Το Αιγαίο, πραγματικός λόγος της επίθεσης Μητσοτάκη στον Παππά

Δείχνει να μην έχει «μέτωπο» με την Τουρκία, αλλά με την Ελλάδα. Μοιάζει να νιώθει ένοχος για τα όσα έχει ή προτίθεται να συμφωνήσει.

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου *

Μιλώντας προ ημερών στη Βουλή, ο Πρωθυπουργός, σε μια άνευ προηγουμένου επίδειξη επιθετικής αλαζονείας, προκάλεσε μεγάλο επεισόδιο αμφισβητώντας κατά τρόπο ιστορικά πρωτοφανή στον Νίκο Παππά το δικαίωμα να εκπροσωπεί την αξιωματική αντιπολίτευση διότι, λέει, καταδικάσθηκε από το Ειδικό Δικαστήριο, ενώ άφησε και υπονοούμενα κατά του πρώην πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά γιατί τον… χαιρετάει και χαριεντίζεται μαζί του!  

Βεβαίως δεν είναι δουλειά του Πρωθυπουργού να αποφασίζει ποιος μπορεί και ποιος δεν μπορεί να εκπροσωπεί την αξιωματική αντιπολίτευση. Αν οι δικαστές ήθελαν, θα μπορούσαν να στερήσουν τον κ. Παππά από τα πολιτικά του δικαιώματα. Δεν το έπραξαν. Από άποψη πολιτεύματος και κοινοβουλευτικής τάξης λοιπόν η επίθεση του Πρωθυπουργού κατά του κ. Παππά είναι θεμελιωδώς απαράδεκτη.

Ούτε και είναι βέβαια δουλειά του Πρωθυπουργού να αποφασίζει ποιος θα χαιρετάει ποιον. Η δική μου γνώμη δεν είναι καθόλου καλή ούτε για τον Παππά, ούτε για τον Τσίπρα, για τον άθλιο ρόλο που εκτιμώ ότι έπαιξαν αμφότεροι στην ελληνική και διεθνή αριστερά, αλλά αυτό είναι άλλο ζήτημα και δεν αφορά τον κ. Μητσοτάκη που μάλλον ευγνώμων πρέπει να είναι στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ γιατί κατάφερε να τον κάνει Πρωθυπουργό. Αλλά βέβαια ο Παππάς δεν είναι ο Αλ Καπόνε να θεωρείται μεμπτή ακόμα και η χειραψία μαζί του, όταν μάλιστα στη χώρα κυκλοφορούν ελεύθεροι ανταλλάσσοντας εύθυμες χειραψίες όλοι οι δωροδοκηθέντες από τη Siemens, από την Novartis, από τις εταιρείες όπλων κλπ. Ο μόνος που τιμωρήθηκε μετά τη μεταπολίτευση σε μια Ελλάδα που στάζει ολόκληρη από τη διαφθορά της είναι ο Άκης Τσοχατζόπουλος.

Επειδή όμως δεν θεωρούμε ανόητο τον κ. Μητσοτάκη, είμαστε υποχρεωμένοι να συμπεράνουμε ότι έχει πολύ σοβαρούς λόγους να θέλει να «ανατινάξει» το όλο πολιτικό κλίμα, τις σχέσεις μεταξύ των κομμάτων, και ιδίως να αποκλείσει την όποια πιθανότητα σύγκλισης στο συγκεκριμένο, στα εθνικά θέματα, μεταξύ Αριστεράς και Σαμαρά.   

Την επαύριο της επίθεσης έσπευσε εξάλλου η Οικονομική Εισαγγελεύς να άρει την προστασία των προστατευόμενων μαρτύρων. Δεν θα μπούμε τώρα στην ουσία αυτής της τόσο περίεργης υπόθεσης -έτσι κι αλλιώς στην Ελλάδα έχει γίνει καθεστώς η μη τήρηση των νόμων. Δεν έχω εξειδικευμένες γνώσεις, ούτε άποψη για τον θεσμό των προστατευόμενων μαρτύρων. Το δικό μου μυαλό είναι πολύ πιο φτωχό από αυτό των νομικών μας.

Καταλαβαίνω όμως, και με αυτό ακόμα το φτωχό μυαλό που διαθέτω, ότι δεν γίνεται σε μια σοβαρή χώρα τη μια να προστατεύονται και την άλλη να παύουν να προστατεύονται οι μάρτυρες, ανάλογα με το τι γουστάρει ο Πρωθυπουργός και το κόμμα που κυβερνάει. Καταλαβαίνω επίσης ταυτόχρονα ότι η χώρα μου είναι εντελώς μη σοβαρή, είναι ένα πλήρες μπάχαλο, ένα πρώην κράτος, την ολοκλήρωση της καταστροφής του οποίου έχει αναλάβει να διαχειρισθεί, φοβάμαι, η παρούσα κυβέρνηση.

Το πολιτικό αποτέλεσμα πάντως από την εισαγγελική απόφαση είναι να ανοίγει τώρα μια σχετικά ξεχασμένη υπόθεση που θα μονοπωλήσει ένα μεγάλο μέρος της μιντιακά καθορισμένης προσοχής της κοινής γνώμης το επόμενο διάστημα, και, κυρίως, θα αυξάνει την πιθανότητα μιας σύγκρουσης μεταξύ Σαμαρά και Παππά-ΣΥΡΙΖΑ, δυσκολεύοντας οποιαδήποτε τυχόν σύμπλευση μεταξύ Σαμαρά και αντιπολίτευσης στην άρνηση των ρυθμίσεων που θα συμφωνήσει ο Μητσοτάκης με τον Ερντογάν για το Αιγαίο και άλλα θέματα. Είχε προηγηθεί άλλωστε όλων αυτών πρόσφατα, η έμμεση πλην σαφής και ιδιαίτερα ανοίκεια και προσβλητική επίθεση Μητσοτάκη κατά των πρώην Πρωθυπουργών Σαμαρά και Καραμανλή ως «πατριωτών της φακής».

Είναι σαφές ότι ο Πρωθυπουργός ανησυχεί πάρα πολύ για το τι θα γίνει όταν γίνουν γνωστές οι ρυθμίσεις που επεξεργάζεται στα εθνικά θέματα.

Αν η «εσωκομματική αντιπολίτευση» των «δύο» στη ΝΔ συγκλίνει τακτικά, επί μέρους με την Αριστερά απορρίπτοντας τυχόν «εθνοκτόνες» ρυθμίσεις του κ. Μητσοτάκη, ο σημερινός Πρωθυπουργός μπορεί να βρεθεί σε εξαιρετικά δύσκολη θέση. 

Τόσο ο «πόλεμος» Μητσοτάκη κατά Παππά, όσο και η επανεμφάνιση της υπόθεσης Novartis και των προστατευόμενων μαρτύρων θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ακριβώς για αυτόν τον λόγο. Να εμποδίσει οποιαδήποτε σύγκλιση των αντιπάλων του κ. Μητσοτάκη.

Ένας λόγος εξάλλου που εστάλη από τους Αμερικανούς (Goldman Sachs, CSIS) ο Κασσελάκης για να κυβερνήσει τον ΣΥΡΙΖΑ και υποστηρίζεται και σήμερα από όλο το «συστημικό» μπλοκ των ΜΜΕ, είναι πιθανότατα αυτός, να αναλάβει δηλαδή το φορτίο τέτοιων ρυθμίσεων στα ελληνοτουρκικά, στις οποίες μας οδηγούν ΗΠΑ και Γερμανία, φορτίο που θα ήταν δύσκολο να αναλάβει ακόμα και ο κ. Τσίπρας. Διπλωματικοί παρατηρητές θεωρούν ότι ο αρχιτέκτων όλων αυτών είναι ο Τζέφρεϊ Πάιατ, πρώην πρέσβης στο Κίεβο την εποχή του πραξικοπήματος στο Μαϊντάν και στενός φίλος του τέως αρχηγού της «ριζοσπαστικής αριστεράς»! Ο κ. Πάιατ εμφανίσθηκε αυτές τις μέρες πάλι στα μέρη μας, στην Ελλάδα και στην Τουρκία.

►Η συμφωνία για ΑΟΖ ψήθηκε, μένει το σερβίρισμα

Του Δημήτρη Μηλάκα

 Όλα αυτά γίνονται στις παραμονές της επίσκεψης του υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας και πρώην αρχηγού των μυστικών υπηρεσιών της (ΜΙΤ) Φιντάν στην Αθήνα και σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις συνομιλιών ζωτικής σημασίας με την Άγκυρα για θέματα που είναι στον πυρήνα των ελληνοτουρκικών διαφορών.

Συμπεριφορά ανασφαλούς ενόχου

Ενόψει σημαντικών συνομιλιών με την Άγκυρα για πολύ κρίσιμα ζητήματα κυριαρχίας στο Αιγαίο ο κ. Μητσοτάκης θα έπρεπε να θέλει και να επιδιώκει μια συνεννόηση και με την αντιπολίτευση, κατ’ αρχήν την αξιωματική αλλά και την υπόλοιπη, όπως και με τους πρώην Πρωθυπουργούς του κόμματός του. Θα έπρεπε να θέλει να έχει τη γνώμη τους και πάντως θα όφειλε να τους έχει ενημερώσει για το τι συμβαίνει.

Διαπραγματεύεται το μέλλον της Ελλάδας, όχι την εξοχική κατοικία του. Θα έπρεπε προ πολλού να έχει συζητήσει με όλους αυτούς και με τους πρώην Πρωθυπουργούς και Υπουργούς Εξωτερικών της ΝΔ και με την αντιπολίτευση. Αντί να συζητήσει όμως επιτίθεται προκλητικά εναντίον όλων και δημιουργεί προληπτικά «φράγματα» με την αξιωματική αντιπολίτευση. Αν ο κ. Παππάς ζητήσει κάποια στιγμή ενημέρωση επί των τόσο κρίσιμων για τη χώρα θεμάτων που συζητά ο κ. Μητσοτάκης με τους Τούρκους, κάτι που θα έπρεπε να έχει γίνει προ πολλού, ο Πρωθυπουργός έχει από τώρα κατασκευάσει μια δικαιολογία, έστω και της πυρκαγιάς, για να μην τον ενημερώσει και να συνεχίσει να κρύβει το τι συζητάει και σε τι βάση το συζητάει.

Δείχνει να μην έχει «μέτωπο» με την Τουρκία, αλλά με την Ελλάδα. Μοιάζει να νιώθει ένοχος για τα όσα έχει ή προτίθεται να συμφωνήσει (τη υποδείξει ασφαλώς των Αμερικανογερμανών «νταβατζήδων», θα ήταν ανόητο να έχει κάποιος την παραμικρή αμφιβολία επ’ αυτού), μοιάζει να φοβάται για τις αντιδράσεις που θα έχει και αυτό ίσως δικαιολογεί τον εκνευρισμό του κατά πάντων προκαταβολικά, όπως και τα συγκλίνοντα πυρά πολλών συστημικών μέσων εναντίον των «υπερπατριωτών». Ως συνήθως με πολλούς χαρακτηρισμούς, όχι όμως και με επιχειρήματα.

Επειδή μπορεί να θεωρηθούμε κακόπιστοι, στο επόμενο άρθρο μας θα παρουσιάσουμε αναλυτικά τις μείζονες παραχωρήσεις που έχει ήδη κάνει η κυβέρνηση προς την Τουρκία, προτού καν «μπει στο ψητό»  και που, αν η χώρα δεν είχε περιπέσει σε κατάσταση βαθιάς εξάρτησης με τα μνημόνια, και ημιαποβλάκωσης, μετά τις απανωτές «σφαλιάρες» που έφαγε και προδοσίες που γνώρισε ο ελληνικός λαός, αν το πολιτικό της σύστημα δεν ήταν η αθλιότητα που είναι και αν δεν είχε αντικατασταθεί η δημοσιογραφία από την προπαγάνδα, θα είχαν ήδη προκαλέσει «εξέγερση».

* Ο Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος είναι δημοσιογράφος, διαχειριστής της σελίδας konstantakopoulos.gr και συνιδρυτής της Delphi Initiative. Εργάσθηκε στο παρελθόν σε ερευνητικά ιδρύματα της Γαλλίας και της Ελλάδας ως φυσικός, στο πρωθυπουργικό γραφείο του Ανδρέα Παπανδρέου ως ειδικός συνεργάτης για θέματα ελέγχου των εξοπλισμών και στη Μόσχα ως διευθυντής του γραφείου του Αθηναϊκού Πρακτορείου επί δεκαετία και ως ανταποκριτής για πολλά μέσα.

Πηγή: ΚΟΣΜΟΔΡΟΜΙΟ

από dromosanoixtos.gr