Του Απόστολου Αποστολόπουλου
Τίποτα δεν έχει τελειώσει στη Συρία, ούτε στη Ρουμανία όπου εξουδετερώθηκε ο νικητής του Α΄ γύρου των εκλογών και αποκλείστηκε από τη συνέχεια (Β΄ γύρος) επειδή δεν άρεσε στους φιλοδυτικούς το αποτέλεσμα της κάλπης.
Στη Συρία το παιχνίδι είναι πιο εντυπωσιακό αλλά τα ζάρια φάνηκαν «πειραγμένα», ο ίδιος ο Άσαντ, σαν «έτοιμος από καιρό», το έσκασε (αντίθετα με τον Σαντάμ του Ιράκ), χωρίς κανείς να πολυενδιαφερθεί να τον σταματήσει, κάτι που υπονοεί προσυνεννοήσεις. Αν στην εξέλιξη οι Ρώσοι διατηρήσουν έστω υπολείμματα επιρροής (τις «πολύτιμες» στρατιωτικές βάσεις τους) τότε όλοι θα καταλάβουμε ότι υπήρξαν συναλλαγές κάτω από το τραπέζι: Το καθεστώς Άσαντ έπεσε και ο ίδιος έφυγε (δεν λέω καν «ξέφυγε») προσφέροντας την εικόνα μιας χορογραφίας με καλοπληρωμένο σκηνοθέτη. Τέλος πάντων οι Ρώσοι φαίνονται ζεματισμένοι, οι Αμερικανοί τηρούν σιωπητήριο, κανείς δεν καλεί τους Ευρωπαίους στο παιχνίδι.
Για την Ελλάδα η καλύτερη σύσταση ήταν να μην φυτρώνουν εκεί που δεν τους σπέρνουν, οπότε ο κ. Μητσοτάκης έπαθε λουμπάγκο. Η βλάβη στο αεροπλάνο ήταν επιπρόσθετο στοιχείο υπερβολής, είχε ήδη γίνει αντιληπτό ότι το παιχνίδι ήταν για μεγάλα παιδιά. Οι Έλληνες του είδους «είμαστε σε πόλεμο με τη Ρωσία» μένουν σπίτι, στο παιδικό δωμάτιο.
Ο Τραμπ ξέρει τι θέλει και το λέει: Το κέντρο βάρους, με διαλυμένη και καθημαγμένη τη Μ. Ανατολή και κυρίαρχο το Ισραήλ, πάει από τη Μεσόγειο και τον Ατλαντικό στον Ειρηνικό ωκεανό και στις θάλασσες της Κίνας
Το ΝΑΤΟ στα μετόπισθεν
Κατά τα άλλα η επιλογή Τραμπ να πάει, με το πρόσχημα της Παναγίας, στο Παρίσι έδωσε δείγμα γραφής: Κάτω η Γερμανία (τη ρεζίλεψε η Κίνα στο πρόσωπο της φιλοαμερικανίδας ΥΠΕΞ Μπέμπροκ) αλλά θεαματικοί εναγκαλισμοί με τον πρόεδρο της (ανώδυνης) Γαλλίας Μακρόν. Φρου-φρου κι αρώματα.
Ο Τραμπ απειλεί το ΝΑΤΟ. Θα ταπεινώσει και θα ξεπαραδιάσει τους Ευρωπαίους βάζοντάς τους να «είναι συνεπείς» στις ΝΑΤΟϊκές οικονομικές υποχρεώσεις τους, τους αναγκάζει να αγοράζουν το ακριβό αμερικανικό πετρέλαιο και να λένε πόση ευγνωμοσύνη έχουν στον «κύριο και αφέντη» τους, με την Ελλάδα στην τελευταία σειρά της ουράς.
Ο Τραμπ ξέρει τι θέλει και το λέει: Το κέντρο βάρους, με διαλυμένη και καθημαγμένη τη Μ. Ανατολή και κυρίαρχο το Ισραήλ, πάει από τη Μεσόγειο και τον Ατλαντικό στον Ειρηνικό ωκεανό και στις θάλασσες της Κίνας. Είναι αρκετό για να πανικοβάλει τους Ευρωπαίους ότι τελειώνει η τζάμπα προστασία, αν τη θέλουν θα την πληρώνουν, ακριβά. Κύρια ασχολία των ΗΠΑ θα μείνει η Κίνα. Απαραίτητη προϋπόθεση να μηδενιστεί η ρωσική απειλή, με το καλό και ανταλλάγματα ή απειλές και περισπασμούς στη Γεωργία, Ρουμανία, Συρία κ.λπ. Η Μόσχα φαίνεται μουδιασμένη, δεν καθάρισε στο Ουκρανικό, δεν φαίνεται σταθερή στη Μ. Ανατολή. Το Ισραήλ δούλεψε για τις ΗΠΑ αλλά και ίδιον όφελος, καθάρισε το έδαφος από ζιζάνια τύπου Χεζμπολά. Καθάρισε, αλλά για πόσο καιρό;
Η δοκιμασία του Ουκρανικού δεν έδωσε οριστικές απαντήσεις. Η συνεχής απειλή για δολοφονία του Τραμπ δεν απευθύνεται μόνο στον ίδιο αλλά και στους δυο αντιπάλους των ΗΠΑ, Κίνα και Ρωσία. Αν αυτοί, οι αντίπαλοι, αποδεχθούν ένα είδος ισοπαλίας όπου δεν θα απειλούνται οι ΗΠΑ ως «πρώτες μεταξύ ίσων», και αν αυτό το δεχθούν και οι ίδιες οι ΗΠΑ, θα ηρεμήσουμε για κάποιο καιρό. Αλλιώς ρισκάρουμε να αποδειχθεί αληθινή η προφητεία της τυφλής Βουλγάρας Βάνγκα που μας άφησε την πρόβλεψη, πεθαίνοντας την δεκαετία του ’90, ότι την ερχόμενη άνοιξη του 2025 θα αρχίσει παγκόσμιος πόλεμος…
Πηγή: edromos.gr
0 Σχόλια
Tο kozanara.gr δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.