Τι σημαίνει, λοιπόν, ομολογία πίστεως στην Ορθοδοξία μας.
Στα πρώτα χριστιανικά χρόνια, στην εποχή των διωγμών, το ζητούμενο ήταν να απαρνηθούν οι χριστιανοί το όνομα του Χριστού και να θυσιάσουν στα είδωλα. Τότε δεν υπήρχαν ακόμα Εικόνες, ούτε οι χριστιανοί φορούσαν Σταυρό.
Από την εποχή των Εικόνων και του Σταυρού στο ζητούμενο προστέθηκε η απάρνηση των συμβόλων της Ορθοδοξίας μας. Απαρχή αποτέλεσε η περίοδος της λεγόμενης εικονομαχίας.
Το ζήτημα ξεκαθάρισε η Ζ’ Οικουμενική Σύνοδος. Αφού ο Υιός του Θεού έλαβε σάρκα και οστά, μπορούμε να Τον εικονίζουμε και να Τον προσκυνούμε. Η δε άρνηση της τιμητικής προσκυνήσεως της εικόνος του Χριστού, στην πραγματικότητα είναι άρνηση της ενανθρωπήσεώς Του. Ακόμη, η Υπεραγία Θεοτόκος και οι άγιοι εικονίζονται και τιμώνται, διότι είναι μέλη του Σώματος του Χριστού και μέσα τους έχουν την Χάρη του Θεού. Οι δε εικόνες λειτουργούν ως φορείς της θείας Χάριτος, κατά τον τρόπο που η ανθρώπινη φύση του Χριστού ενεργούσε τα της θείας φύσεως του Λόγου. Γι’ αυτό και θαυματουργούν.
Ο πονηρός γνωρίζει πως ο Κύριος μας είπε, ότι όποιος με ομολογήσει ενώπιον των ανθρώπων θα ομολογήσω και εγώ αυτόν ενώπιον του Πατρός μου. Για αυτό και την περίοδο της εικονομαχίας πρόσθεσε στο δίλημμα της επιβίωσης την απάρνηση των συμβόλων. Ώστε να αναγκάζεται να πει ο χριστιανός «Εγώ στην καρδιά μου έχω τον Χριστό, δεν Τον απαρνούμαι, απλά προς στιγμή θα αρνηθώ τα σύμβολα για να επιβιώσω».
Σήμερα, με πρόσχημα ότι βρισκόμαστε σε μία πολυπολιτισμική κοινωνία και η θέα του Σταυρού και των Εικόνων σε δημόσιους χώρους – τα ορθόδοξα σύμβολα πίστεως – προκαλούν τους μουσουλμάνους ή τους άθεους, τίθεται ζήτημα αποχώρησής τους. Ή απαξίωσής τους. Αλλά αυτό αποτελεί προκάλυμμα.
Το ζητούμενο είναι η απάρνηση των συμβόλων της Ορθοδοξίας μας. Των συμβόλων του Χριστού. Του ίδιου του Χριστού.
Και εμείς, ακόμα κι αν αποφύγουμε να πάρουμε σαφή θέση τώρα, ο πονηρός θα φροντίσει να μας φέρει μπροστά σε μία στιγμή που θα πρέπει να διαλέξουμε.
Την απάρνηση ή την ομολογία.
Ο Απόστολος Παύλος διακηρύττει ότι πρέπει «να κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας καί νά ἐμμένωμεν εἰς τήν ὀρθοδοξίαν μας ἑδραῖοι καί ἀμετακίνητοι» (Α΄ Κορ. 15,58).
Και ποια είναι η Ορθοδοξία μας;
Είναι η διδασκαλία των Πατέρων, η Θεία Λατρεία μας, η άχραντη εικονογραφία μας, η ψαλμωδία μας, το κερί μας, το λιβάνι μας, η σαρακοστή μας, η νηστεία μας, η μετάνοιά μας, η εξομολόγησή μας, η Θεία Λειτουργία μας, η Θεία Μετάληψη, η Ιεροσύνη των ιερέων μας, μα και οι πολλές μας αμαρτίες, για τις οποίες ζητάμε το έλεος του Θεού.
Είναι οι Άγιοί μας, οι Απόστολοι, οι Μάρτυρες, οι Προφήτες, οι Ιεράρχες, οι Όσιοι και οι Δίκαιοι, αυτοί πού αγωνίστηκαν και φύλαξαν την πίστη μας, αυτοί που πρεσβεύουν στο Θεό για μας, με επικεφαλής την Υπεραγία Θεοτόκο.
Αυτή είναι ἡ Ὀρθοδοξία μας!
Η ομολογία μας μπροστά στην εικόνα του Ιησού Χριστού, της Παναγίας, των Αγίων, η ομολογία μας στο όνομα του Ιησού Χριστού, η ομολογία μας στον Σταυρό Του που φέρουμε πάνω μας!
Κάθε μέρα. Κάθε ώρα.
Αλλά, κυρίως, την ύστατη στιγμή.
Ο Ευγένιος Ροντιόνωφ μαρτύρησε την ημέρα των γενεθλίων του. Του έκοψαν το κεφάλι. Αλλά δεν τόλμησαν να ακουμπήσουν τον Σταυρό που φόραγε στο λαιμό του.
Ο Σταυρός του έμεινε επάνω του.
Κωνσταντίνος Μαργέλης
Άγιος Πέτρος, Λευκάδας, 13 Μαρτίου 2025
από freepen.gr
0 Σχόλια
Tο kozanara.gr δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.