Περί ευρω-κοινοτικής πυρηνικής αποτροπής δεδομένα/παραλειπόμενα

Γράφει ο

Κρεσέντσιο Σαντζίλιο

     Οι απειλές του Τραμπ να εγκαταλείψει την Ευρώπη στη μοίρα της ξύπνησαν ξαφνικά, και μάλλον οδυνηρά, μιας και θα πρέπει να βάλουν βαθειά το χέρι στη τσέπη τους και, το χειρότερο, υπονομεύοντας βαριά τους όρους διαβίωσης των λαών τους,  τους καλομαθημένους, οπορτουνιστές κυβερνητικούς κηφήνες της Ευρωπαϊκής λεγόμενης Ένωσης ή δήθεν Κοινότητας των Βρυξελλών, η οποία, κατά τη γνώμη του Αμερικανού Προέδρου «γεννήθηκε για να γ@@@σει τις ΗΠΑ», μάλλον εννοώντας πως η ΕΕ στήθηκε ως χαραμοφάης παρασιτικός οργανισμός που επωφελείται από τις «αμερικανικές υπηρεσίες», τουτέστιν «χρήματα».

     Η υπόθεση βέβαια είναι περίπλοκη και χρειάζεται διεξοδική, ήρεμη ανάλυση.

Ενισχύστε το militaire.gr ,δείτε γιατί ΕΔΩ

     Πάντως οι εκφρασθείσες προθέσεις αμερικανικής απεμπλοκής σφοδρές υπαρξιακές αναταράξεις δημιούργησαν στα ως τώρα λιμνάζοντα, κοιμώμενα  «κοινοτικά νερά». Εξ ου και η άσχημη «έκπληξη» που έριξε τους Κοινοτικούς ταγούς κάτω από το αναπαυτικό κρεβάτι τους.

     Ευκαιρία λοιπόν για «ένα τέταρτο δόξας» παρουσιάστηκε σε Γαλλία και ΗΒ. Την άρπαξαν και μας παρουσιάζονται τώρα αυτόκλητοι «σωτήρες» της ΕΕ αλλά και της «προσφιλής» Ουκρανίας, δίχως κανείς να τις έχει ζητήσει τίποτα, ούτε και να έχουν λάβει κάποια επίσημη εξουσιοδότηση των άλλων κοινοτικών κρατών..

    Βεβαίως, το τί ξαφνικά θέλει και επιδιώκει  το Ηνωμένο Βασίλειο στον ευρωπαϊκό ενωσιακό χώρο και «ενδιαφέρεται» για την «ευρωπαϊκή ασφάλεια» θέλει ειδική προσοχή και μελέτη.

    Έρχονται λοιπόν αυτές οι δύο «πυρηνικές δυνάμεις» - πάλι δύο νάνοι μπροστά σε κολοσσούς όπως οι ΗΠΑ, Ρωσία και Κίνα -  να μας παριστάνουν τους «οδηγούς» για ειρήνευση στην Ουκρανία σε εμφανή αντιδιαστολή με τα αντίστοιχα σχέδια των ΗΠΑ/Ρωσίας. Το «πρόγραμμά» τους: «ειρήνη μέσω της ισχύος», πιθανόν «πυρηνικής ισχύος».

    Έτσι οι 15 ηγέτες που συναντήθηκαν στο Λονδίνο, και  μάλλον «νομίζουν» ότι «αυτομάτως» αντιπροσωπεύουν και τους υπόλοιπους 12 τους οποίους δεν εδέησαν να καλέσουν στη σύναξή τους, κατάρτισαν ένα δικό τους σχέδιο-αντισχέδιο προς το τραμπικό για να το «συζητήσουν», λένε,  με τον Αμερικανό πρόεδρο, με αυτόν τον τρόπο θέλοντας να μπουν «απ’ το παράθυρο» (αφού ο Τραμπ δεν θέλει να τους βάλει μέσα «από τη πόρτα») στις διαπραγματεύσεις για την ειρήνη στην Ουκρανία!

    Εντύπωση δημιούργησε ο Μακρόν που ξαφνικά ένιωσε την «υποχρέωση» να εκθειάσει τη θέση της Ιταλίας («Έχουμε ανάγκη απ’ την Ιταλία»!) μάλλον για να δελεάσει και να πάρει μαζί του την Μελόνι απομακρύνοντας την από τον Τραμπ, ένας Μακρόν που άλλο δεν έκανε ως τώρα  από το να υποτιμά και να αγνοεί την Ιταλία! Ridi pagliaccio!

    Καθαρά φαίνεται ο υπερβάλλων ζήλος του ντουέτου Μακρον-Στάρμερ (ο Γάλλος παράτησε την «παραδοσιακή» partnership με Γερμανό ομόλογο και ρίχθηκε στην αγκαλιά της επίσης παραδοσιακά «εξωευρωπαϊκής Αλβιόνας) να πρωτοστατήσουν στην Ευρώπη, «πρώτοι και καλύτεροι», στην αντιμετώπιση του Τραμπ.

    Και λοιπόν σπεύδουν να «προσφέρουν» στην ΕΕ την γαλλο-αγγλική πυρηνική «ομπρέλα» (κάτι τρέχει στα γύφτικα: τρομοκρατήθηκε ο Πούτιν!) που θα αποτρέψει από εδώ και στο εξής όποια ενδεχόμενη ρωσική απόπειρα επιβολής.

   Τώρα, γiα να πούμε και την αλήθεια που δεν μας λένε,  η «υπόθεση» της αγγλο-γαλλικής πυρηνικής «προστασίας» δεν είναι και κάτι το τόσο απλό όσο ειδικά ο Μακρόν θέλει να μας παρουσιάσει.

Ενισχύστε το militaire.gr ,δείτε γιατί ΕΔΩ

   Το γαλλικό πυρηνικό οπλοστάσιο εξελίχθηκε κατά τα μέσα των ετών ’50 ως αυτόνομο σύστημα από εκείνα των ΗΠΑ και ΝΑΤΟ και κάπως διαφορετικό από το βρετανικό, εν μέρει υπαγόμενο στους Αμερικανούς: οι πυρηνικές κεφαλές  παράγονται μεν στο ΗΒ, αλλά τοποθετούνται στους πυραύλους  Trident αμερικανικής παραγωγής και κατά περιόδους στέλνονται στις ΗΠΑ για συντήρηση.

    Τα γαλλικά πυρηνικά μπορούν να χρησιμοποιηθούν από αέρος με βομβαρδιστικά αεροπλάνα, ενώ οι αγγλικές πυρηνικές κεφαλές εκτοξεύονται από τα τέσσερα πυρηνικά υποβρύχια.

    Το μεγάλο επιχειρησιακό, πρόβλημα της Γαλλίας και του ΗΒ έχει να κάνει με τη μεγάλη περιπλοκότητα της υπόθεσης. Τα οπλοστάσια τους δημιουργήθηκαν για ννα προστατέψουν μια μόνο χώρα. Η «επέκτασή» τους σε άλλες χώρες, και μακρινές επιπλέον, προϋποθέτει δεκάδες δις ευρώ έξοδα και προπαντός την τροποποίηση της στρατηγικής χρησιμοποίησης τους, κάτι το πολυσύνθετο και χρονοβόρο ως προς την εφαρμογή του

    Και ακόμα, σχετικά με το βρετανικό οπλοστάσιο, όντας αυτό μερικώς υπαγόμενο στους αμερικανικούς επιχειρησιακούς κανόνας, η πρακτική ετοιμότητά του είναι κάπως αμφίβολη.

   Συμπερασματικά λοιπόν, η λεγόμενη «πυρηνική προστασία» που  τόσο γενναιόδωρα οι για τα πανηγύρια άγγλο-γάλλοι «προσφέρονται» να δώσουν στη λοιπή ξεχαρβαλωμένη κοινοτική μπριγάδα, στην ουσία μπάζει νερά από παντού και καμία εγγύηση ικανής ασφαλείας παρέχει.

   Γι’ αυτό άλλωστε και στην ΕΕ τρελαίνονται για το πώς θα μπορέσουν κάποια μέρα να συγκροτήσουν μια πραγματικά υπολογίσιμη στρατιωτική δύναμη!

   Όσο αφορά τώρα τη Γερμανία, o Μερτς δεν μπόρεσε να μην υποκύψει στην πραγματικότητα των αγγλο-γαλλικών υποσχέσεων προστασίας και φύλαξης: «Πρέπει να συζητήσουμε και με τους Άγγλους και με τους Γάλλους… εάν η πυρηνική συμμετοχή, ή τουλάχιστον η πυρηνική ασφάλεια του Ηνωμένου Βασιλείου και της Γαλλίας θα μπορούσε να εφαρμοστεί και σε εμάς», ποιος ξέρει τί εννοώντας με το «εμάς»: μόνο τη Γερμανία ή και όλη την ΕΕ;

     Αυτή λοιπόν η Γερμανία, πάντα στο παρελθόν άκρως επιφυλακτική σχετικά με τη γαλλική πρόταση ισχυροποίησης της ευρωπαϊκής στρατιωτικής συνεργασίας, ειδικά στο πυρηνικό σκέλος, τώρα εκών άκων ανακρούει πρύμναν και σχεδόν υποτάσσεται στην αγγλο-γαλλική «προσφορά».

     Μπροστά στο φάσμα της αμερικανικής «εγκατάλειψης», κάτι που θα είχε, πιστεύεται,  δραματικές επιπτώσεις στη σταθερότητα της ευρωπαϊκής ηπείρου, διόλου απίθανο εξαιτίας μιας κατάστασης των ευρω-κοινοτικών στρατών το λιγότερο που θα μπορούσαμε να πούμε «ανεπαρκής», αναγκαστικά η στενά φιλο-αμερικανική γερμανική ως τώρα πολιτική πρέπει να «προσαρμοστεί» για την αντιμετώπιση των νέων σχεδίων του Τραμπ μετά που ο ίδιος ο αντιπρòεδρος  J. D. Vance  έχει θέσει ως υπόθεση την δυνατότητα οι ΗΠΑ να αποσύρουν τον στρατό τους απ’ τη Γερμανία (και ποιος ξέρει από πού αλλού).

Ενισχύστε το militaire.gr ,δείτε γιατί ΕΔΩ

    Παράλληλα και ξαφνικά και ο Πολωνός  premier Donald Tusk άρχισε να ζητάει για τη χώρα του πυρηνικό εξοπλισμό και νέα μη συμβατικά όπλα με το σύνηθες αναμασημένο  ρεφρέν/σκεπτικό της ρωσικής απειλής.    

     Πάντως, αναφερόμενοι στην αμερικανική στρατιωτική παρουσία στην Ευρώπη, ας παραθέσουμε  τους αριθμούς του σταθμευμένου Αμερικανικού «προσωπικού»  έτσι όπως τους γνωρίζουμε, πλην ενδεχόμενες αυξομειώσεις:

                                                  - 35.000 στη Γερμανία

                                                  - 12.000 στην Ιταλία

                                                  - 10.000 στο Ηνωμένο Βασίλειο

                                                  -    3.300 στην Ισπανία

                                                  -    1.400  στη Νορβηγία

στους οποίους προστίθενται και 1,200 άτομα στη Τουρκία και ένας αδιευκρίνιστος αριθμός σε όλες τις; άλλες φίλες χώρες, συμπεριλαμβανομένων και των δύο τεραστίων βάσεων σε Ρουμανία και Κόσοβο/Σκόπια. Ίσως και να φτάνουμε σε έναν συνολικό αριθμό 75.000 στρατιωτικών, και με τον πυρηνικό οπλισμό τους (σε Γερμανία, Ιταλία, Βέλγιο, Ολλανδία).

      Μια «αποξένωση» λοιπόν αυτών των δυνάμεων από όποιους αμυντικούς σχεδιασμούς των ευρωπαϊκών χωρών δεν μπορεί να μη δημιουργήσει μια έντονη αίσθηση ανασφάλειας και ανησυχίας.

     Εξ ου και το αναπάντεχο, αλλά και επείγον ενδιαφέρον της Γερμανίας για την αγγλο-γαλλική «ομπρέλα», όσο μικρή μπορεί να είναι, και οι δηλώσεις του πρώην Γάλλου αναπληρωτή ΥΠΑΜ  Jean-Louis Thiériot  περί «νέας κεντρικότητας του γαλλο-αγγλικού στρατηγικού πυρηνικού βάρους» στις συζητήσεις των Κοινοτικών ηγετών.

      Ωστόσο υπάρχει και μια άλλη παράμετρος για την οποία κανείς δε μιλάει: η σύγκριση μεταξύ του αμερικανικού πυρηνικού δυναμικού στην Ευρώπη και του αγγλο-γαλλικού, ως τώρα περιορισμένο μέσα στα στενά σύνορα των δύο χωρών.

     Δεν ξέρουμε εάν οι γνώσεις μας για το μέγεθος των δύο εγκαταστάσεων είναι ακριβείς και ασφαλείς.  Κανείς δεν το γνωρίζει απόλυτα, αν και μαθαίνουμε πως η Γαλλία θα πρέπει να διαθέτει περίπου 290 πυρηνικές κεφαλές και το ΗΒ περίπου 220.        Όσο για τις αμερικανικές αποθήκες στην Ευρώπη (Γερμανία και Ιταλία) υπάρχουν πληροφορίες για ύπαρξη πυρηνικών συστημάτων μεγάλης ισχύος αγνώστων στους Ευρωπαίους.

     Όπως και να ‘ναι η συζήτηση για την αυτόνομη ευρω-κοινοτική άμυνα και ασφάλεια μόλις τώρα στα σοβαρά αρχίζει χωρίς βέβαια να είναι κανείς σίγουρος εάν και ως ποιο σημείο θα μπορέσουν οι Αμερικανοί να αποσύρουν δυνάμεις τους σε ένα χώρο, έτσι κι αλλιώς νευραλγικό γι’ αυτούς και δεν ξέρουμε κατά πόσο, από πραγματιστική άποψη, αμελητέο.

     Τώρα, μέσα σε αυτή την αβεβαιότητα και στον κυκεώνα συζητήσεων και αντι-συζητήσεων, απόψεων και αντι-απόψεων, έρχεται να μπει σφήνα και η Τουρκία! Από μόνη της;,  χωρίς να την έχει «προσκαλέσει» κανείς;  Μάλλον όχι. Και στην τελική «αναμνηστική» φωτογραφία της Συνόδου τον Χακάν Φιντάν τον βάλανε για την ομορφιά του;!

     Φαίνεται πως οι «αναμπουμπούλες» είναι ο χώρος προτίμησης των τουρκικών εμφανίσεων.

    Και ακριβώς αυτός ο Τούρκος ΥΠΕΞ είναι εκείνος που παρουσιάζεται ως από μηχανής θεός  για να μας «υπενθυμίσει» ότι «είναι μεγάλο λάθος ο αποκλεισμός της Τουρκίας από τη κοινή ευρωπαϊκή άμυνα… μια μη ρεαλιστική στρατηγική». Μια «νουθεσία» που πολύ πιθανόν έχει μια «κοινοτική βάση»:  το ιερατείο των Βρυξελλών διατηρεί πολύ καλές σχέσεις με τον Ερντογάν και ειδικά η ντερ Λάιεν.

     Άλλωστε η Τουρκία δεν μας είναι καθόλου άγνωστη αναφορικά με αυτή τη θεματολογία. Γνωρίζουμε τις τουρκικές επεμβάσεις, είτε με δική της πρωτοβουλία είτε με διμερείς συμφωνίες, σε περιφερειακές συγκρούσεις, σε πολιτικές πρωτοβουλίες και σε αμυντικές «συμπαραστάσεις». Γι’ αυτόν τον λόγο  και οι διάφορες ενστάσεις κρατών-μελών της ΕΕ υπό τον φόβο να διακινδυνεύσει η κοινή κοινοτική στρατηγική συνοχή από μια έξω-κοινοτική τουρκική βαρύνουσα συμμετοχή στη συλλογική ευρωπαϊκή άμυνα.

     Ασφαλώς θα διερωτάται κάποιος: μα πώς είναι δυνατόν η Τουρκία να σκέφτεται πως οι Ευρωπαίοι θα μπορούσαν να την δεχθούν όταν αυτή διατηρεί τόσες στενές σχέσεις με τη Ρωσία;

Ενισχύστε το militaire.gr ,δείτε γιατί ΕΔΩ

     Ψιλά γράμματα! Φανταζόμαστε πως έτσι όπως ως τώρα η Τουρκία παίζει σε δύο ταμπλό με ΗΠΑ και Ρωσία, έτσι ακριβώς θα υπολογίζει να παίξει σε άλλα δύο ταμπλό με  ΕΕ και Ρωσία, έχοντας αφθόνως αποδείξει ότι πολύ καλά ξέρει να κρατά τα πόδια της σε δύο βάρκες.

     Όλη η υπόθεση βρίσκεται στο τί εννοεί να κάνει η ΕΕ με μια τέτοια Τουρκία, νατοϊκή αλλά και φιλορωσική, με τόσο ανεξάρτητο διεθνές  πολιτικό πρόσημο που δεν λογαριάζει κανέναν, ως σήμερα τουλάχιστον επιτυχώς.

     Σε μερικές μέρες ο Πολωνός πρωθυπουργός  Donald Tusk  υα επισκεφθεί τη Τουρκία  στην οποία θα εισηγηθεί, όπως ο ίδιος προτάσσει, να αναλάβει μεγαλύτερο ρόλο στην ευρωπαϊκή περιφερειακή ασφάλεια(!), κάτι που πιθανότατα ναν περιλαμβάνεις και τη «περιοχή» της Ελλάδας/Κύπρου (Αιγαίο, Θράκη, Αν. Μεσόγειο), με ό, τι μειωτικό για αμφότερες συνεπάγεται ετούτη η επιχειρησιακή τουρκική «εξάπλωση» υπό τον «νόμιμο κοινοτικό μανδύα»!!!

     Εντωμεταξύ πάντα η Τουρκία περικυκλώνει την Ελλάδα με το να ισχυροποιείται και σε αλβανικό περιβάλλον όχι μόνο στον τομέα των αυξημένων εμπορικών συναλλαγών, αλλά και σε εκείνον των αμυντικών διασυνδέσεων.

     Και η Αλβανία θέλει τώρα να μπει στην ΕΕ!! Τί σύμπτωση!!

                                                                       

                               

The post Περί ευρω-κοινοτικής πυρηνικής αποτροπής δεδομένα/παραλειπόμενα appeared first on Militaire.gr.

από militaire.gr