Το δώρο της επανεκλογής του Πούτιν στη Δύση

Ακολουθώντας τη μεγάλη σλαβική παράδοση της προσφοράς ειρήνης στους εχθρούς μετά από μια νίκη, ο Πούτιν άπλωσε κλαδί ελιάς προς τους εχθρούς του ΝΑΤΟ.

Atul Kumar Mishra - tfiglobalnews.com / Παρουσίαση Freepen.gr

Στο σημερινό γεωπολιτικό τοπίο, η έννοια της "υγειονομικής ζώνης/ζώνης ασφαλείας" που πρότεινε ο πρόεδρος Πούτιν αναδεικνύεται σε κεντρικό στοιχείο της συζήτησης για τη μελλοντική εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας. Η πρόταση αυτή, που διατυπώθηκε εν μέσω κλιμακούμενων εντάσεων και στρατιωτικών εμπλοκών, υποδηλώνει μια στρατηγική αναβαθμολόγηση με στόχο το μετριασμό του κινδύνου περαιτέρω κλιμάκωσης, ιδίως ενόψει δυνητικών πυρηνικών απειλών. Ο ισχυρισμός του Προέδρου Πούτιν, που διατυπώθηκε κατά τη διάρκεια της ομιλίας του για την επανεκλογή του, τοποθετεί τη δημιουργία μιας τέτοιας ζώνης ως μέτρο αντίδρασης στις διασυνοριακές δραστηριότητες της Ουκρανίας και στην ανάπτυξη όπλων μεγάλου βεληνεκούς από τις δυτικές δυνάμεις στα ρωσικά εδάφη. Η πρωτοβουλία αυτή, η οποία ήρθε για πρώτη φορά στο φως της δημοσιότητας τον Ιανουάριο και εξειδικεύτηκε περαιτέρω μετά τις συζητήσεις για τα "στρατηγικά σύνορα" της Ρωσίας από τον πρώην πρόεδρο Μεντβέντεφ, αποτελεί πλέον θεμελιώδη πυλώνα για την πρόβλεψη μιας δομημένης προσέγγισης απέναντι στην ασύμμετρη διαίρεση της Ουκρανίας.

Ταυτόχρονα, το ευρύτερο στρατηγικό πλαίσιο χαρακτηρίζεται από την προσδοκία μιας άμεσης επέμβασης του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, η οποία ενδεχομένως θα ενορχηστρωθεί από ένα "συνασπισμό των προθύμων" που θα περιλαμβάνει τη Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Πολωνία και τις χώρες της Βαλτικής. Η εξέλιξη αυτή εκτυλίσσεται σε ένα σκηνικό όπου μεγάλα δυτικά μέσα ενημέρωσης, συμπεριλαμβανομένων του CNN, της Wall Street Journal και της Washington Post, παραδέχονται τις ανώτερες υλικοτεχνικές δυνατότητες της Ρωσίας στη συνεχιζόμενη αντιπαράθεση, μια αφήγηση που αρχικά προτάθηκε από τους New York Times.

Η επανεισαγωγή από τον Πρόεδρο Πούτιν της έννοιας της "υγειονομικής ζώνης/ζώνης ασφαλείας" στην Ουκρανία θα μπορούσε ενδεχομένως να χρησιμεύσει ως ακρογωνιαίος λίθος για συμβιβασμό, μειώνοντας τους κινδύνους μιας ευρύτερης σύγκρουσης. Η πρόταση αυτή αποκτά σημασία με φόντο το υλικοτεχνικό πλεονέκτημα της Ρωσίας στη συνεχιζόμενη σύγκρουση, το οποίο μπορεί να αναγκάσει τις Ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις (UAF) να χαράξουν στρατηγική υποχώρησης μέσω του ποταμού Δνείπερου σε περίπτωση διάρρηξης στη Γραμμή Επαφής (LOC).

Τέτοιες εξελίξεις υπογραμμίζουν την ευαίσθητη ισορροπία μεταξύ του ΝΑΤΟ και των ρωσικών φιλοδοξιών, όπου μια συνεννόηση σχετικά με τις εδαφικές προόδους θα μπορούσε να προλάβει την κλιμάκωση σε Γ' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο προβλεπόμενος συμβιβασμός περιλαμβάνει μια τακτική υποχώρηση της Ουκρανίας δυτικά του Δνείπερου, επιτρέποντας στη Ρωσία να εδραιώσει τον έλεγχο μέχρι τα διοικητικά όρια των προσαρτημένων εδαφών της, αποτρέποντας έτσι μια άμεση σύγκρουση με τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ. Το σενάριο αυτό οραματίζεται τη διαίρεση της Ουκρανίας σε διακριτές σφαίρες επιρροής, όπου το ΝΑΤΟ θα επιβλέπει το δυτικό τμήμα, η Ρωσία θα επιβεβαιώσει τον έλεγχό της στις προσαρτημένες περιοχές και τα υπόλοιπα ανατολικά εδάφη θα εξελιχθούν σε αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη υπό τη διοίκηση του Κιέβου.

Ο προτεινόμενος συμβιβασμός εν μέσω της ουκρανικής κρίσης αποτελεί μια στρατηγική πράξη εξισορρόπησης που αποσκοπεί στη μερική ικανοποίηση των συμφερόντων όλων των εμπλεκόμενων μερών χωρίς να εκπληρώσει τις μαξιμαλιστικές τους φιλοδοξίες. Αυτή η διαφοροποιημένη προσέγγιση επιτρέπει στη Ρωσία να εδραιώσει τον έλεγχό της επί των προσαρτημένων περιοχών και να δημιουργήσει μια υγειονομική ζώνη/ζώνη ασφαλείας στην ανατολική Ουκρανία, ενώ επιτρέπει στο Κίεβο να διατηρήσει μια επίφαση κυριαρχίας εντός των προ του 2014 συνόρων του. Ταυτόχρονα, επισημοποιεί την παρουσία του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, δημιουργώντας μια γεωπολιτική ισορροπία κατά μήκος της πρόσφατα οριοθετημένης Γραμμής Επαφής (LOC) και των συνόρων της Λευκορωσίας.

Το πλεονέκτημα μιας τέτοιας ρύθμισης γίνεται ιδιαίτερα εμφανές λαμβάνοντας υπόψη τις πιθανές παραβιάσεις μιας υποθετικής εκεχειρίας, όπως το σενάριο που συνέλαβε ο πρώην ανώτατος διοικητής του ΝΑΤΟ Τζέιμς Σταυρίδης. Η αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη στην ανατολική Ουκρανία, που εφάπτεται με τις στρατηγικές θέσεις της Λευκορωσίας και της Ρωσίας, υπογραμμίζει την κρισιμότητα της επισημοποίησης της παρουσίας του ΝΑΤΟ στη Δύση για την αποτροπή μονομερών στρατιωτικών πλεονεκτημάτων ή προληπτικών χτυπημάτων. Η αναγνώριση των δυνάμεων του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία από τον Πρόεδρο Πούτιν και η πρόταση για επισημοποίηση της παρουσίας τους υπογραμμίζουν την επείγουσα ανάγκη για τη διαμόρφωση μιας διπλωματικής λύσης που θα αποτρέπει την περαιτέρω κλιμάκωση.

Η σκοπιμότητα του προτεινόμενου συμβιβασμού στη σύγκρουση στην Ουκρανία εξαρτάται από διάφορες κρίσιμες εξελίξεις: μια πιθανή ρωσική στρατιωτική διάρρηξη στη Γραμμή Επαφής (LOC), μια επακόλουθη επέμβαση του ΝΑΤΟ με την ονομασία "Αγώνας δρόμου προς το Δνείπερο" και ο αυξημένος κίνδυνος του Γ' Παγκοσμίου Πολέμου λόγω στρατηγικών λανθασμένων υπολογισμών.

Η βιωσιμότητα του σχεδίου στηρίζεται επίσης στη συνεχιζόμενη ορθολογική ηγεσία των δυτικών δυνάμεων, ιδίως στο συμφέρον τους να αποτρέψουν μια πυρηνική σύγκρουση. Σε αυτό το πλαίσιο, η ιδέα του προέδρου Πούτιν για μια "υγειονομική ζώνη/ζώνη ασφαλείας" αναδεικνύεται ως ένα κομβικό στοιχείο για πιθανό συμβιβασμό, με στόχο την υπεύθυνη διαχείριση της ασύμμετρης διχοτόμησης της Ουκρανίας. Η εμπλοκή αξιόπιστων μεσολαβητών, όπως ο Πάπας ή η Ινδία, θα μπορούσε να διαδραματίσει κρίσιμο ρόλο στη διευκόλυνση του διαλόγου μεταξύ της Ρωσίας και της Δύσης.

Η Δύση θα ήταν συνετό να αποδεχθεί την προσφορά του Πούτιν, διότι με το ρυθμό που το υπερσύγχρονο υλικό του ΝΑΤΟ κάνει καμπούμ στη Ρωσία, δεν θα υπάρξει άλλη ευκαιρία. Ναι, καλά ακούσατε, η Ρωσία έχει κάνει στάχτη και μπούρμπερη το υλικό του ΝΑΤΟ.

από freepen.gr

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια