Μετά από περίπου δύο μήνες από την εγκατάσταση του στο Οβάλ Γραφείο του Λευκού Οίκου ο Donald Trump αναφέρθηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα, μίλησε για την Ελλάδα, έστω και με τον συνήθη τρόπο των εγκωμιαστικών επετειακών υπερβολών επ’ ευκαιρία της γιορτής για την 25η Μαρτίου που οργανώθηκε στις αίθουσες του προεδρικού μεγάρου.
Κατά τα άλλα, είναι και η πρώτη φορά που 60 μέρες μετά την ορκωμοσία του Αμερικανού προέδρου ο Έλληνας πρωθυπουργός δεν πήγε στη Ουάσιγκτον για να του παρουσιάσει τα σέβη του. Και μάλλον δεν πρόκειται να πάει αν η κατάσταση συνεχίζει όπως σήμερα.
Αυτή τη φορά «τον έφαγε» η Ιταλίδα πρωθυπουργός Giorgia Meloni που «έτρεξε» πρώτη για «τα περεταίρω».
Βέβαια από το 2021 η «θέση» του Μητσοτάκη άρχισε να γίνεται όλο και πιο ετοιμόρροπη (πώς να τη σκεφτεί κανείς;!) με τη συνεχή απαξιωτική και προσβλητική του αμετροέπεια προς τον απερχόμενο πρόεδρο (Τραμπ) μέσα στη «μεθυσμένη» (και λανθασμένη) αίσθησή του της οριστικής απομάκρυνσης εκείνου από την εξουσία!
Όσο για τη Τουρκία, πέρασαν άσκοπα και γι’ αυτήν 60 μέρες ηγεσίας Τραμπ, ο οποίος ούτε μια φορά δεν έβαλε στο στόμα του το όνομά της και έκανε πως δεν καταλαβαίνει το «άγχος» του Ερντογάν αναμένοντας επιτέλους μια πρόσκληση για για να «τα πούνε από κοντά»!
Ούτε όμως κι αυτό έγινε. Προς το παρόν,
Τα «πράγματα» όμως εξελίσσονται ραγδαία με «αυτόν» τον Τραμπ αρκετά διαφορετικό από εκείνον της θητείας 2017-2021. Και εξελίσσονται όχι μόνο για την Τουρκία, αλλά προπαντός για την Ελλάδα ο κυβερνών της οποίας μάλλον δεν θα έχει ιδέα για το τί προσεχώς θα ακολουθήσει.
Ωστόσο από τώρα κάποια «κίνηση» θα μπορούσαμε να «συλλάβουμε». Σχεδόν ταυτόχρονα δύο γεγονότα ίσως και να μας δίνουν ένα κάποιο «στίγμα» του τί μέλλει γενέσθαι ειδικά με την Ελλάδα, αλλά και με τη Τουρκία, πάντα προφανώς σε σύνδεση με τα σχέδια made in USA: 1) η «παράξενη» παρουσία του Πάνου Καμμένου στον Λευκό Οίκο (μερικοί λένε στην αίθουσα με τον Τραμπ, άλλοι σε μια διπλανή αίθουσα) με το ερώτημα «από πού κι ως πού;» ή «τί γυρεύει η αλεπού στην αγορά;» και 2) οι εξίσου «παράξενες» δηλώσεις των δύο πολύ «κοντινών» στον Τραμπ ανθρώπων («συμβούλων») Steve Bannon και Roger Stone.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι όλες αυτές οι «προεργασίες» είναι στενά συνδεδεμένες με τη σημερινή αντιαμερικανική πολιτική της ΕΕ σε σχέση με την Ουκρανία και προπαντός Ρωσία, με τις προσπάθειες των Μακρόν/Στάρμερ/Μερτς να ακυρώσουν την πολιτική Τραμπ αναφορικά με την Ουκρανία και τον πόλεμο ακριβώς στην Ουκρανία τον οποίο οι τρεις άμυαλοι επίδοξοι μαθητευόμενοι μάγοι δεν παύουν να θέλουν να συντηρήσουν «μέχρι την ήττα της Ρωσίας»! Εκτός τόπου και χρόνου.
Προκαταρτικά πάντως μαθαίνουμε πως ήδη έχει συμφωνηθεί μεταξύ Ουκρανίας-Ρωσίας και ΗΠΑ με Συμφωνία 5 Σημείων το «καθεστώς» της Μαύρης Θάλασσας. Ένα «ναι» του Ζελένσκι, αν και η συμφωνία δεν φαίνεται να τον ευνοεί και πολύ.
Η επόμενη θα πρέπει να είναι εκείνη του «παύσατε πυρ» και της εκεχειρίας.
Ίσως αυτή να μην είναι τόσο «γρήγορη» όσο θα περιμέναμε, έχοντας υπόψη κάποια ρωσικά σχέδια κατάληψης και της Οδησσού και του Χαρκόβου, δύο άλλες περιοχές με έντονη την πλειοψηφική ρωσική πληθυσμιακή παρουσία και τη σχετική έλλειψη αντίρρησης εκ μέρους του Τραμπ.
Ένα «πλάνο» που κυκλοφόρησε αυτές τις μέρες δείχνει τον νέο χάρτη της Ουκρανίας με το 30% περίπου των νοτιο-ανατολικών εδαφών της υπό ρωσική κατοχή.
Δεν ξέρουμε εάν αυτός ο χάρτης είναι ο νέος «οδηγός» για το τέλος του πολέμου στην Ουκρανία, γιατί σε αυτόν δεν περιλαμβάνονται και τα ουκρανικά εδάφη που διεκδικεί η Πολωνία, η οποία το πιο πιθανό είναι να μην αργήσει και πολύ να «εμφανιστεί» αμέσως μετά την έναρξη των καθεαυτού συνομιλιών ειρήνευσης.
Δεν είναι όμως μόνο η Ουκρανία που «φλέγεται». Αυτή «φλέγεται» κυριολεκτικά, αλλά όχι λιγότερο πρόκειται να «φλέγεται» μεταφορικά και η Ελλάδα όπως, για άλλους λόγους, και η Τουρκία σχετικά με το Αιγαίο, ένας χώρος μεγίστης σημασίας τώρα που οι σχέσεις ΗΠΑ-ΕΕ μάλλον έχουν σε μεγάλο βαθμό πέσει κάτω από το μηδέν.
Απ’ τη μια μεριά η ΕΕ, στη προσπάθεια της να απογαλακτιστεί από τις ΗΠΑ, να γίνει «ανεξάρτητη» και να έχει τη δική της «δύναμη» κρούσης και άμυνας, είχε την άσχημη ιδέα να ζητήσει απ’ τη Τουρκία (που άλλο δεν περίμενε!) να παίξει έναν «ρόλο ασφάλειας» για τα κοινοτικά κράτη, με το αζημίωτο βέβαια για την Τουρκία, ένα «αζημίωτο» που δεν μπορεί παρά να είναι η κυρίαρχη παρουσία της στο Αιγαίο(!), μιας και η ίδια η Ελλάδα (Μητσοτάκης, αλλά και. όλοι οι άλλοι προηγούμενοί του) φρόντισε να της χαρίσει ήδη τη κυριαρχία όλου του νότιου Αιγαίου/ανατολική Μεσόγειο μη οριοθετώντας ΑΟΖ με Κύπρο!
Εάν τελικά αυτή η «ασφάλεια» εγκριθεί, τότε η Ελλάδα κινδυνεύει να δεχθεί όχι μόνο τη «συγκατοίκηση» με τη Τουρκία στο Αιγαίο, αλλά και την «συνεκμετάλλευση» του Αιγαίου (το λιγότερο, το Αιγαίο θα «πλημμυρίσει» με τεράστια τουρκικά αλιευτικά πλοία που δεν θα αφήσουν τίποτα στους Έλληνες ψαράδες με τα μικρά τους ψαροκάικα) και τον κοινό ναυτικό στρατιωτικό έλεγχο της; θάλασσας με τουρκικά πλοία και αεροπλάνα να αλωνίζουν ανενόχλητα (γιατί η Τουρκία ετοιμάζει και αεροπλανοφόρο;!).
Αυτό ωστόσο μπορεί κάλλιστα να σημαίνει και κίνδυνος αδυναμίας των κινήσεων ΗΠΑ σε μια θαλάσσια περιοχή κομβική γι’ αυτές, σήμερα περισσότερο από ποτέ άλλοτε.
Όσο για τη «τουρκική προστασία» της ΕΕ, το «σχέδιο» ενδέχεται να συναντήσει την αντίθεση μερικών κρατών ΕΕ, κάτι που μπορεί σοβαρά να δημιουργήσει καθυστερήσεις στη «πρακτική» πραγμάτωσή της.
Αυτές οι καθυστερήσεις λοιπόν μπορεί να ευνοήσουν πολύ το τραμπικό (κατά Μπάννον και Στόουν) σχέδιο πρόσβασης στο Αιγαίο
- το οποίο, το θέλουμε ή δεν το θέλουμε, συγκροτείται μόνο από ελληνικά εδάφη(νησιά)! -
όχι τόσο για μια «διαχείριση» ενεργειακών κοιτασμάτων η ύπαρξη των οποίων ακόμη δεν έχει εξακριβωθεί, όσο για τη δημιουργία στρατιωτικών βάσεων με σκοπό την «αραίωση» της τουρκικής παρουσίας και απειλής και την ταυτόχρονη αποτροπή των συναφών διασπαστικών τουρκικών διεκδικήσεων.
Σχετικά έχουμε ήδη αναφερθεί στο κείμενό μας Η Τουρκία στα πρόθυρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης;, www.geopolitico.gr 23.3.2025: «…και ίσως οι Αμερικανοί, για να «χτυπήσουν» την εχθρική πλέον ΕΕ, «ξεχάσουν» τι είπε τα τελευταία τέσσερα χρόνια για τον πρόεδρό τους ο Έλληνας πρωθυπουργός (και οι συν αυτώ) και (,) καταλάβουν με τον στόλο τους το Αιγαίο με αντάλλαγμα την ολική ελληνική υποταγή στα αμερικανικά προστάγματα», στο κάτω-κάτω ως απλή εφαρμογή της γνωστής συμφωνίας NDCA.
Και βέβαια η «κατάληψη» του Αιγαίου παραπέμπει άμεσα σε κρίσιμες βάσεις σε νησιά του Αιγαίου
Η Τουρκία συνεχίζει ακόμη να είναι σύμμαχος στο ΝΑΤΟ. Στα χαρτιά, ναι, στη πράξη όμως κατέχει τα περιβόητα ρωσικά S-400, το αντίπαλο δέος των αμερικανικών F-35, οπότε η λέξη «συμμαχία» χάνει πολύ από την έννοια της.
Έτσι, με τη σημερινή πολιτική αντιαμερικανική και φιλοτουρκική κατάσταση στην Ευρώπη, ένα από τα βασικό μελήματα των Αμερικανών είναι η Τουρκία, έστω και «σύμμαχος», να μην εδραιωθεί στο Αιγαίο, γιατί γνωρίζουν πολύ καλά πως οι Τούρκοι, και σύμμαχοι, είναι πάντα και τελείως αναξιόπιστοι (παραδοσιακοί φίλοι των Γερμανών και των Άγγλων. που μπαίνουν αμφότεροι στο μάτι του Τραμπ), ενώ οι Έλληνες είναι και παραμένουν παραδοσιακά «δεδομένοι», τόσο που «δε ζουν» χωρίς την εύνοια των Αμερικανών.
Σαν «αντάλλαγμα» των βάσεων στο Αιγαίο οι ΗΠΑ θα υποστηρίξουν (λένε) τις «ελληνικές θαλάσσιες αξιώσεις», μια έκφραση λανθασμένη, κατά τη γνώμη μας, και παράταιρη, αν σκεφτούμε πως «αξιώσεις» στο Αιγαίο έχουν οι Τούρκοι για να πάρουν απ’ τους Έλληνες κάτι που οι ίδιοι δεν έχουν, ενώ οι Έλληνες δεν μπορούν να έχουν «αξιώσεις» για κάτι που δικαιωματικά τους ανήκει και ντο έχουν ab initio, de jure και de facto και που απορρέει επιπλέον από την γενική ελληνική κατοχή στο Αιγαίο (αρέσει ή δεν αρέσει σε κάποιο Βενιζέλο!) ελέω γεωλογίας, γεωγραφίας και διεθνών δεσμευτικών κανόνων.
¨Όπως και να ‘ναι, η εντύπωση είναι ότι η τωρινή αμερικανική πολιτική για το Αιγαίο δεν φαίνεται να προβλέπει τη Τουρκία ως αμετακίνητο θεμέλιο ασφαλείας στη περιοχή, έχοντας βλέψεις σε μια Ελλάδα ολοκληρωτικά παραδομένη στα αμερικανικά χέρια, μια απέραντη αμερικανική βάση από την οποία ο έλεγχος των Βαλκανίων(τέλειο το παζλ βάσεων με εκείνες στο Κόσοβο και Ρουμανία), της Μαύρης Θάλασσας και της Ανατολικής Μεσογείου (θα) είναι απόλυτος και ασφαλής.
Και μάλλον σίγουρο είναι πως το συνεχιζόμενο flirt Μητσοτάκη-Ερντογάν καθόλου δεν αρέσει στο tycoon, οπότε και η προσεχής άφιξη της νέας πρέσβειρας ΗΠΑ Kimberly Guilfoyle στην Αθήνα είναι εξίσου σίγουρο πως θα διαδραματίσει καταιγιστικές εξελίξεις στην ελληνική κυβέρνηση (απολύτως καμία σχέση με τον μηδαμινό και «σβησμένο» Τσούνη!).
Διόλου απίθανο λοιπόν η κυβέρνηση Μητσοτάκη, που ήδη κλυδωνίζεται στα 9 Μποφώρ, να διανύει τα τελευταία βήματά της (τζάμπα όλο οι σπασμωδικοί δήθεν «ανασχηματισμοί»), γιατί έτσι κι αλλιώς προ καιρού ο Μητσοτάκης είναι ένα καμένο χαρτί για τον Τραμπ ή, όπως αυτός συνηθίζει να λέει, «δεν έχει χαρτί»!
Οπότε, πολύ πιθανόν η φετινή γιορτή της 25ης Μαρτίου στις ΗΠΑ εκτός από όποιο «εθνικό» ή «φολκλορικό» πρόσημο κι αν είχε, να περιέχει και ένα «ιστορικό» με την απαρχή μιας νέας «σταδιοδρομίας» της Ελλάδας υπό την αστερόεσσα: ένα νέο αβύθιστο μεγαλύτερο αεροπλανοφόρο αγκυροβολημένο μεταξύ Δύσης και Ανατολής!
Μια νέα «ιστορία αγάπης»; Γρήγορα θα δείξει. Και ήδη από τώρα η «κυριαρχούσα εποχή» Τραμπ υπολογίζεται να συνεχιστεί με μια όσο γίνεται μεγαλύτερη «εποχή Βάνς».
Μένει να δούμε τί σημαίνουν τα λόγια της προσεχούς Αμερικανίδας πρέσβειρας: «Ανυπομονώ να αναλάβω τα καθήκοντά μου ως επόμενη πρέσβης των ΗΠΑ και να προωθήσω μια ατζέντα επικεντρωμένη σε ισχυρή οικονομική ανάπτυξη, εκπαίδευση, ενεργειακή ασφάλεια και συνεργασία στον τομέα της άμυνας».
Πολλά, πάμπολλα λέει αυτό το «πρόγραμμα». Ένα πρόγραμμα που μοιάζει με μυδράλιο Καλάσνικοφ. Και με την «ευλογία» του «ορθόδοξου σταυρού» εν ονόματι των Ηνωμένων Πολιτειών μπροστά σε όλο τον κόσμο και με την «ισχυρή» ένδειξη/παρότρυνση του επιθέτου «ισχυρή»:
«Οικονομική ανάπτυξη», κατά πόσο μέσα στην επαχθή ΕΕ;
«Εκπαίδευση», με τα εθνικά πρότυπα Τραμπ και κόντρα σε καταστροφικές αντεθνικές έλξεις και woke ατζέντες ΕΕ;
«Ενεργειακή ασφάλεια», με αμερικανικές εξορύξεις ελληνικού φυσικού αερίου ή εμπόριο αμερικανικού LNG:
Μη ξεχνάμε εν πάση περιπτώσει και προπαντός (μια άλλη επωφελής «λύση» για τις ΗΠΑ αφού επιμελώς την αγνόησε η ΕΕ) την εκμετάλλευση των σχεδόν ανεξάντλητων πηγών φυσικού αερίου που διαθέτει η Ελλάδα, μπρος στις οποίες ωχριούν εκείνες της Νορβηγίας υπέρ της ΕΕ (βλ, προβλέψεις Γιάννη Μανιάτη και ειδικά Αντώνη Φώσκολου), οι οποίες μπορούν να αποδώσουν στους αμερικανικούς ενεργειακούς κολοσσούς αμέτρητα έσοδα. Κιόλας η Chevron ζήτησε και έλαβε στα γρήγορα(!) άδεια για έρευνες. Και είναι ακόμη οι πλούσιες πηγές της Κύπρου, εξ ού και η «διείσδυση» των ΗΠΑ στο νησί με βάσεις πολλαπλού ενδιαφέροντος, ίσως και αντιαγγλικού «συμβολισμού». Κάτι ξέρει ο Κύπριος πρόεδρος Ν. Χριστοδουλίδης.
«Συνεργασία στον τομέα άμυνας», με αμερικανικό mare nostrum το Αιγαίο;
Ασφαλώς μια γερή «ενίσχυση» της ήδη ενισχυμένης Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας (NDCA) με, αυτή τη φορά, τη ρεαλιστική δυνατότητα και «άλλων αμερικανικών εγκαταστάσεων να επιχειρούν στην ηπειρωτική χώρα και στα νησιά» ως «επέκταση της στρατηγικής εταιρικής αμυντικής σχέσης και διευρυμένης στρατιωτικής παρουσίας των ΗΠΑ στην Ελλάδα» (επιστολή Μπλίνκεν σε Μητσοτάκη, 2021), ίσως κι αυτό αντίμετρο ενάντια στην ΕΕ.
Μεγάλες λοιπόν ανακατατάξεις αναμένονται με μια τέτοιου είδους ατζέντα και μια αμερικανική διοίκηση να ορίζει τη πολιτική της βάσει του κανόνα της «μεγαλύτερης ευελιξίας», με ό, τι αυτό συνεπάγεται και εμπίπτει στη φαντασία κάθε ηγέτη ή και απλού πολίτη ως προς τα αντικείμενα του pro tempore αμερικανικού συμφέροντος.
Υποπτευόμαστε πως αυτή η «ευελιξία» περιλαμβάνει και τη Τουρκία όπου, μέσα στη μεγάλη (και «τροφοδοτήσιμη») αναμπουμπούλα που διατρέχει όλη τη χώρα μπορεί να «κυοφορείται» ως και η ανατροπή του Ερντογάν, ίσως και η θανάτωσή του, με την εξουσία στα χέρια της στρατιωτικής ελίτ σε νέα τροχιά και απρόβλεπτες, για μας ακόμα, αλλά για άλλους κιόλας «σχεδιασμένες» στρατηγικές εξελίξεις.
The post Τι σχέση έχει η ελληνική 25η Μαρτίου στο Λευκό Οίκο με τα μισόλογα των Μπάνον-Στόουν για σχέδια Τραμπ για την Ελλάδα appeared first on Militaire.gr.
από militaire.gr
0 Σχόλια
Tο kozanara.gr δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.