Ο Λαβρόφ επιβεβαίωσε στον Τάκερ ότι σχεδιάζει να συναντηθεί με τον Ιρανό και τον Τούρκο ομόλογό του στο περιθώριο του Φόρουμ της Ντόχα αυτό το Σαββατοκύριακο. Αυτή η επερχόμενη σύνοδος του σχήματος της Αστάνα θα αποτελέσει πιθανότατα την τελευταία ευκαιρία για μια πολιτική λύση στη Συρία. Η υποστηριζόμενη από την Τουρκία Hayat Tahrir al-Sham (HTS), η οποία χαρακτηρίζεται από ορισμένες χώρες ως τρομοκρατική ομάδα, κατέλαβε τη Χάμα μόλις λίγες ημέρες αφότου μπήκε στη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας, το Χαλέπι, σε μεγάλο βαθμό χωρίς αντίσταση.
Andrew Korybko / Παρουσίαση Freepen.gr
Ο Ερντογάν θέλει ο Άσαντ να παραχωρήσει ευρεία ομοσπονδιακή αυτονομία τύπου Βοσνίας στους ισλαμιστές πληρεξούσιους της χώρας του, ενώ ιδανικά θα αναλάβει κοινή δράση εναντίον των υποστηριζόμενων από τις ΗΠΑ Κούρδων, τους οποίους θεωρεί τρομοκράτες, αλλά ο Άσαντ αρνήθηκε να συνομιλήσει με τον Ερντογάν έως ότου ο Ερντογάν αποσύρει όλα τα τουρκικά στρατεύματα από τη Συρία. Ως εκ τούτου, ο Ερντογάν επεδίωξε να σπάσει αυτό το αδιέξοδο μέσω της τελευταίας επίθεσης, η οποία εκμεταλλεύτηκε το γεγονός πως η Ρωσία είχε αποσπαστεί από την ειδική επιχείρηση και το Ιράν είχε αποδυναμωθεί από τους πολέμους του στη Δυτική Ασία με το Ισραήλ.
Ήταν η κατανοητή απουσία υποστήριξης από τους συμμάχους του σε συνδυασμό με την απαράδεκτη έλλειψη προετοιμασίας που είχε ως αποτέλεσμα την ιστορική υποχώρηση του Συριακού Αραβικού Στρατού (SAA) από τον βορρά. Εάν δεν επιτευχθεί πολιτική λύση μέχρι αυτό το Σαββατοκύριακο, τότε η μάχη της Χομς θα ακολουθήσει πιθανότατα κάποια στιγμή σύντομα, μετά την οποία είναι πιθανό η HTS να προελάσει στη Δαμασκό, εάν η πόλη αυτή πέσει γρήγορα, όπως το Χαλέπι και η Χάμα. Η μόνη ρεαλιστική πιθανότητα να αποτραπεί αυτό το σενάριο είναι ο Άσαντ να προβεί άμεσα σε πολιτικές παραχωρήσεις.
Θα μπορούσε να παραδειγματιστεί από το ρωσικό σχέδιο συντάγματος που παρουσιάστηκε στις αρχές του 2017, το οποίο η κυβέρνησή του αρνήθηκε να εφαρμόσει λόγω των πολυάριθμων παραχωρήσεων που συνεπάγεται, αλλά το οποίο τώρα μπορεί να είναι το μόνο βιώσιμο μοντέλο για την επίλυση αυτής της σύγκρουσης με οτιδήποτε άλλο εκτός από στρατιωτικά μέσα. Η πιο σημαντική αρχή είναι ότι αφορά τη δημιουργική αποκέντρωση της χώρας.
Ωστόσο, οι εσωτερικές και περιφερειακές συνθήκες έχουν αλλάξει από το 2017, οπότε η προαναφερθείσα αρχή ίσως πρέπει να φτάσει σε πιο ακραία σημεία προσφέροντας την παραχώρηση ευρείας ομοσπονδιοποιημένης αυτονομίας τύπου Βοσνίας στο βορρά, όπως επιθυμεί ο Ερντογάν. Το ίδιο θα απαιτούσαν και οι Κούρδοι, το οποίο ο Πούτιν θα μπορούσε να ενθαρρύνει τον Άσαντ να τους το δώσει ως μέρος μιας συμφωνίας-πακέτου για τον οριστικό τερματισμό αυτού του υβριδικού εμφυλίου-διεθνούς πολέμου. Η ιστορικά κατοικημένη από τους Αλαουίτες παράκτια περιοχή θα μπορούσε επίσης να αποκτήσει τη δική της ομοσπονδιακή αυτόνομη ζώνη.
Λαμβάνοντας υπόψη τη βαθιά δυσπιστία μεταξύ της Συρίας και της Τουρκίας, οι ειρηνευτικές δυνάμεις του Αραβικού Συνδέσμου (ενδεχομένως υπό την ηγεσία των ΗΑΕ και της Αιγύπτου) θα πρέπει να αναπτυχθούν κατά μήκος της Γραμμής Επαφής (LOC) μεταξύ του SAA και της υποστηριζόμενης από την Τουρκία HTS, προκειμένου να εμποδίσουν την τελευταία να περάσει και πάλι στην επίθεση σε κατάλληλη στιγμή. Ακόμα και αν η HTS αρνηθεί να σταματήσει την προέλασή της, αυτοί οι ειρηνευτές θα μπορούσαν να αναπτυχθούν γρήγορα λίγο πέρα από την LOC για να τους σταματήσουν πριν φτάσουν στη Χομς, την ακτή ή/και την έρημο.
Σχετικά με αυτούς τους δύο τελευταίους διαύλους, η HTS θα μπορούσε να αποφύγει την ακτή, καθώς η ορεινή γεωγραφία της λειτουργεί προς όφελος των υπερασπιστών, συν το ότι η Ρωσία θα μπορούσε φοβούμενη να κλιμακώσει δραστικά τις βομβαρδιστικές επιχειρήσεις της προς υποστήριξη του SAA, εάν φοβάται ότι η Τουρκική Δημοκρατία προσπαθεί να απειλήσει τις δύο βάσεις της εκεί μέσω αντιπροσώπων. Όσον αφορά την κατεύθυνση προς την έρημο, μια γρήγορη ώθηση εκεί μπορεί να φαίνεται εντυπωσιακή στο χάρτη, αλλά η HTS ίσως να μην θέλει να απλώσει τις δυνάμεις της αραιά μπροστά από τη Χομς για να μην δημιουργήσει ανοίγματα για να πετύχει μια αντεπίθεση.
Εάν αναπτυχθούν ειρηνευτικές δυνάμεις του Αραβικού Συνδέσμου, τότε ο Άσαντ ίσως χρειαστεί να δεσμευτεί ότι θα απομακρύνει το Ιράν και τη Χεζμπολάχ από τη Συρία, γεγονός που θα μπορούσε επίσης να ξεκλειδώσει τη σταδιακή ανακούφιση από τις κυρώσεις για τη διευκόλυνση των προσπαθειών των χωρών αυτών (κυρίως των ΗΑΕ και ενδεχομένως και της Σαουδικής Αραβίας) να ανασυγκροτήσουν τη χώρα στη συνέχεια. Ομοίως, ακόμη και αν δεν αναπτυχθούν για οποιονδήποτε λόγο, θα μπορούσε επίσης υποθετικά να καλέσει το Ισραήλ για αεροπορική υποστήριξη, εφόσον δεσμευτεί για την απομάκρυνση αυτών των δύο ως προϋπόθεση.
Από τη σκοπιά της Ρωσίας, το ιδανικό σενάριο είναι η Συρία να νικήσει πλήρως τους τρομοκράτες και να ανακτήσει τον πλήρη έλεγχο της χώρας, αλλά αυτό είναι μια ευσεβής φαντασίωση σε αυτό το σημείο. Κατά συνέπεια, το πιο ρεαλιστικό καλύτερο σενάριο για τα συμφέροντά της είναι ο Άσαντ και η κυβέρνησή του να μην μπουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, καθώς κάτι τέτοιο θα έβλαπτε τη φήμη της Ρωσίας από τη συσχέτισή της με έναν θεωρούμενο σύμμαχο, εξ ου και μπορεί να επιθυμεί την άμεση αποκέντρωση της Συρίας, η οποία θα βοηθούσε επίσης στη διατήρηση μέρους της επιρροής της Ρωσίας εκεί.
Επιπλέον, εάν ο πόλεμος στη Συρία ολοκληρωθεί μέχρι την επανεγκατάσταση του Τραμπ και το αποτέλεσμα διατηρήσει κάποια αμερικανική επιρροή στη γεωργικά και ενεργειακά πλούσια βορειοανατολική Συρία μέσω των Κούρδων εταίρων των ΗΠΑ, τότε μπορεί να είναι πιο επιρρεπής σε παραχωρήσεις στην Ουκρανία για να ανταποδώσει αυτή τη χάρη. Η «χειρονομία καλής θέλησης» της Ρωσίας εκεί μπορεί τελικά να μην εκτιμηθεί, αλλά οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής μπορεί ακόμη να υπολογίσουν πως αξίζει να την επιχειρήσουν, δεδομένου ότι η χώρα τους δεν είναι σε θέση να βοηθήσει τη Συρία να επιτύχει τους μαξιμαλιστικούς της στόχους.
Ένας συμπληρωματικός στόχος που είναι πολύ πιο εφικτός στην περίπτωση που το κερδοσκοπικό σχέδιο συνταγματικής αποκέντρωσης που εμπνέεται από τη Ρωσία αποδώσει καρπούς, είναι η ενίσχυση του ρόλου της ως ανώτατης εξισορροπητικής δύναμης στη Δυτική Ασία. Αυτός ήταν ένας από τους λόγους για τους οποίους επενέβη εξαρχής στη Συρία, εκτός από την άμεση στρατιωτική επιταγή της ήττας των Ρώσων και πρώην σοβιετικών τρομοκρατών εκεί πριν επιστρέψουν στην πατρίδα τους για να προκαλέσουν χάος. Τα τελευταία χρόνια έμεινε σε δεύτερη μοίρα, αλλά τώρα μπορεί να αποκτήσει νέα πνοή.
Andrew Korybko / Παρουσίαση Freepen.gr
Ο Ερντογάν θέλει ο Άσαντ να παραχωρήσει ευρεία ομοσπονδιακή αυτονομία τύπου Βοσνίας στους ισλαμιστές πληρεξούσιους της χώρας του, ενώ ιδανικά θα αναλάβει κοινή δράση εναντίον των υποστηριζόμενων από τις ΗΠΑ Κούρδων, τους οποίους θεωρεί τρομοκράτες, αλλά ο Άσαντ αρνήθηκε να συνομιλήσει με τον Ερντογάν έως ότου ο Ερντογάν αποσύρει όλα τα τουρκικά στρατεύματα από τη Συρία. Ως εκ τούτου, ο Ερντογάν επεδίωξε να σπάσει αυτό το αδιέξοδο μέσω της τελευταίας επίθεσης, η οποία εκμεταλλεύτηκε το γεγονός πως η Ρωσία είχε αποσπαστεί από την ειδική επιχείρηση και το Ιράν είχε αποδυναμωθεί από τους πολέμους του στη Δυτική Ασία με το Ισραήλ.
Ήταν η κατανοητή απουσία υποστήριξης από τους συμμάχους του σε συνδυασμό με την απαράδεκτη έλλειψη προετοιμασίας που είχε ως αποτέλεσμα την ιστορική υποχώρηση του Συριακού Αραβικού Στρατού (SAA) από τον βορρά. Εάν δεν επιτευχθεί πολιτική λύση μέχρι αυτό το Σαββατοκύριακο, τότε η μάχη της Χομς θα ακολουθήσει πιθανότατα κάποια στιγμή σύντομα, μετά την οποία είναι πιθανό η HTS να προελάσει στη Δαμασκό, εάν η πόλη αυτή πέσει γρήγορα, όπως το Χαλέπι και η Χάμα. Η μόνη ρεαλιστική πιθανότητα να αποτραπεί αυτό το σενάριο είναι ο Άσαντ να προβεί άμεσα σε πολιτικές παραχωρήσεις.
Θα μπορούσε να παραδειγματιστεί από το ρωσικό σχέδιο συντάγματος που παρουσιάστηκε στις αρχές του 2017, το οποίο η κυβέρνησή του αρνήθηκε να εφαρμόσει λόγω των πολυάριθμων παραχωρήσεων που συνεπάγεται, αλλά το οποίο τώρα μπορεί να είναι το μόνο βιώσιμο μοντέλο για την επίλυση αυτής της σύγκρουσης με οτιδήποτε άλλο εκτός από στρατιωτικά μέσα. Η πιο σημαντική αρχή είναι ότι αφορά τη δημιουργική αποκέντρωση της χώρας.
Ωστόσο, οι εσωτερικές και περιφερειακές συνθήκες έχουν αλλάξει από το 2017, οπότε η προαναφερθείσα αρχή ίσως πρέπει να φτάσει σε πιο ακραία σημεία προσφέροντας την παραχώρηση ευρείας ομοσπονδιοποιημένης αυτονομίας τύπου Βοσνίας στο βορρά, όπως επιθυμεί ο Ερντογάν. Το ίδιο θα απαιτούσαν και οι Κούρδοι, το οποίο ο Πούτιν θα μπορούσε να ενθαρρύνει τον Άσαντ να τους το δώσει ως μέρος μιας συμφωνίας-πακέτου για τον οριστικό τερματισμό αυτού του υβριδικού εμφυλίου-διεθνούς πολέμου. Η ιστορικά κατοικημένη από τους Αλαουίτες παράκτια περιοχή θα μπορούσε επίσης να αποκτήσει τη δική της ομοσπονδιακή αυτόνομη ζώνη.
Λαμβάνοντας υπόψη τη βαθιά δυσπιστία μεταξύ της Συρίας και της Τουρκίας, οι ειρηνευτικές δυνάμεις του Αραβικού Συνδέσμου (ενδεχομένως υπό την ηγεσία των ΗΑΕ και της Αιγύπτου) θα πρέπει να αναπτυχθούν κατά μήκος της Γραμμής Επαφής (LOC) μεταξύ του SAA και της υποστηριζόμενης από την Τουρκία HTS, προκειμένου να εμποδίσουν την τελευταία να περάσει και πάλι στην επίθεση σε κατάλληλη στιγμή. Ακόμα και αν η HTS αρνηθεί να σταματήσει την προέλασή της, αυτοί οι ειρηνευτές θα μπορούσαν να αναπτυχθούν γρήγορα λίγο πέρα από την LOC για να τους σταματήσουν πριν φτάσουν στη Χομς, την ακτή ή/και την έρημο.
Σχετικά με αυτούς τους δύο τελευταίους διαύλους, η HTS θα μπορούσε να αποφύγει την ακτή, καθώς η ορεινή γεωγραφία της λειτουργεί προς όφελος των υπερασπιστών, συν το ότι η Ρωσία θα μπορούσε φοβούμενη να κλιμακώσει δραστικά τις βομβαρδιστικές επιχειρήσεις της προς υποστήριξη του SAA, εάν φοβάται ότι η Τουρκική Δημοκρατία προσπαθεί να απειλήσει τις δύο βάσεις της εκεί μέσω αντιπροσώπων. Όσον αφορά την κατεύθυνση προς την έρημο, μια γρήγορη ώθηση εκεί μπορεί να φαίνεται εντυπωσιακή στο χάρτη, αλλά η HTS ίσως να μην θέλει να απλώσει τις δυνάμεις της αραιά μπροστά από τη Χομς για να μην δημιουργήσει ανοίγματα για να πετύχει μια αντεπίθεση.
Εάν αναπτυχθούν ειρηνευτικές δυνάμεις του Αραβικού Συνδέσμου, τότε ο Άσαντ ίσως χρειαστεί να δεσμευτεί ότι θα απομακρύνει το Ιράν και τη Χεζμπολάχ από τη Συρία, γεγονός που θα μπορούσε επίσης να ξεκλειδώσει τη σταδιακή ανακούφιση από τις κυρώσεις για τη διευκόλυνση των προσπαθειών των χωρών αυτών (κυρίως των ΗΑΕ και ενδεχομένως και της Σαουδικής Αραβίας) να ανασυγκροτήσουν τη χώρα στη συνέχεια. Ομοίως, ακόμη και αν δεν αναπτυχθούν για οποιονδήποτε λόγο, θα μπορούσε επίσης υποθετικά να καλέσει το Ισραήλ για αεροπορική υποστήριξη, εφόσον δεσμευτεί για την απομάκρυνση αυτών των δύο ως προϋπόθεση.
Από τη σκοπιά της Ρωσίας, το ιδανικό σενάριο είναι η Συρία να νικήσει πλήρως τους τρομοκράτες και να ανακτήσει τον πλήρη έλεγχο της χώρας, αλλά αυτό είναι μια ευσεβής φαντασίωση σε αυτό το σημείο. Κατά συνέπεια, το πιο ρεαλιστικό καλύτερο σενάριο για τα συμφέροντά της είναι ο Άσαντ και η κυβέρνησή του να μην μπουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, καθώς κάτι τέτοιο θα έβλαπτε τη φήμη της Ρωσίας από τη συσχέτισή της με έναν θεωρούμενο σύμμαχο, εξ ου και μπορεί να επιθυμεί την άμεση αποκέντρωση της Συρίας, η οποία θα βοηθούσε επίσης στη διατήρηση μέρους της επιρροής της Ρωσίας εκεί.
Επιπλέον, εάν ο πόλεμος στη Συρία ολοκληρωθεί μέχρι την επανεγκατάσταση του Τραμπ και το αποτέλεσμα διατηρήσει κάποια αμερικανική επιρροή στη γεωργικά και ενεργειακά πλούσια βορειοανατολική Συρία μέσω των Κούρδων εταίρων των ΗΠΑ, τότε μπορεί να είναι πιο επιρρεπής σε παραχωρήσεις στην Ουκρανία για να ανταποδώσει αυτή τη χάρη. Η «χειρονομία καλής θέλησης» της Ρωσίας εκεί μπορεί τελικά να μην εκτιμηθεί, αλλά οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής μπορεί ακόμη να υπολογίσουν πως αξίζει να την επιχειρήσουν, δεδομένου ότι η χώρα τους δεν είναι σε θέση να βοηθήσει τη Συρία να επιτύχει τους μαξιμαλιστικούς της στόχους.
Ένας συμπληρωματικός στόχος που είναι πολύ πιο εφικτός στην περίπτωση που το κερδοσκοπικό σχέδιο συνταγματικής αποκέντρωσης που εμπνέεται από τη Ρωσία αποδώσει καρπούς, είναι η ενίσχυση του ρόλου της ως ανώτατης εξισορροπητικής δύναμης στη Δυτική Ασία. Αυτός ήταν ένας από τους λόγους για τους οποίους επενέβη εξαρχής στη Συρία, εκτός από την άμεση στρατιωτική επιταγή της ήττας των Ρώσων και πρώην σοβιετικών τρομοκρατών εκεί πριν επιστρέψουν στην πατρίδα τους για να προκαλέσουν χάος. Τα τελευταία χρόνια έμεινε σε δεύτερη μοίρα, αλλά τώρα μπορεί να αποκτήσει νέα πνοή.
Παρά τις καλύτερες διπλωματικές προσπάθειες της Ρωσίας, ο Άσαντ μπορεί να αρνηθεί οποιαδήποτε συμφωνία του παρουσιάσουν, όπως αρνήθηκε να σημειώσει οποιαδήποτε πρόοδο για τη θέσπιση έστω και μέρους του σχεδίου συντάγματος. Σε αντίθεση με τότε, ωστόσο, δεν μπορεί πλέον να βασίζεται στο Ιράν για να τον στηρίξει όπως πριν, αν όλα συνεχίσουν να επιδεινώνονται μετά την επόμενη πιθανή άρνησή του. Αν εξακολουθεί να αρνείται να συνάψει συμφωνία, τότε η Ρωσία μπορεί να τον τιμωρήσει με το να μην τον αφήσει να ζήσει τις υπόλοιπες μέρες του στη Μόσχα, αν ανατραπεί, πόσο μάλλον να τον φυγαδεύσει αν χρειαστεί.
από freepen.gr
0 Σχόλια
Tο kozanara.gr δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.