευτή, προφανώς δεν γίνεται με μπαταριές στα media και σε ομιλίες όπου προβάλλονται γενικές και αόριστες ανησυχίες. Γίνεται κατ αρχήν εντός του κόμματος αφού απαιτήσει και λάβει ενδελεχή ενημέρωση για τις ελληνοτουρκικές συνομιλίες.

►Οι πατριώτες της φακής

Του Νίκου Ιγγλέση

Ο κατηγορηματικός τόνος με τον οποίο εξέφρασε το Σαμαράς τις θέσεις του για τα ελληνοτουρκικά οδηγεί στην εκτίμηση πως ξέρει κάτι περισσότερο. Οπότε:

·       Έχει λάβει ενημέρωση για το περιεχόμενο των ελληνοτουρκικών συνομιλιών οι οποίες πράγματι ( ; ) έχουν εκτραπεί σε συζήτηση επί ζητημάτων κυριαρχίας και κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας;

·       Αν πράγματι κάτι τέτοιο συμβαίνει, είναι αποτελεσματική αντίδραση οι «μπαταριές» στα media;

·       Γιατί δεν λέει δημόσια και με σαφήνεια αυτά που ενδεχομένως γνωρίζει για το περιεχόμενο των ελληνοτουρκικών συνομιλιών;

·       Και εν τέλει, γιατί επέλεξε να παραμείνει σε ένα κόμμα που ακολουθεί πολιτική η οποία οδηγεί σε «ξεπούλημα» μέχρι να διαγραφεί, αντί να αποχωρήσει καταγγέλλοντας και προειδοποιώντας;

Ο Αντώνης Σαμαράς εκ της πείρας του ότι ένας Υπουργός Εξωτερικών είναι υποχρεωμένος να κινηθεί μέσα στο πλαίσιο της πολιτικής που έχει χαράξει η κυβέρνησή του και ο πρωθυπουργός. Παρ όλα αυτά επέλεξε να «την πέσει» στον Γεραπετρίτη, καλώντας των Μητσοτάκη να τον αποπέμψει.

Προφανώς ο πρώην πρωθυπουργός θέλησε να χτυπήσει το σαμάρι για να … την ακούσει ο γάιδαρος. Όμως αυτά είναι παιχνίδια τακτικής στον ενδοκυβερνητικό/ εσωκομματικό μικρόκοσμο και το μόνο που τελικά πετυχαίνουν είναι να αποστρέφεται η προσοχή από την ουσία (επικίνδυνες εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά) και να επικεντρώνεται σε προσωπικές/ οικογενειακές κόντρες…

Πηγή: ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ