Μπορεί το πνεύμα της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 να δείξει δρόμους για το σήμερα;
Της Ρούλας Μουτσέλου
25η Μαρτίου, ιδρυτική πράξη του Νέου Ελληνισμού, με μια χώρα γυμνή απέναντι στην τουρκική απειλή, εν μέσω αλλαγής δογμάτων, συμμαχιών και χθεσινών ισορροπιών, να κουνάει βαριεστημένα σημαιάκια. Θα κόψουν και θα ράψουν την επέτειο στα μέτρα τους. Θα γράψουν διαγγέλματα και λόγους για το μεγαλείο της φυλής και βιαστικά θα την ξαναβάλουν στο μπαούλο με μπόλικη ναφθαλίνη ως την επόμενη χρονιά, με τον κρυφό φόβο πως μπροστά στις δύσκολες μέρες που διαγράφονται για την πολλαπλά αδυνατισμένη και απειλούμενη χώρα μας, μπορεί ο λαός να βγάλει συμπεράσματα από την ιστορία του και να τολμήσει να σκεφτεί «αλλιώς».
«Ο κόσμος μας έλεγε τρελούς. Ημείς αν δεν είμεθα τρελοί δεν εκάναμεν την επανάστασιν διατί ηθέλαμεν συλλογισθεί πρώτον δια πολεμοφόδια, καβαλαρία μας, πυροβολικό μας, πυριτοθήκες μας, τα μαγαζιά μας, ηθέλαμεν λογαριάσει την δύναμιν την ειδική μας, την τούρκικη δύναμη»
(Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, Απομνημονεύματα)
Αχ, αυτά τα «αλλιώς». Πέρα από την τυποποιημένη ιστορική μνήμη. Τα «αλλιώς» των τρελών που τρέμουν όλες οι εξουσίες. Η ουτοπία ενός εθνικού κράτους που δεν ήταν δώρο ευσπλαχνίας των Μεγάλων Δυνάμεων, αλλά κατόρθωμα ενός εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος. Τα «αλλιώς» που ονειρεύτηκαν οι πρώτοι, που αν και ξυπόλητοι, σήκωσαν κεφάλι, πέταξαν το προσωνύμιο «ραγιάς» και βγήκαν στα βουνά κόντρα στην αδικία και τη σκλαβιά..
Τα «αλλιώς» που τρέμουν αυτοί που θέλουν την Επανάσταση του 1821 μουσειακό είδος που επιβιώνει μέσα από σκονισμένα πορτρέτα ηρώων. Κι όμως αυτή, με αξεδιάλυτα εθνικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά, ακόμα κι αν αυτό που την διαδέχτηκε ήταν μια «κολοβή» ανεξαρτησία με άμεσες παρεμβάσεις ξένων δυνάμεων, επιβιώνει. Και «να ‘τη πετιέται», μέσα στην Άνοιξη, ποτίζοντας, όπως όλες οι επαναστάσεις στην ιστορία και όπου γης, την ελπίδα για μια καλύτερη ζωή. Βάζοντας ξανά το αίτημα για Λευτεριά, Ζωή, Δικαιοσύνη.
«Όταν η διοίκησις βιάζη, αθετή, καταφρονή τα δίκαια του λαού και δεν εισακούη τα παράπονά του, το να κάμη τότε ο λαός, ή κάθε μέρος του λαού, επανάστασιν, ν’ αρπάξη τα άρματα και να τιμωρήσητους τυράννους του, είναι το πλέον ιερόν απ’ όλα τα δίκαιά του και το πλέον απαραίτητον απ’ όλα τα χρέη του»
(Ρήγας Φεραίος, «Νέα Πολιτική Διοίκησις» 1797)
Κι εκεί που και σήμερα «όλα τα ‘σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά» του 41%, ένα πολύβουο ποτάμι βγαίνει στους δρόμους. Μια πλειοψηφική κοινωνική αντιπολίτευση που ζητά «οξυγόνο» για να αναπνεύσει. Που πάει «αλλιώς» απαιτώντας δικαιοσύνη για το έγκλημα των Τεμπών και απαλλαγή από φαινομενικά παντοδύναμο, αλλά σάπιο καθεστώς που διαλύει τη χώρα. Προβάλλει το αίτημα για ζωή με αξιοπρέπεια, σαν να προσπαθεί να μας συνδέσει με ένα λεπτό κόκκινο νήμα με εκείνους που δεν εισάκουσαν τις φρόνιμες φωνές που συμβούλευαν τους εξεγερμένους κλεφτοαμαρτωλούς «να κάτσουν φρόνιμα» γιατί οι Τούρκοι ήταν ανίκητοι.
Η διαφθορά, η διάλυση, το αν ζεις ή πεθαίνεις σκιάζουν τις νύχτες μας. Όμως τα «αλλιώς» και σήμερα κοιμούνται τα βράδια κάτω από τα μαξιλάρια μας και η αλήθεια της ζωής βοά κόντρα στη συγκάλυψη και το ψέμα της επίσημης αφήγησης για το τι συνέβη το βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου του 2023. Το απόστημα πρέπει να σπάσει. Να πάμε «αλλιώς» και όχι με μότο το «πάμε κι όπου βγει», για να μπορέσουμε να υπάρξουμε ως χώρα και ως λαός. Αυτή είναι η κληρονομία του 1821. Μια μεγάλη κοινωνική και πολιτική ανατροπή που τόσο έχουμε ανάγκη.
Μέχρι να ‘ρθει ο πήχης και το χαλινάρι,
μέχρι να ‘ρθει η Νέμεσις και να τους πάρει.
(«Που είσαι τώρα φως μου» – Φοίβος Δεληβοριάς)
Μετά από απανωτές απογοητεύσεις και ήττες και μέσα σε ένα ζοφερό γεωπολιτικό περιβάλλον, ένας νέος λαϊκός ριζοσπαστισμός μοιάζει να γεννιέται. «Και γίνεται», όπως λέει και το Ρωμιάκι καθώς κλείνει «Το μεγάλο μας τσίρκο» του Ιώκαβου Καμπανέλη, μιλώντας για μια άλλη εθνική εποποιία 120 και βάλε χρόνια μετά την Επανάσταση του 1821;
Οι αυθαίρετες ιστορικές αναγωγές -«όπως τότε έτσι και τώρα»- δεν είναι ο καλύτερος σύμβουλος. Αλλά ας αναρωτηθούμε: Μπορεί το πνεύμα της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 να δείξει δρόμους για το σήμερα; Για τη ματαίωση των σχεδιασμών επεκτατικών και ιμπεριαλιστικών δυνάμεων σε βάρος της χώρας μας; Για υπάρξει «αλλιώς» η Ελλάδα και ο Ελληνισμός; Μπορεί να υπάρξει ένας νέος πατριωτισμός, δημοκρατικός και βαθύτατα κοινωνικός, ξένος προς κάθε εθνικόφρονη διαχείριση που το σύστημα προβάλει;
Αφού πάμε -ή και δεν πάμε- στις παρελάσεις και χειροκροτήσουμε με περηφάνια τα παιδιά, τα ανίψια, τα εγγόνια μας, όταν γυρίσουμε σπίτι ας σκεφτούμε: Λέει κάτι για το σήμερα η 25η Μαρτίου ή δεν λέει τίποτα; Έχει σημασία για τον τόπο; Το μήνυμά της αντέχει στον χρόνο; Τι θα σήμαινε σήμερα μια δημοκρατική επανάσταση για την ειρήνη, την εθνική κυριαρχία και την ανεξαρτησία, για τη λευτεριά και τη δικαιοσύνη;
Πηγή: ΚΟΣΜΟΔΡΟΜΙΟ
Οι αυθαίρετες ιστορικές αναγωγές -«όπως τότε έτσι και τώρα»- δεν είναι ο καλύτερος σύμβουλος. Αλλά ας αναρωτηθούμε: Μπορεί το πνεύμα της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 να δείξει δρόμους για το σήμερα; Για τη ματαίωση των σχεδιασμών επεκτατικών και ιμπεριαλιστικών δυνάμεων σε βάρος της χώρας μας; Για υπάρξει «αλλιώς» η Ελλάδα και ο Ελληνισμός; Μπορεί να υπάρξει ένας νέος πατριωτισμός, δημοκρατικός και βαθύτατα κοινωνικός, ξένος προς κάθε εθνικόφρονη διαχείριση που το σύστημα προβάλει;
Αφού πάμε -ή και δεν πάμε- στις παρελάσεις και χειροκροτήσουμε με περηφάνια τα παιδιά, τα ανίψια, τα εγγόνια μας, όταν γυρίσουμε σπίτι ας σκεφτούμε: Λέει κάτι για το σήμερα η 25η Μαρτίου ή δεν λέει τίποτα; Έχει σημασία για τον τόπο; Το μήνυμά της αντέχει στον χρόνο; Τι θα σήμαινε σήμερα μια δημοκρατική επανάσταση για την ειρήνη, την εθνική κυριαρχία και την ανεξαρτησία, για τη λευτεριά και τη δικαιοσύνη;
Πηγή: ΚΟΣΜΟΔΡΟΜΙΟ
0 Σχόλια
Tο kozanara.gr δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.