Τα Τέμπη, ό,τι επικοινωνιακή σαβούρα κι αν χρησιμοποιήσουν από το σκουπιδαριό του ανάξιου πολιτικαντισμού, του χυδαίου αντιπερισπασμού και του άθλιου αποπροσανατολισμού, είναι ο άφατος πόνος των 57 οικογενειών και, ταυτόχρονα, το μυριόστομο "ως εδώ" των εκατομμυρίων που συνταξιδεύουν στο ίδιο τρένο με εκείνα τα παιδιά.
Του Νίκου Μπογιόπουλου
Aλήθεια, το θέμα των Τεμπών, αυτό το έγκλημα, νομίζουν ότι θα εγκιβωτιστεί στην αντιπαράθεση για την πίστη στην «ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης» μεταξύ εκείνων των κομμάτων που ως κυβερνήσεις διορίζουν την ηγεσία της Δικαιοσύνης και φτιάχνουν νόμους για να βγαίνουν «παράνομες» οι απεργίες των σιδηροδρομικών στα δικαστήρια;
Αλήθεια, το θέμα των Τεμπών, αυτό το έγκλημα, νομίζουν ότι θα μπαζωθεί με τις σκηνοθετικές εναλλαγές ύφους του κυβερνητικού θιάσου που ανάλογα με τις υποδείξεις των επικοινωνιολόγων τους την μια ποζάρουν σαν τεθλιμμένοι, συγκλονισμένοι, δακρυσμένοι κροκόδειλοι και την άλλη πουλάνε «τσεκουράτα» τσαμπουκαλίκια παριστάνοντας τον τάχα μου θιγμένο που υφίσταται… μπούλινγκ παρότι, ο καημένος, είναι «αριστος»;
Αλήθεια, το θέμα των Τεμπών, αυτό το έγκλημα, νομίζουν ότι θα «φουσκώνει» και θα «ξεφουσκώνει» ανάλογα με τις τριγωνικές σχέσεις μεταξύ του πολιτικού, του μιντιακού και του οικονομικού κατεστημένου, ανάλογα με τις φιλίες τους, τις κουμπαριές τους, τις αντιπαραθέσεις τους, τις λυκοφιλίες τους και τις πολιτικοεπιχειρηματικές αλλαξοβολιές τους;
Αλήθεια, το θέμα των Τεμπών, αυτό το έγκλημα, νομίζουν ότι θα γίνει το πεδίο όπου τα ακροδεξιά νούμερα των κηραλοιφών και τα σούργελα του ακροδεξιού φωτομπότοξ θα κυκλοφορούν με δήθεν «αντισυστημική» μπούργκα; Η’ ότι θα γίνει ανεκτό διάφοροι κύριοι και κυρίες να ψαρεύουν κουκιά για τις επόμενες εκλογές ξεδιπλώνοντας τον βοναπαρτισμό και τον μουσολινισμό τους επιδιδόμενοι σε άθλιες παραστάσεις εντός και εκτός Βουλής;
Αλήθεια, το έγκλημα των Τεμπών νομίζουν ότι είναι θέμα που θα «μπαζωθεί» από τις γελοίες και ταυτόχρονα χυδαίες «αντιπαραθέσεις» τους για το ποιος είναι «καλύτερη αντιπολίτευση» και ποιος είναι η «καλύτερη κυβέρνηση»; Οτι θα το αξιοποιήσουν για να επιτύχουν την συγκάλυψη των ευθυνών τους για το γεγονός ότι δυο τρένα σε μονή γραμμή και σε αντίθετη κατεύθυνση συγκρούστηκαν εν έτει 2023, ποιοι; Αυτοί που με τα κυβερνητικά πεπραγμένα τους και τις ευρωενωσιακές οδηγίες τους έφεραν τον σιδηρόδρομο σε αυτή την κατάσταση; Ετσι νομίζουν θα θάψουν το έγκλημα των Τεμπών;
Οχι.
Τα Τέμπη είναι ένα οριακό σημείο στο οποίο η ελληνική κοινωνία, εμείς και τα παιδιά μας, κεραυνοβολήθηκαν από ένα κυρίαρχο πολιτικό σύστημα που λειτουργεί σαν υπηρέτης οικονομικών συμφερόντων. Που ξεπουλάει και απομειώνει την αξία και την ασφάλεια του δημόσιου πλούτου. Που βάζει στο ζύγι του κέρδους τις ανθρώπινες ζωές και τις θυσιάζει για το δικό του, ίδιον όφελος.
Τα Τέμπη είναι ο τόπος και ο χρόνος που το κράτος, αυτός ο συλλογικός κομματάρχης της ντόπιας και ξένης κεφαλαιοκρατίας, το κράτος της αυθαιρεσίας, της ρουσφετοκομματοκρατίας, της αδιαφορίας, της αναλγησίας, της πολιτικής οικογενειοκρατίας, άφησε πίσω του πτώματα. Εξαΰλωσε νέα παιδιά. Εριξε στην άβυσσο του πένθους και της απώλειας δεκάδες οικογένειες. Και που από την ίδια εκείνη στιγμή επιδιώκει – μέσω της συγκάλυψης, του κουκουλώματος, του μπαζώματος, του κυνισμού, της μονταζιέρας, της αυθάδειας στα όρια της αλητείας – να επιβάλλει και την ατιμωρησία.
Τα Τέμπη είναι το ακρότατο όριο στο οποίο συναντιούνται τα εγκλήματα του Σαμίνα και της Φαράν, των πυρκαγιών του 2007 με τις πυρκαγιές του 2022 και 2023, που συναντιέται η Μάνδρα με το Μάτι και την Μαρφίν, είναι όχι η σταγόνα, αλλά το τσουνάμι που ξεχειλίζει τα όρια των αντοχών μιας κοινωνίας που ανέχτηκε να της λένε
- “μαζί τα φάγαμε” όταν της έκοβαν μισθό και σύνταξη,
- που της είπαν «ας πρόσεχε» όταν την λεηλάτησαν στο Χρηματιστήριο,
- που της είπαν ότι φταίει ο «στρατηγός άνεμος» και η «κλιματική αλλαγή» όταν καίγονται και πνίγονται οι άνθρωποί τους, τα σπίτια τους και η χώρα τους,
- που της είπαν «καλό κουράγιο» όταν είδε τα παιδιά της να μεταναστεύουν στα 4 σημεία του μνημονιακού ορίζοντα,
- που της είπαν ότι «δεν ήξεραν» πως χρειάζονται ΜΕΘ για τους διασωληνωμένους,
- που την δίνουν “καλάθια-καπαμά” και ψίχουλα ‘ελεημοσύνης» όταν την λεηλατούν στο σουπερ μάρκερ, στο βενζινάδικα και στη ΔΕΗ,
- που της είπαν ότι ο χαφιεδισμός, οι κοριοί, οι υποκλοπές είναι «αναντίλεκτα» (κατά την ρήση του Αρείου Πάγου!)… «νόμιμες επισυνδέσεις»!
- που της πουλάνε “αριστερά” φύκια για “άριστες” και “επιτελικές” μεταξωτές κορδέλες όταν ο μισθός δεν φτάνει ούτε για τις 20 πρώτες μέρες του μήνα όταν κάθε μέρα και κάθε στιγμή της πίνουν το αίμα εργολάβοι, εφοπλιστές, καναλάρχες, κλινικάρχες, κολεγιάρχες και κάθε λογής ολιγάρχες.
Τα Τέμπη, λοιπόν, για όλους αυτούς τους λόγους, ό,τι επικοινωνιακή σαβούρα κι αν χρησιμοποιήσουν από το σκουπιδαριό του ανάξιου πολιτικαντισμού, του χυδαίου αντιπερισπασμού και του άθλιου αποπροσανατολισμού, είναι ο άφατος πόνος των 57 οικογενειών και, ταυτόχρονα, το μυριόστομο “ως εδώ” των εκατομμυρίων που συνταξιδεύουν στο ίδιο τρένο με εκείνα τα παιδιά.
Τα Τέμπη είναι το «ως εδώ» μιας κοινωνίας που ανέχτηκε πολλά, αλλά δεν πρόκειται να ανεχτεί την συκοφάντηση της μεγαλύτερης ανθρώπινης οδύνης που μπορεί να υπάρξει. Της οδύνης του γονιού για την απώλεια του παιδιού του. Που τα αθύρματα έφτασαν στο σημείο, μέσα στην πηχτή τους αθλιότητα, ακόμα κι αυτήν να την συκοφαντούν!
Τα Τέμπη είναι το «ως εδώ» απέναντι σε εκείνους τους «πετσωμένους» και στους «πετσωτές» τους που έχουν την χυδαία φτιαξιά να ενεργούν με βάση το δόγμα πως όλα εξαγοράζονται κι όλα κουκουλώνονται, ακόμα κι ότι ένας πατέρας και μια μάνα αντί για αλήθεια, δικαίωση και τιμωρία για τον χαμό του παιδιού του εισπράττει ψέμα, αλαζονεία, μονταζιέρες, «μπαζώματα», συγκάλυψη και νουθεσίες για… «πολιτική σταθερότητα» και «προσευχή στην Εκκλησία»!
«Ως εδώ»! Το “πάμε κι όπου βγει” έφερε στο προσκήνιο την πραγματική αλήθεια: «Η’ τα κέρδη τους ή οι ζωές μας». Ο,τι και να κάνουν η αλήθεια αυτή δεν «μπαζώνεται». Αυτό είναι το έγκλημα. Και θα το πληρώσουν.
Τα Τέμπη είναι το «ως εδώ» μιας κοινωνίας που ανέχτηκε πολλά, αλλά δεν πρόκειται να ανεχτεί την συκοφάντηση της μεγαλύτερης ανθρώπινης οδύνης που μπορεί να υπάρξει. Της οδύνης του γονιού για την απώλεια του παιδιού του. Που τα αθύρματα έφτασαν στο σημείο, μέσα στην πηχτή τους αθλιότητα, ακόμα κι αυτήν να την συκοφαντούν!
Τα Τέμπη είναι το «ως εδώ» απέναντι σε εκείνους τους «πετσωμένους» και στους «πετσωτές» τους που έχουν την χυδαία φτιαξιά να ενεργούν με βάση το δόγμα πως όλα εξαγοράζονται κι όλα κουκουλώνονται, ακόμα κι ότι ένας πατέρας και μια μάνα αντί για αλήθεια, δικαίωση και τιμωρία για τον χαμό του παιδιού του εισπράττει ψέμα, αλαζονεία, μονταζιέρες, «μπαζώματα», συγκάλυψη και νουθεσίες για… «πολιτική σταθερότητα» και «προσευχή στην Εκκλησία»!
«Ως εδώ»! Το “πάμε κι όπου βγει” έφερε στο προσκήνιο την πραγματική αλήθεια: «Η’ τα κέρδη τους ή οι ζωές μας». Ο,τι και να κάνουν η αλήθεια αυτή δεν «μπαζώνεται». Αυτό είναι το έγκλημα. Και θα το πληρώσουν.
Πηγή: ημεροδρόμος
0 Σχόλια
Tο kozanara.gr δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.