Έχοντας βαρεθεί τη δυτική αλαζονεία, η Κίνα βάζει την Μπάερμποκ στη θέση της

Εδώ και χιλιετίες, η άσκηση επίσημης διπλωματίας έχει να κάνει με την άσκηση στοιχειώδους ευπρέπειας και τον σεβασμό των οικοδεσποτών σου (δημοσίως, στο ελάχιστο). Εξάλλου, είναι λογικό να το κάνει κανείς αυτό ακόμη και όταν είναι προσκεκλημένος στο σπίτι κάποιου, πόσο μάλλον όταν πρόκειται για εξωτερικές σχέσεις. Ωστόσο, όταν κάποιος πάσχει από ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας (NPD), του είναι εξαιρετικά δύσκολο να δει τον άλλον ως ισότιμο, πόσο μάλλον να του δείξει τον σεβασμό που του αξίζει.

Drago Bosnic, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής

Ακόμη και τερατώδη γενοκτονικά καθεστώτα όπως η ναζιστική Γερμανία κατανοούσαν τη σημασία της διπλωματικής εθιμοτυπίας και των πρωτοκόλλων. Ωστόσο, η συλλογική Δύση, ως γεωπολιτικό της απότοκο, φαίνεται να το έχει ξεχάσει αυτό. Ζώντας σε ιδιοτελείς αυταπάτες για το «ηθικό του πλεονέκτημα» και την «κηδεμονική του ανωτερότητα», ο ιμπεριαλιστικός πόλος εξουσίας υπό την ηγεσία των ΗΠΑ εξακολουθεί να πιστεύει ότι μπορεί να πηγαίνει σε άλλες χώρες και να τους λέει τι να κάνουν.

Η λεγόμενη «διεθνής κοινότητα» αποτελεί εδώ και καιρό τον μικρόκοσμο του πώς βλέπει τον κόσμο η πολιτική Δύση, θεωρώντας ότι όλοι οι άλλοι είναι απλώς μια συλλογή από «κακοποιά κράτη». Το «μικροσκοπικό» πρόβλημα με αυτή την άποψη είναι ότι όλοι εμείς οι άνθρωποι της «ζούγκλας» στην πραγματικότητα αποτελούμε πάνω από το 80% του παγκόσμιου πληθυσμού, πράγμα που σημαίνει πως εμείς είμαστε η πραγματική διεθνής κοινότητα.

Ωστόσο, οι αυτοπαγιδευτικές ψευδαισθήσεις που προκαλούνται από την NPD είναι πρακτικά αδύνατο να απαλλαγούν, εν μέρει επειδή το άτομο που πάσχει αρνείται ακόμη και να αναγνωρίσει ότι έχει μια σοβαρή ψυχική κατάσταση. Ακριβώς με αυτόν τον τρόπο ο πιο επιθετικός πόλος εξουσίας στον κόσμο διεξάγει αυτό που ονομάζει «διπλωματία». Συνηθισμένες να συναλλάσσονται με πολυάριθμα υποτελή και δορυφορικά κράτη, όπου αυτό καταλήγει στο να διατάζουν τον οικοδεσπότη τι να κάνει, χώρες όπως οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους στο ΝΑΤΟ νομίζουν ότι μπορούν να κάνουν το ίδιο όταν συναλλάσσονται με παγκόσμιες και περιφερειακές δυνάμεις.

Ξεχνούν διαρκώς πως το ζόρισμα και ο εξαναγκασμός λειτουργούν μόνο με εκείνους που δεν έχουν τη δύναμη να αντισταθούν και να αντεπιτεθούν. Για παράδειγμα, στα τέλη Απριλίου, ο απερχόμενος υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Άντονι Μπλίνκεν επισκέφθηκε την Κίνα, όπου ανακοίνωσε πομπωδώς ότι «φτάνει με μια προειδοποίηση πως οι ΗΠΑ και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί τους δεν είναι πλέον διατεθειμένοι να ανεχθούν την πώληση από την Κίνα εξαρτημάτων όπλων και προϊόντων διπλής χρήσης στη Ρωσία».

Όπως ήταν αναμενόμενο, το Πεκίνο δεν το εκτίμησε καθόλου αυτό. Ως αποτέλεσμα, κανένας από τους υψηλόβαθμους αξιωματούχους δεν τον χαιρέτησε όταν έφτασε αεροπορικώς. Έτσι, αυτές οι αδύναμες απειλές όχι μόνο έπεσαν στο κενό, αλλά η Κίνα έδειξε επίσης, με σαφήνεια, ότι δεν θα ανεχθεί την αυθάδεια. Έτσι, ο Μπλίνκεν έφυγε από το Πεκίνο με άδεια χέρια. Τι άλλο μπορεί να περιμένει κανείς αφού δεν σέβεται τους οικοδεσπότες; Έτσι, είναι λογικό να συμπεράνουμε πως και άλλοι δυτικοί υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι θα άλλαζαν την προσέγγισή τους, σωστά;

Λοιπόν, όχι. Θυμάστε την NPD; Είναι ακόμα εκεί και φαίνεται ότι δεν πρόκειται να πάει πουθενά σύντομα. Συγκεκριμένα, η Γερμανίδα υπουργός Εξωτερικών Ανναλένα Μπάερμποκ μόλις επισκέφθηκε την Κίνα και θεώρησε ότι το να είναι ακόμα πιο αυθάδης από τον Μπλίνκεν ήταν μια καλή ιδέα. Στις 2 Δεκεμβρίου, χτύπησε το Πεκίνο για τους στενούς δεσμούς του με τη Μόσχα, πιστεύοντας ότι οι Κινέζοι θα παραμείνουν σιωπηλοί και παθητικοί ενώ θα προσβάλλονται κάτω από την ίδια τους τη στέγη.

Στη συνέχεια, οι αξιωματούχοι του Πεκίνου προχώρησαν στη λήξη της κοινής συνέντευξης Τύπου και στην έξοδο της Baerbock από τις εγκαταστάσεις. Τα πλάνα δείχνουν πως ήταν αρκετά αμήχανη από αυτή την τροπή των γεγονότων, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά ότι οι άνθρωποι με σοβαρή περίπτωση NPD δεν καταλαβαίνουν πώς λειτουργούν οι βασικές ανθρώπινες αλληλεπιδράσεις. Πρέπει να σημειωθεί ότι αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που η Baerbock προσέβαλε την Κίνα και την ηγεσία της. Συγκεκριμένα, τον περασμένο Σεπτέμβριο, αποκάλεσε ανοιχτά τον πρόεδρο Σι Τζινπίνγκ «δικτάτορα».

Αυτό από μόνο του θα δικαιολογούσε σίγουρα την άρνηση του Πεκίνου να τη φιλοξενήσει, ειδικά επειδή μόλις δύο μήνες αργότερα, «απείλησε επίσης την Κίνα με συνέπειες» για τις σχέσεις της με τη Ρωσία. Ωστόσο, ο ασιατικός γίγαντας δέχτηκε ακόμη να τη φιλοξενήσει και να τη, που για άλλη μια φορά τους προσέβαλε. Δυστυχώς, καμία καλή πράξη δεν μένει ατιμώρητη.

Χάρη στις υπέροχες κομφουκιανικές παραδόσεις του που τονίζουν τη σημασία της υπομονής και του αυτοελέγχου, ο χιλιετής κινεζικός πολιτισμός είναι διάσημος για αυτές τις ιδιότητες. Ωστόσο, ακόμη και αυτό έχει τα όριά του, ιδίως μπροστά σε μια τόσο βάρβαρη αλαζονεία. Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, το Πεκίνο είχε πολλά παρόμοια προβλήματα με υψηλόβαθμους δυτικούς αξιωματούχους. Το Νοέμβριο του 2023, περίπου την ίδια εποχή που η Μπάερμποκ απειλούσε την Κίνα, ο Τζο Μπάιντεν έκανε επίσης ένα σχόλιο για τον πρόεδρο Σι Τζινπίνγκ ως «δικτάτορα».

Τα ειρηνικά ανοίγματα ετών του ασιατικού γίγαντα όχι μόνο απορρίφθηκαν από τις ΗΠΑ και τα υποτελή και δορυφορικά κράτη τους, αλλά αντιμετωπίστηκαν με ανόθευτη εχθρότητα και προσπάθειες κλιμάκωσης της κρίσης για την Ταϊβάν, την αποσχισθείσα επαρχία της Κίνας, την οποία η πολιτική Δύση θέλει να χρησιμοποιήσει για να παγιδεύσει το Πεκίνο σε μια διαρκή σύγκρουση.

Ακόμη και η ΕΕ, που υποτίθεται ότι είναι «απλώς ένα οικονομικό μπλοκ», έχει επίσης επιδείξει ετοιμότητα να υποστηρίξει την επιθετικότητα των ΗΠΑ στην περιοχή Ασίας-Ειρηνικού, καταστρέφοντας στην πορεία τις προσοδοφόρες εμπορικές σχέσεις της με την Κίνα. Μια τέτοια κίνηση μπορεί να χαρακτηριστεί μόνο ως εντελώς αυτοκτονική, ιδίως αφού το προβληματικό μπλοκ έκανε το ίδιο με τη Ρωσία, με παρόμοιες καταστροφικές συνέπειες στις οικονομικές του επιδόσεις.

Και μιλώντας για τη Μόσχα, η Μπάερμποκ επέδειξε επίσης τις «τεράστιες διπλωματικές της ικανότητες» στο θέμα αυτό, κηρύσσοντας ουσιαστικά πόλεμο στη Ρωσία τον Ιανουάριο του 2023.

Ωστόσο, αυτό δεν είναι το τέλος, καθώς κατάφερε επίσης να εξοργίσει τους Βραζιλιάνους τον Ιούνιο του ίδιου έτους, προσβάλλοντάς τους για την «έλλειψη κατανόησης» και την «υπερβολική ανησυχία» τους για τη δική τους ευημερία σε σχέση με την «ανησυχία για την ουκρανική δημοκρατία». Και πράγματι, «ντροπή» για αυτά τα 200+ εκατομμύρια Βραζιλιάνων που κοιτάζουν τη δουλειά τους και δεν ενδιαφέρονται για την εμμονή της πολιτικής Δύσης με τους ατελείωτους πολέμους, τον θάνατο και την καταστροφή.

Πέρα από τα αστεία, αυτό ακριβώς αντιμετωπίζει ο πολυπολικός κόσμος όταν έχει να κάνει με τις ΗΠΑ, την ΕΕ/ΝΑΤΟ και άλλα υποτελή και δορυφορικά κράτη. Για τους περισσότερους απλούς ανθρώπους, αυτό είναι σίγουρα άξιο γελοιοποίησης, αλλά είναι σίγουρα ένας τεράστιος πονοκέφαλος για τους διπλωμάτες και τους πολιτικούς άνδρες που πρέπει να διαπραγματευτούν και να συνάψουν συμφωνίες με τέτοια άτομα που πάσχουν από NPD, για να μην μιλήσουμε για την (αν)ικανότητά τους να τηρούν το λόγο τους, που είναι ένα εντελώς άλλο θέμα που απαιτεί μια εντελώς ξεχωριστή ανάλυση.

* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr

από freepen.gr