Τέμπη: Κοινοβουλευτική και νομική παρωδία

Του Χρήστου Κουτσονάσσιου *

Απίθανα πράγμα συνέβησαν χτες στην συνεδρίαση της επιτροπής της Βουλής που διενεργεί προκαταρκτική εξέταση για την κατηγορία που καλείται ως ύποπτος ο Τριαντόπουλος. Καταλύθηκε κάθε έννοια νομιμότητας του κοινοβουλευτισμού και των επιταγών του Συντάγματος.

Ο Τριαντόπουλος ζήτησε από την επιτροπή να μην ασκήσει τον συνταγματικό της ρόλο και να εισαχθεί η υπόθεση απευθείας στο δικαστικό συμβούλιο, παρότι δηλώνει αθώος, δήλωσε ότι δεν επιθυμεί τις εργασίες της επιτροπής και προτιμά να τον κρίνει το δικαστικό Συμβούλιο!

Την θέση αυτή του Τριαντόπουλου την υποστήριξε και ο πρωθυπουργός που την χαρακτήρισε μάλιστα και γενναία! Έχει τέτοιο δικαίωμα ο Τριαντόπουλος; Ασφαλώς όχι, Θα ήταν σαν να πήγαινε κάποιος ύποπτος στον εισαγγελέα και να του έλεγε δεν έχω κάνει τίποτα αλλά ασκήστε μου ποινική δίωξη για αυτό το αδίκημα. Και μην κάνετε προκαταρκτική, μην κάνετε ανακριτικές πράξεις, μην καλέσετε μάρτυρες, στείλτε με απευθείας στο ακροατήριο! Ο παραλογισμός σ’ όλο το μεγαλείο του. Ο ύποπτος να επιλέγει την διαδικασία παραπομπής του και όχι ο νόμος και η δικονομία.

Αλλά ας τα ξεκαθαρίσουμε:

Η επιτροπή προκαταρκτικής εξέτασης της Βουλής έχει όλες τις αρμοδιότητες του εισαγγελέα όταν αυτός ενεργεί προκαταρκτική εξέταση (άρθρο 5 παρ 5 Ν. 3126/2003). Έχει ρόλο Εισαγγελέα και ανακριτή, ο οποίος ενεργεί προκαταρκτική εξέταση για να διαπιστωθεί εάν υπάρχει αδίκημα και αν υπάρχει ποιοι είναι οι ένοχοι.

Επομένως είναι αποκλειστική αρμοδιότητα της Βουλής να ασκεί δικαστικές αρμοδιότητες και να διενεργεί εκείνη την προκαταρκτική εξέταση, δηλαδή την διερεύνηση της υπόθεσης και δεν έχει κανένα απολύτως ρόλο σ’ αυτές τις ενέργειες η τακτική δικαιοσύνη. Τουλάχιστον αυτό ορίζει το Σύνταγμα και ο νόμος περί ευθύνης υπουργών.

Κατά συνέπεια απαγορεύεται η έρευνα από την δικαιοσύνη, η οποία είναι αποκλειστική αρμοδιότητα της επιτροπής προκαταρκτικής εξέτασης της Βουλής, η οποία συγκροτείται για να κάνει αυτό που δεν επιτρέπεται να κάνει η δικαστική εξουσία δηλαδή για να ερευνήσει τυχόν ποινικές ευθύνες υπουργών.

Η ποινική δίωξη ασκείται in rem (για την πράξη). Κατά συνέπεια εκείνο που αναζητά η επιτροπή είναι αν υπάρχουν ενδείξεις διάπραξης της αξιόποινης πράξης και από ποιους και τούτο γιατί αν δεν υπάρχει αξιόποινη πράξη, όποιος ύποπτος και να υπάρχει, δεν μπορεί να ασκηθεί δίωξη.

Το παρανοϊκό με τον Τριαντόπουλο είναι ότι, ενώ αρνείται την ύπαρξη και την τέλεση αξιόποινης πράξης από αυτόν, παρ’ όλα αυτά ζητά να του ασκηθεί ποινική δίωξη και να κριθεί από τον δικαστικό συμβούλιο, όχι ως ύποπτος αλλά ως κατηγορούμενος για πράξη που αρνείται ότι υπήρξε και ότι την διέπραξε!

Είναι να τρελαίνεται κανείς και ποιο πολύ τρελαίνεται κανείς με διάφορους νομικούς, αλλά και πανεπιστημιακούς καθηγητές που υποστηρίζουν αυτήν την θέση. Εκτός από την επιστημονική αξιοπρέπεια έχει χαθεί και η κοινή λογική.

Εάν η επιτροπή δεν ασκήσει τις αρμοδιότητές της, τα μέλη της τα οποία το αποφάσισαν, θα έχουν διαπράξει τα αδικήματα της παράβασης καθήκοντος και κατάχρηση εξουσίας.

Η επιτροπή δεν έχει εξουσία διάθεσης της αρμοδιότητάς της, αλλά έχει υποχρέωση κατά το άρθρο 86 παρ. 3 του Συντάγματος να ασκήσει την αρμοδιότητά της, δηλαδή δεν είναι προαιρετική και κατά βούληση η διαδικασία που ορίζει το Σύνταγμα και ο νόμος. Αν αποφασίσει διαφορετικά προκαλείται απόλυτη ακυρότητα.

Και το σημαντικότερο: Εάν κατά τη διάρκεια της έρευνας η επιτροπή καταλήξει στο συμπέρασμα ότι προκύπτουν ενδείξεις διάπραξης κι άλλων αδικημάτων πρέπει να τις διαβιβάσει στην Βουλή για να πάρει νέα απόφαση.

Τέμπη: μύθοι και πραγματικότητες, νομικά αδιέξοδα και η παραγραφή ante portas

Μύθος πρώτος: “αφήστε τη δικαιοσύνη να κάνει τη δουλειά της”

H κυβέρνηση χρησιμοποιεί το επιχείρημα “αφήστε τη δικαιοσύνη να κάνει τη δουλειά της” για να δημιουργήσει μια ψευδή εντύπωση ότι η δικαστική εξουσία ερευνά και πολιτικά πρόσωπα, ενώ στην πραγματικότητα, σύμφωνα με το άρθρο 86 του Συντάγματος, η δικαιοσύνη δεν μπορεί να ερευνήσει πρώην ή νυν μέλη της κυβέρνησης. “Σύμφωνα με το άρθρο 86 του Συντάγματος και το άρθρο 4 παρ. 1 του Ν. 3126/2003 (νόμος περί ευθύνης υπουργών) απαγορεύεται στην δικαστική εξουσία να κάνει οποιαδήποτε έρευνα για πρώην ή νυν μέλη της κυβέρνησης.”

Μόνο η Βουλή, σύμφωνα με το άρθρο 86 του Συντάγματος, μπορεί να ασκήσει ποινική δίωξη και να διενεργήσει οποιαδήποτε έρευνα σε μέλος της κυβέρνησης. Η δικαστική εξουσία απαγορεύεται να διενεργήσει οποιαδήποτε έρευνα εναντίον υπουργού, ακόμη και αν “σκοντάψει” σε ενδείξεις ενοχής κατά τη διάρκεια άλλης έρευνας. Σε αυτή την περίπτωση, οφείλει να διαβιβάσει τον φάκελο στη Βουλή.

Μύθος δεύτερος: Μόνο αν “σκοντάψει” η δικαιοσύνη

Η Βουλή, ανεξάρτητα αν σκοντάψει η δικαιοσύνη σε ευθύνες υπουργών, μπορεί να αποφασίσει από μόνη της την σύσταση προανακριτικής επιτροπής με απόφαση της πλειοψηφίας, δηλαδή η κυβέρνηση, έχοντας την πλειοψηφία στη Βουλή (τουλάχιστον 151 ψήφους), έχει την ουσιαστική δυνατότητα να αποφασίσει για τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής, την πορεία της έρευνας και την άσκηση ή μη ποινικής δίωξης κατά υπουργού. Συνεπώς εναπόκειται στην κυβερνητική πλειοψηφία να αποφασίσει αν θα αναζητηθούν ποινικές ευθύνες υπουργών.

Μύθος τρίτος: Μπορεί να ασκηθεί και στο μέλλον άλλη δίωξη υπουργού για το ίδιο αδίκημα

Αν μια πρόταση για δίωξη υπουργού απορριφθεί από την παρούσα Βουλή, ή αν κριθεί ότι μόνο αυτός ήταν υπεύθυνος ποινικά και κανείς άλλος, δημιουργείται ένα “περιορισμένο οιονεί δεδικασμένο” που καθιστά απαγορευτική οποιαδήποτε άλλη διερεύνηση για τα ίδια αδικήματα από μελλοντική κυβέρνηση, εκτός αν προκύψουν εντελώς νέα στοιχεία.

Μύθος τέταρτος: Δεν υπάρχει παραγραφή (αποσβεστική προθεσμία).

►''ΟΧΙ! Φτάνει πια η ασυδοσία, φτάνει ο εμπαιγμός!'' Ανάρτηση κόλαφος της Μαρίας Καρυστιανού για την δήλωση Τριαντόπουλου

Αναδημοσίευση

Με την συνταγματική αναθεώρηση του άρθρου 86 του Συντάγματος του 2019 απαλείφθηκε η παράγραφος περί αποσβεστικής προθεσμίας δύο τακτικών κοινοβουλευτικών συνόδων. Απαλείφθηκε χωρίς να προστεθεί άλλη παράγραφος, άρα τι ισχύει; Ισχύει “όπως νόμος ορίζει” και ο νόμος που ορίζει είναι ο ν. 3126/2003 (νόμος περί ευθύνης υπουργών) άρθρο 3 παρ. 2, ο οποίος δεν τροποποιήθηκε και ορίζει την αποσβεστική προθεσμία των δύο τακτικών κοινοβουλευτικών συνόδων. Άρα έπρεπε να τροποποιηθεί άμεσα για να μην είναι σε αντίφαση με το άρθρο 86 Σ και δεν τροποποιήθηκε, με αποκλειστική και υστερόβουλη πρόθεση της κυβέρνησης, επομένως η αποσβεστική προθεσμία ισχύει. Συνέπεια: μετά την πάροδο της παρούσας τακτικής κοινοβουλευτικής συνόδου παραγράφονται τα αδικήματα της υπόθεσης των Τεμπών ως προς τις ευθύνες υπουργών (είναι η δεύτερη).

Μύθος πέμπτος: Άμα τροποποιηθεί ο νόμος ευθύνης υπουργών έστω και τώρα καταργείται η αποσβεστική προθεσμία ως προς την υπόθεση των Τεμπών.

Ακόμα και σήμερα να καταργηθεί η αποσβεστική προθεσμία θα ισχύει μόνο για αδικήματα στο μέλλον, στην υπόθεση των Τεμπών ισχύει η διάταξη του άρθρου 2 Ποινικού Κώδικα που θεσπίζει την αρχή της ευνοϊκότερης διάταξης για τον κατηγορούμενο και η ευνοϊκότερη διάταξη είναι η μέχρι τώρα ισχύουσα που θεσπίζει την αποσβεστική προθεσμία. Συνεπώς έχουμε παραγραφή.

Ας αναμετρηθούν όλοι με τις ευθύνες τους για την επερχόμενη παραγραφή των εγκλημάτων στην υπόθεση των Τεμπών που ενδεχομένως θα κατηγορηθούν υπουργοί της κυβέρνησης.

* Ο Χρήστος Κουτσονάσσιος είναι Δικηγόρος

Από: Facebook

Πηγή: neostrategy.gr

από dromosanoixtos.gr