Η ανακωχή στη Γάζα και η ηθική καταστροφή της «Δύσης»

Η ανακωχή στη Γάζα φαίνεται ότι επιτέλους είναι πραγματικότητα. Η κρίση μέσα στο Ισραήλ θα είναι μεγάλη.

Του Θέμη Τζήμα

Η ανακωχή στη Γάζα φαίνεται ότι επιτέλους είναι πραγματικότητα. Όπως στην περίπτωση της Συρίας είπαμε ότι επρόκειτο για ήττα (και μάλιστα βαριά) του άξονα της αντίστασης, τώρα έχουμε μια σαφή ήττα του Ισραήλ και των συμμάχων του. Η κρίση μέσα στο Ισραήλ θα είναι μεγάλη. Οι τόσοι μήνες πολέμου και τα τόσα θύματα, σε ό,τι αφορά το Ισραήλ πήγαν «τζάμπα». Θα μπορούσε από τις 8 Οκτωβρίου να έχει καταλήξει στα ίδια αποτελέσματα χωρίς ούτε έναν επιπλέον νεκρό και χωρίς να έχει καταστεί τόσο σαφές στον πλανήτη ότι δεν μπορεί να νικήσει τη Χαμάς και την παλαιστινιακή αντίσταση.

Το πλέον εντυπωσιακό ίσως συμπέρασμα είναι αυτό: το Ισραήλ μαζί με τη μεγαλύτερη πολεμική μηχανή, τις ΗΠΑ, απέτυχαν να καταβάλουν τις ένοπλες οργανώσεις 2 εκατομμυρίων ανθρώπων. Μάλιστα κατά τις τελευταίες μέρες τα θύματα μεταξύ των Ισραηλινών στρατιωτών ήταν πολλά. Οι προσαρμοσμένες στην περίσταση, τακτικές του ανταρτοπολέμου και του λαϊκού στρατού, από στρατιωτικής απόψεως για άλλη μια φορά κατίσχυσαν των πανάκριβων βομβών και πυραύλων.

Το Ισραήλ εξακολουθεί να βρίσκεται σε στρατηγικό αδιέξοδο. Πιθανώς να στραφεί εναντίον των Παλαιστινίων της Δυτικής Όχθης με μια νέα πολιτική εθνοκάθαρσής τους. Το πρόβλημά του όμως μόνο θα εντείνεται: το Ισραήλ δε χρειάζεται περισσότερη γη αλλά περισσότερη ασφάλεια και ειρήνη. Αυτό δεν πρόκειται να το πετύχει ποτέ με απανωτές εθνοκαθάρσεις, όπως δεν το έχει πετύχει μέχρι σήμερα.

Ελπίζει ότι θα πείσει τον Τραμπ να επιτεθεί στο Ιράν. Είναι αμφίβολο κατά πόσο ο τελευταίος, τελικώς θα το κάνει. Η ίδια η ανακωχή στη Γάζα αποδεικνύει ότι δε θέλει μια προεδρία γεμάτη με πολέμους, όπως του Μπάιντεν. Ακόμα όμως και αν επιτεθεί στο Ιράν, το αποτέλεσμα πιθανότητα δε θα δικαιώσει αυτήν την επιλογή. Ο διαρκής πόλεμος δεν είναι αρεστός σε κανέναν λαό της Δύσης, πολλώ δε μάλλον όταν οι νίκες σπανίζουν. Ο Τραμπ θα αρεσκόταν πολύ περισσότερο σε μια μεγάλη διπλωματική επιτυχία με το Ιράν από ό,τι με έναν νέο, ακόμα πιο καταστροφικό πόλεμο. Το σενάριο μιας νέας «Γιάλτας» με τη Ρωσία άλλωστε (αν και εφόσον υπάρχει πράγματι στο μυαλό του) προϋποθέτει κλείσιμο και όχι άνοιγμα μετώπων.

Πέραν όμως των διεθνοπολιτικών εξελίξεων, τις οποίες θα έχουμε καιρό για να τις αποτιμήσουμε, υπάρχει και μια ηθικοπολιτική αποτίμηση η οποία δεν πρέπει να παραλείπεται. Μετά την 7η Οκτωβρίου, η λεγόμενη «Δύση» έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι της προκειμένου να ολοκληρωθεί η γενοκτονία. Χρηματοδότησε, εξόπλισε, διαστρέβλωσε, προπαγάνδισε χυδαία με τρόπους που να επιτρέπουν την εξόντωση ενός ολόκληρου πληθυσμού. Οι πλέον «προοδευτικοί» μάλιστα αποδείχτηκαν και οι πλέον ένοχοι. Οι πλέον «προοδευτικοί» ως «δικαιωματικοί» δεν είχαν κανένα πρόβλημα με τα καμένα, τεμαχισμένα, δολοφονημένα, τρομοκρατημένα, παγωμένα, πεινασμένα, βασανισμένα, φυλακισμένα παιδιά. Δεν είχαν κανένα ζήτημα με τη μετατροπή της κατοχής σε απαρτχάιντ και κατόπιν σε γενοκτονία.

Η Ε.Ε. πέρα από ψιθύρους δε διατάραξε σε τίποτα τη συνεργασία με το Ισραήλ. Έχουμε επομένως μια συνολική ηθική κατάρρευση και την επανά-ταύτιση της Δύσης με τις πιο καθαρές και σκληρές εκδοχές αποικιοκρατίας. Το ρολόι της «Δύσης» γύρισε πίσω μερικές δεκαετίες στις εποχές κατά τις οποίες δεν υφίστατο κανένα πρόσχημα ως προς την εξαφάνιση ολοκλήρων πληθυσμών με θεμέλιο τον ρατσισμό.Ο «βάρβαρος» δικαιούται μόνο καλόβολος υποτακτικός να είναι. Οποιαδήποτε άλλη εκδοχή του και κυρίως απειθαρχία του πρέπει να οδηγεί στην πλήρη εξόντωσή του. Ο «βάρβαρος άλλος» δεν έχει την ίδια αξία ούτε την ίδια ποιότητα με τον «Δυτικό»όταν πονάει, διεκδικεί την ελευθερία του, πεινάει, κρυώνει, θρηνεί, χάνει το σπίτι του, γιατί είναι ένοχος εκ των προτέρων ως μη- «Δυτικός» που βρέθηκε εκεί που θέλει ο «Δυτικός» να πάει.

►Πέντε σκέψεις για τη συμφωνία εκεχειρίας Ισραήλ-Χαμάς

Του Άρη Χατζηστεφάνου

Πρόκειται για ένα δηλητήριο το οποίο ποτίζει τις κοινωνίες της «Δύσης» και το οποίο σύντομα θα δείξει τις επιπτώσεις του, όπως έγινε και με το ναζισμό, στο κέντρο της «Δύσης». Είναι αρκετά πιθανό να εκδηλωθεί μέσα από κάποια τεχνο-δυστοπία στο πλαίσιο της οποίας το σύστημα εξουσίας θα αποπειραθεί να υλοποιήσει τον βιολογικό-τεχνολογικό διαχωρισμό μεταξύ ανωτέρων και κατωτέρων. Ίσως με κάποια στροφή σε ακόμα σαφέστερο αυταρχισμό, μέσα από εκτεταμένες στερήσεις πολιτικών ελευθεριών και περιθωριοποίηση των φτωχότερων και αντιφρονούντων. Ένα είναι βέβαιο: είναι αδύνατον να καταρρέεις ηθικά και να μην πληρώνεις το κόστος και εσύ ο ίδιος.

Η «Δύση» επιλέγει ακόμα να λατρεύει τη δύναμη. Την τυφλή, αντικοινωνική δύναμη. Όσο περισσότερο την χάνει, τόσο περισσότερο την κυνηγά και τόσο περισσότερο καταρρέει ηθικά. Αυτό το δηλητήριο θα συνεχίσει να διαλύει τις κοινωνίες της ίδιας της «Δύσης». Η Γάζα αποτέλεσε τον καθρέφτη του ποια είναι η «Δύση». Δεν είναι και αυτό, είναι μόνο αυτό ως τέτοια, δηλαδή ως «Δύση». Κυρίαρχος και κυριαρχούμενος, νικητής και ηττημένος, ανώτερος και κατώτερος, άνθρωπος και «λιγότερο από άνθρωπος». Η «Δύση» ως τέτοια, είναι από ηθικής απόψεως τελειωμένη και περιμένει απλώς να κανιβαλίσει το εσωτερικό της.

Πηγή: ΚΟΣΜΟΔΡΟΜΙΟ