Η Ρωσία τα έκανε θάλασσα: Στο χείλος του γκρεμού στέκεται η Συρία καθώς προελαύνουν οι τρομοκράτες

Πρωτοφανής ο ρυθμός κατάρρευσης της Συρίας που θυμίζει κάστρο στην άμμο. Μετά το ολιγοήμερο πάγωμα της κατάστασης με τους τουρκόφιλους εξτρεμιστές να ανακτούν όλο το Ιντλίμπ, να αρπάζουν το Χαλέπι [πόλη και επαρχία] και να περιορίζουν τους Κούρδους στο βορρά μόνο στην Ιεράπολη [Μανμπίζ] δυτικά του Ευφράτη, ακολούθησε η συνέχεια.

Του Στρατή Μαζίδη

Μέσα σε μόλις δύο 24ωρα έπεσε η Χάμα και οι ισλαμιστές βρίσκονται πλέον λίγο έξω από τη Χομς που σημαίνει πως αν πέσει κι αυτή, ο δρόμος για τη Δαμασκό είναι σχεδόν ελεύθερος. Ωστόσο φαίνεται ότι μπαίνουν οι βάσεις να ανοίξει ο δρόμος και από το νότο αφού ήδη σε Σουέιντα και Νταράα οι ισλαμιστές αρχίζουν να δημιουργούν θύλακες.

Την ίδια ώρα οι κυβερνητικές δυνάμεις εγκατέλειψαν τις θέσεις που είχαν στο Κασάμ ανατολικά του Ευφράτη στο Ντέιρ Εζόρ ενώ ένα ακόμη σημείο - ορόσημα έλαβε χώρα. Ο Στρατός εγκατέλειψε το στρατιωτικό αεροδρόμιο της πόλης του Ντέιρ Εζόρ που ο αείμνηστος στρατηγός Ισσάμ Ζαχρεντίν και η 104η αερομεταφερόμενη ταξιαρχία είχαν κρατήσει για χρόνια απέναντι στον ISIS μέχρι να σπάσει η πολιορκία στις αρχές του 2017. Το αεροδρόμιο πέρασε πλέον στον έλεγχο των κουρδικών SDF, οι οποίες έχασαν εδάφη στο δυτικό συριακό βορρά αλλά επεκτείνονται στο νότο με το υποερώτημα του πόσο θα αντέξουν καθώς δεν είναι ιδιαίτερα συμπαθείς στις τοπικές αραβικές φυλές.

Πώς όμως φτάσαμε έως αυτό το σημείο και για ποιο λόγο η προέλαση των τζιχαντιστών όχι μόνο δεν ανακόπτεται αλλά συνεχίζεται με γρηγορότερους ρυθμούς;

Πρώτον, η Ρωσία ανέχτηκε να δημιουργηθεί ένας τρομοκρατικός σκουπιδοτενεκές - καρκίνωμα - τρομοκρατική οντότητα στο 70% [το 2019-20] της επαρχίας του Ιντλίμπ. Όλοι οι εξτρεμιστές - τρομοκράτες - τζιχαντιστές που έχαναν στα διάφορα μέτωπα, αντί να εξουδετερώνονται, είχαν το δικαίωμα να επιβιβαστούν στα περιβόητα πράσινα λεωφορεία με προορισμό το Ιντλίμπ.

Αυτό το καρκίνωμα, με την επιτήρηση του τουρκικού στρατού που διατηρούσε "παρατηρητήρια", αποτέλεσε μια τράπεζα μαχητών που είχε ως αποτέλεσμα να χρησιμοποιεί η Αγκυρα σε διάφορα μέτωπα [πχ Λιβύη, Ναγκόρνο - Καραμπάχ] σε μάχες και πολέμους με θετική έκβαση για τα δικά της συμφέροντα δίχως να χυθεί σταγόνα τουρκικού αίματος και αρνητική έκβαση για τα συμφέροντα της Ρωσίας. Επίσης τα της Λιβύης και το σπάσιμο της πολιορκίας της Τρίπολης τα πλήρωσε [και πληρώνει] ακριβά η διαρκώς είτε απούσα είτε στη λάθος πλευρά της ιστορίας, χώρα μας.

Δεύτερον, πως γίνεται να ξοδεύεις αίμα και εκατομμύρια σε έναν σκληρό πόλεμο επί σειρά ετών και να δέχεσαι τη δημιουργία ενός τρομοκρατικού μορφώματος στα τουρκο-συριακά σύνορα όταν γνωρίζεις το ρόλο της Τουρκίας στην υποστήριξη των τρομοκρατών στη σύγκρουση αλλά και τον ενεργό ρόλο της στις χημικές προβοκάτσιες; Πώς αποδέχεσαι τα σημάδια - ενέργειες τουρκοποίησης των κατεχομένων περιοχών; Είσαι τόσο ανόητος ή σε κρατά η Τουρκία με κάτι [πχ ενεργοποίηση τρομοκρατικών πυρήνων εντός συνόρων];

Τρίτον, είναι προφανές ότι η αντίδραση των Ρώσων μετά την ξαφνική προέλαση των τρομοκρατών δεν επαρκεί. Άλλο μια αεροπορική έξοδος και διαφορετικό οι 30-40-50 σε ένα 24ωρο τα περασμένα χρόνια που καθήλωσαν και αποδεκάτισαν τους εξτρεμιστές.

Τέταρτον, η Ρωσία εγκατέλειψε τη Συρία καθώς δεν προχώρησε σε καμία αντίδραση απέναντι στην Τουρκία τα κρίσιμα 24ωρα πριν ξεκινήσει η επίθεση κι ενώ υπήρχαν τα πρώτα δείγματα.

Πέμπτον, οι Ρώσοι αποχώρησαν μεν από τη Συρία αλλά δε δημιούργησαν τίποτε πίσω. 

Έκτον, εξαφανίστηκαν οι ήρωες του συριακού πολέμου. Τι απέγινε άραγε ο στρατηγός Σουχεΐλ αλ Χασάν επικεφαλής των δυνάμεων του Τίγρη, που δεν είχαν χάσει ούτε μάχη; Τι απέγιναν οι άνδρες της 104 που υπερασπίστηκαν το Ντέιρ Εζόρ; Πού βρίσκονται οι άνδρες της ομάδας των Γερακιών της Ερήμου, παραστρατιωτικής ομάδας που δημιουργήθηκε και συντηρήθηκε οικονομικά τα πρώτα χρόνια του πολέμου από Σύριο μεγιστάνα καταγράφοντας σημαντικές νίκες σε κρίσιμα μέτωπα κι αργότερα διαλύθηκε;

Έβδομον, Σύριοι και Κούρδοι δεν μπόρεσαν να έρθουν σε μια συμφωνία. Προτίμησαν να λειτουργήσουν ως υποτελείς Ρώσων και Αμερικάνων. Τώρα χάνουν τη γη κάτω από τα πόδια τους. Ακόμη και το θρυλικό Κομπάνι έπεσε στα χέρια των οργάνων των Τούρκων. Αυτό που κάποιοι υπερασπίστηκαν πόρτα - πόρτα, σπίτι - σπίτι με καλάσνικοφ του 1970. Οι Κούρδοι εξοστρακίζονται από τα δυτικά του Ευφράτη για να επεκταθούν στην έρημο ελέγχοντας τα πετρέλαια για χάρη των ΗΠΑ.

Όγδοον, μέσα σε όλα έχουμε και το κινεζικό ανέκδοτο από το υπουργείο εξωτερικών της χώρας: "Παρακολουθούμε στενά τις εξελίξεις στη Συρία και ελπίζουμε ότι η χώρα θα ανακτήσει σύντομα την σταθερότητα". Στο Πεκίνο έχουν μεν διάφορα σχέδια για το Δρόμο του Μεταξιού αλλά όταν ζεματάει η μπάλα, κάνουν τους... Κινέζους. 

Ένατον, στην Τουρκία μάλλον τρίβουν τα χέρια τους. Αν ήξεραν πόσο εύκολο θα ήταν, θα είχαν βάλει τους μισθοφόρους τους να επιτεθούν νωρίτερα.

Δέκατον, ηθικό δίδαγμα: Μην εμπιστεύεσαι ποτέ τους Τούρκους. Μόλις πριν λίγες εβδομάδες ζητούσαν αποκατάσταση των σχέσεων με τον Ασαντ. Δεν τους κάθισε και ιδού τα αποτελέσματα.

Κλείνω με μια σκέψη. Πώς να αισθάνονται όλοι αυτοί οι άνθρωποι που έπεσαν το βράδυ να κοιμηθούν σε μια ελεύθερη πόλη και ξύπνησαν με τον στρατό να έχει φύγει και τους μισθοφόρους με τα χατζάρια να πανηγυρίζουν έξω από τα σπίτια τους;

από freepen.gr