Αναλύοντας την εκτίμηση του Πούτιν για την εισβολή της Ουκρανίας στο Κουρσκ

Η αιφνιδιαστική επίθεση της Ουκρανίας εναντίον της ρωσικής περιοχής Κουρσκ ήταν το θέμα της συνάντησης του Πούτιν με κορυφαίους κυβερνητικούς αξιωματούχους και τους κυβερνήτες τριών δυτικών παραμεθόριων περιοχών τη Δευτέρα. Οι παρατηρήσεις του ήταν συνοπτικές, αλλά παρόλα αυτά μετέφεραν πολλές σημαντικές πληροφορίες. Ξεκίνησε υπενθυμίζοντας σε όλους πως «ο κύριος στόχος του Υπουργείου Άμυνας είναι να αναγκάσει τον αντίπαλο να αποσυρθεί από το έδαφός μας και να διασφαλίσει αξιόπιστα τα κρατικά μας σύνορα, συνεργαζόμενος με την Υπηρεσία Συνόρων».

Andrew Korybko / Παρουσίαση Freepen.gr

Για το σκοπό αυτό, «η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Ασφαλείας πρέπει να συνεργαστεί με την Εθνική Φρουρά στο πλαίσιο του αντιτρομοκρατικού καθεστώτος και να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τις ομάδες σαμποτάζ και αναγνώρισης του εχθρού. Η Εθνική Φρουρά έχει επίσης τους δικούς της στόχους μάχης». Αυτό ευθυγραμμίζεται με την ανακοίνωση της προηγούμενης εβδομάδας από την Εθνική Αντιτρομοκρατική Επιτροπή για μια νέα αντιτρομοκρατική επιχείρηση στις περιφέρειες Μπριάνσκ, Κουρσκ και Μπέλγκοροντ. Συνεπώς, ο Πούτιν θεωρεί την επίθεση αυτή μόνο ως τρομοκρατική ενέργεια και όχι ως ολοκληρωμένη εισβολή προς το παρόν.

Η επίσημη αναγνώρισή της ως εισβολή θα προκαλούσε το ερώτημα γιατί δεν έχει κηρυχθεί κατάσταση πολέμου ως απάντηση, γεγονός που με τη σειρά του θα μπορούσε να ασκήσει πίεση στις αρχές να κινητοποιήσουν τον πληθυσμό μέσω της υποχρεωτικής επιστράτευσης, τουλάχιστον στις πληγείσες περιοχές. Ο Πούτιν είναι απρόθυμος να ταλαιπωρήσει περαιτέρω τον πληθυσμό και πιθανώς έχει επίσης ενημερωθεί ότι αυτό δεν είναι απαραίτητο, εξ ου και η απόφαση πίσω από την περιγραφή των πάντων με τον τρόπο που τα περιέγραψε.

Στη συνέχεια άρχισε να μοιράζεται τη γνωστή άποψή του ότι η Δύση χρησιμοποιεί την Ουκρανία ως πληρεξούσιο για να διεξάγει πόλεμο κατά της Ρωσίας, προσθέτοντας πως σε αυτό το συγκεκριμένο πλαίσιο ο στόχος είναι «να ενισχύσει τη διαπραγματευτική της θέση για το μέλλον». Ακολούθησε ο ίδιος που απέκλεισε οποιαδήποτε συνομιλία όσο συνεχίζουν να στοχεύουν αμάχους και να απειλούν πυρηνικά εργοστάσια. Ο υπαινιγμός είναι ότι η Ουκρανία πρέπει να αποδεχτεί την πρότασή του για κατάπαυση του πυρός από τις αρχές του καλοκαιριού, ή να αναγκαστεί να το κάνει από τους προστάτες της, ως βάση για την επανάληψη των διαπραγματεύσεων.

Το επόμενο σημείο που έκανε ο Πούτιν ήταν να επιστήσει την προσοχή στον «πρωταρχικό στρατιωτικό στόχο» του Κιέβου στο Κουρσκ, ο οποίος, όπως είπε, είναι «να σταματήσει την προέλαση των δυνάμεών μας» στο Ντονμπάς, όπου έχουν αυξήσει τον ρυθμό των κερδών τους κατά πενήντα τοις εκατό σε όλο το μέτωπο. Αυτό συμφωνεί με την εκτίμηση των περισσότερων αναλυτών. Στη συνέχεια, μοιράστηκε την άποψή του πως ο τελικός στόχος πίσω από την αιφνιδιαστική επίθεσή της ήταν «να δημιουργήσει διχόνοια και διαίρεση στην κοινωνία μας», αν και αυτό απέτυχε και στην πραγματικότητα είχε το αντίθετο αποτέλεσμα, να ενισχύσει την αποφασιστικότητα.

Η υπόλοιπη απομαγνητοφώνηση αφορά τις αναφορές που έλαβε ο Πούτιν από τους υψηλόβαθμους παρευρισκόμενους, μεταξύ άλλων για τη συνεχιζόμενη εκκένωση σχεδόν 200.000 ανθρώπων, ενώ η μόνη σημαντική πληροφορία που πρόσθεσε ήταν να προειδοποιήσει τον κυβερνήτη της περιφέρειας Μπριάνσκ να μην θεωρεί δεδομένη την ηρεμία της περιοχής του. Αυτό υπονοεί ότι δεν αποκλείει και άλλες διασυνοριακές επιδρομές, ή μάλλον τρομοκρατικές ενέργειες, όπως επίσημα αναφέρονται από το Κρεμλίνο προς το παρόν, πράγμα που σημαίνει πως η Ρωσία δεν πρέπει να χαλαρώσει την επαγρύπνησή της σύντομα.

Δεν αναφέρθηκε καθ' όλη τη διάρκεια της συνάντησης το τι σχεδιάζεται μόλις επιτευχθεί ο «κύριος στόχος» της «υποχρέωσης του αντιπάλου να αποσυρθεί», κάτι που μπορεί να ερμηνευτεί ως ένδειξη ότι δεν είναι έτοιμοι να το σκεφτούν αυτό ακόμη, καθώς ίσως αναμένουν ότι θα χρειαστεί ακόμη αρκετός χρόνος μέχρι να συμβεί αυτό. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με την προειδοποίηση του Πούτιν νωρίτερα αυτή την άνοιξη για μια ρυθμιστική ζώνη για την προστασία της περιφέρειας Μπέλγκοροντ, η οποία οδήγησε στην προώθηση της Ρωσίας στην ουκρανική περιφέρεια Χάρκοβο, οπότε ίσως να μην επιχειρηθεί το ίδιο στην ουκρανική περιφέρεια Σούμι.

Από τα παραπάνω, μπορεί κανείς να συμπεράνει ότι η προαναφερθείσα ώθηση δεν ανταποκρίθηκε επαρκώς στον επιδιωκόμενο στόχο της Ρωσίας, πράγμα που δεν σημαίνει πως απέτυχε, αλλά απλώς ότι οι μεταβαλλόμενες συνθήκες εμπόδισαν την επιτυχία της. Κατά συνέπεια, μπορεί να αποφασίστηκε είτε να ανασταλεί προσωρινά η αναπαραγωγή αυτού του μοντέλου εκεί μέχρι να επιτευχθεί ο «κύριος στόχος» είτε να καταργηθεί εντελώς υπέρ κάποιου άλλου, όποιο κι αν είναι αυτό. Όπως και να έχει, αξίζει να αναρωτηθούμε τι θα ακολουθήσει την εκδίωξη της Ουκρανίας από την περιοχή του Κουρσκ.

Τα λιγότερο πιθανά σενάρια είναι ότι θα επιτευχθεί άλλη μια κερδοσκοπική «συμφωνία κυρίων» με τις ΗΠΑ σχετικά με την ασφάλεια των δυτικών περιοχών της Ρωσίας ή πως η Ρωσία θα εξαπολύσει μια ολοκληρωμένη επίθεση στις γειτονικές περιοχές της Ουκρανίας Τσερνίγκοφ, Σούμι και/ή Χάρκοβο. Σχετικά με αυτά τα δύο, θίχτηκαν σε μια ενδιαφέρουσα ανάλυση για το RT από τον Sergey Poletaev με τίτλο «Kursk attack: Ζελένσκι αισθάνθηκε ενθαρρυμένος». Ακολουθούν τα σχετικά αποσπάσματα από το άρθρο του:

"Η σχετική ηρεμία κατά μήκος των συνόρων 1.000 χιλιομέτρων για δυόμισι χρόνια δεν ήταν μάλλον τυχαία. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι υπήρχαν συμφωνίες μεταξύ της Μόσχας και της Ουάσινγκτον, συγκεκριμένα με την κυβέρνηση του προέδρου των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν.

…

Σύμφωνα με την στρατηγική του Κρεμλίνου, δεν υπάρχει ξεκάθαρη απάντηση σε μια τόσο τολμηρή επιδρομή - η απάντηση από τον Φεβρουάριο του 2022 περιλαμβάνει τη χρήση όλων των διαθέσιμων πόρων, αποφεύγοντας τη γενική επιστράτευση ή την αυτοεξάντληση. Η Μόσχα δεν έχει άλλον στρατό έτοιμο και σε αναμονή για να καταλάβει τις νέες ευάλωτες συνοριακές περιοχές".

Η πρώτη πρόταση προκαλεί έκπληξη, δεδομένου ότι ο Πούτιν παραδέχθηκε ειλικρινά τον περασμένο Δεκέμβριο πόσο αφελής ήταν για τη Δύση τα χρόνια πριν αναγκαστεί να διατάξει την ειδική επιχείρηση. Το ενδεχόμενο να τον «οδήγησαν από τη μύτη» για άλλη μια φορά μετά από αυτό είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς, αλλά ίσως τελικά να πήρε το μάθημά του, αν είναι αλήθεια. Όσον αφορά τη δεύτερη πρόταση, η περιορισμένη ώθηση της Ρωσίας στην περιοχή του Χάρκοβο προσδίδει αξιοπιστία στον ισχυρισμό πως όντως «δεν έχει άλλο στρατό έτοιμο» για να χαράξει περισσότερες ρυθμιστικές ζώνες.

Αυτό θα μπορούσε να αλλάξει αν η στρατιωτικοστρατηγική δυναμική αυτής της σύγκρουσης, η οποία μέχρι στιγμής ήταν υπέρ της Ρωσίας όλο το χρόνο, στραφεί ξαφνικά εναντίον της. Ωστόσο, αυτό δεν αναμένεται να συμβεί, εκτός και αν συμβεί κάποιος μαύρος κύκνος, οπότε δεν προβλέπεται καμία κινητοποίηση του είδους που απαιτείται για τη χάραξη περισσότερων ζωνών απομόνωσης. Εάν η Ουκρανία δεν εδραιωθεί σταθερά στην περιοχή του Κουρσκ και/ή δεν έχει επιτυχία στην εξαπόλυση περισσότερων αιφνιδιαστικών επιθέσεων εναντίον άλλων ρωσικών περιοχών και/ή της Λευκορωσίας, τότε η Ρωσία θα συνεχίσει να κερδίζει έδαφος στο Ντονμπάς.

Σε αυτό το σενάριο, είτε ο ρυθμός αυτού του μετώπου θα παραμείνει ο ίδιος τουλάχιστον μέχρι το χειμώνα, είτε η Ρωσία μπορεί τελικά να επιτύχει μια στρατιωτική επανάσταση που θα της επιτρέψει να αναγκάσει την Ουκρανία να αποδεχτεί τους περισσότερους (αν όχι όλους) τους όρους της για ειρήνη. Θεωρώντας επισήμως την τελευταία διασυνοριακή εισβολή ως τρομοκρατική ενέργεια αντί για στρατιωτική εισβολή, ο Πούτιν έδωσε το μήνυμα ότι καθυστερεί να εκτρέψει δυνάμεις από αυτό το μέτωπο, γεγονός που εμποδίζει έτσι το Κίεβο να επιτύχει τον «πρωταρχικό στρατιωτικό του στόχο».

Για το λόγο αυτό, μπορεί να συναχθεί το συμπέρασμα ότι είναι αποφασισμένος να παραμείνει στην πορεία και δεν θα αφήσει τα γεγονότα στο Κουρσκ να τον αποσπάσουν από αυτό. Σωστά διαισθάνεται ότι η σύγκρουση μπορεί σύντομα να πλησιάζει σε ένα σημείο καμπής, μετά το οποίο όλα θα μπορούσαν στη συνέχεια να επιταχυνθούν, εάν οι ουκρανικές γραμμές του μετώπου στο Ντονμπάς καταρρεύσουν, όπως ελπίζει ότι θα συμβεί. Αν δεν εμφανιστεί ένας μαύρος κύκνος, η Ρωσία θα συνεχίσει επομένως να επιδιώκει τους μέγιστους στόχους της στη σύγκρουση, οι οποίοι στηρίζονται στο να αναγκάσει την Ουκρανία να συμφωνήσει σε όλες τις στρατιωτικές, πολιτικές και στρατηγικές απαιτήσεις της.

από freepen.gr