Γιατί ο Μακρόν θέλει να φύγει από το τρένο του Ισραήλ

facebook.com/elysee.fr

Η επίθεση στον Λίβανο παρεμβαίνει στη σφαίρα επιρροής της Γαλλίας, αλλά το Παρίσι δεν μπορεί να κάνει τίποτα χωρίς την Ουάσινγκτον

Rachel Marsden - rachelmarsden.com / Παρουσίαση Freepen.gr

Ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν θα ήθελε το Ισραήλ να επιβραδύνει την πορεία του τώρα, παρακαλώ. Διότι συμπεριφέρεται σαν κακομαθημένο παλιόπαιδο που του δόθηκε μια Ferrari από τη Δύση και τώρα συμπεριφέρεται σαν να μην υπάρχουν οι κανόνες του δρόμου, προσπερνώντας κάθε πύλη εξόδου στο δρόμο προς την κλιμάκωση με τους γείτονές του.

Και τώρα συνέβη το αναπόφευκτο: μια μετωπική σύγκρουση μεταξύ ισραηλινών και γαλλικών συμφερόντων. Γιατί αυτό είναι το θέμα με τα κακομαθημένα παλιόπαιδα - την ημέρα που λες «όχι», γίνεσαι κι εσύ πρόβλημα.

Όλα αυτά συμβαίνουν τώρα επειδή το Ισραήλ πέρασε μια κόκκινη γραμμή για τη Γαλλία, υποβάλλοντας τον Λίβανο σε αυτό που το δυτικό κατεστημένο θα αποκαλούσε απροκάλυπτα «εισβολή», αν ο Λίβανος ήταν η Ουκρανία και το Ισραήλ η Ρωσία. Τα γαλλικά ομιλούνται από το μισό περίπου πληθυσμό του Λιβάνου και η Γαλλία θεωρεί ότι η χώρα βρίσκεται εντός της σφαίρας επιρροής της, τόσο γλωσσικά όσο και οικονομικά.

Εν μέσω της Συνόδου Κορυφής της Γαλλοφωνίας στο Παρίσι, όπου συγκεντρώθηκαν οι γαλλόφωνοι ηγέτες του κόσμου, ο Μακρόν δήλωσε σε συνέντευξή του πως «η προτεραιότητα είναι να επιστρέψουμε σε μια πολιτική λύση, να σταματήσουμε να παραδίδουμε όπλα για να πολεμήσουμε στη Γάζα», ενώ καταφέρθηκε και κατά της παρουσίας χερσαίων στρατευμάτων του Ισραήλ στο Λίβανο. Αυτό θα ήταν το βασιλικό «εμείς», εννοώντας ως επί το πλείστον απλώς ότι ο Μακρόν θα ήθελε να σταματήσουν, παρακαλώ, οι ΗΠΑ, οι οποίες προμηθεύουν το Ισραήλ με το 69% των συνολικών εισαγωγών όπλων του, σύμφωνα με το Διεθνές Ινστιτούτο Ερευνών Ειρήνης της Στοκχόλμης. Είμαι σίγουρος πως η Ουάσινγκτον θα φροντίσει αμέσως γι' αυτό.

Ο Μακρόν, εν τω μεταξύ, ισχυρίστηκε κατηγορηματικά ότι η Γαλλία «δεν στέλνει κανένα» όπλο στο Ισραήλ - λες και η Γαλλία δεν ήταν συνοδηγός σε κάποιες από αυτές τις ισραηλινές βόλτες. Αυτές οι λέξεις - και ο ενεστώτας χρόνος - φαίνονται μάλλον προσεκτικά επιλεγμένες. Στα τέλη Οκτωβρίου του 2023, εβδομάδες αφότου το Ισραήλ είχε αρχίσει να ισοπεδώνει τη Γάζα, μαζί με κάθε άμαχο που έτυχε να βρεθεί στο δρόμο, η γαλλική αμυντική βιομηχανία εξακολουθούσε να στέλνει συνδέσμους Μ27 για πυρομαχικά 5,56 χιλιοστών για τα ελαφρά πολυβόλα Μ249, τα οποία δεν μπορούσαν να λειτουργήσουν χωρίς αυτά τα εξαρτήματα, από έναν προμηθευτή στη Μασσαλία, σύμφωνα με έρευνα της ΜΚΟ Disclose, η οποία συνοδεύεται από φωτογραφικά στοιχεία. Μια γαλλική κοινοβουλευτική έκθεση διαπίστωσε επίσης ότι η Γαλλία απέστειλε στρατιωτικό υλικό αξίας 30,1 εκατομμυρίων ευρώ στο Ισραήλ μόνο το 2023, ποσό που είναι σχεδόν διπλάσιο από το προηγούμενο έτος. Για καθαρά «αμυντικούς» σκοπούς, φυσικά.

Βέβαια, είναι σταγόνα στον ωκεανό σε σύγκριση με τις πωλήσεις των ΗΠΑ στο Ισραήλ ή σε σύγκριση με τις γαλλικές πωλήσεις όπλων αλλού, γεγονός που εξηγεί γιατί ο Μακρόν συμπεριφέρεται τώρα σαν να είναι μια εύκολη διαγραφή - αλλά μόνο αφού πρώτα πήρε ένα επικό αυτο-βίδωμα από αυτό. Πολύ πιο κρίσιμοι για τα συμφέροντα της Γαλλίας είναι οι επιχειρηματικοί της δεσμοί με τον Λίβανο, γεγονός που σίγουρα θα μπορούσε να εξηγήσει την τυπικά μετρημένη αντίδραση του Ισραήλ, που βομβάρδισε μια γαλλική τοποθεσία καυσίμων της TotalEnergies στη Βηρυτό, στον απόηχο των παρατηρήσεων του Μακρόν. Το γεγονός πως το Ισραήλ σκέφτεται να ακυρώσει μια συμφωνία εξερεύνησης φυσικού αερίου με την TotalEnergies για την ανάπτυξη ενός κοιτάσματος φυσικού αερίου στα σύνορα του Λιβάνου και του Ισραήλ, που απαιτεί τη συνεργασία και των δύο χωρών, αποτελεί επίσης άμεση οικονομική απειλή για τα γαλλικά συμφέροντα.

«Καθώς το Ισραήλ πολεμά τις δυνάμεις της βαρβαρότητας με επικεφαλής το Ιράν, όλες οι πολιτισμένες χώρες θα πρέπει να στέκονται σταθερά στο πλευρό του Ισραήλ», απάντησε ο Νετανιάχου στο Μακρόν. «Ωστόσο, ο πρόεδρος Μακρόν και άλλοι δυτικοί ηγέτες ζητούν τώρα εμπάργκο όπλων κατά του Ισραήλ». Ακούγεται σοκαρισμένος που το συνηθισμένο gaslighting δε λειτουργεί σε κάποιους από τους υποτελείς της Ουάσινγκτον.

Η αλήθεια όμως είναι πως καμία από αυτές τις χώρες που ζητούν εμπάργκο όπλων δεν έχει πραγματικά πολλά να χάσει εξ αρχής. - πράγμα που εξηγεί επίσης γιατί οι ΗΠΑ, σε αντίθεση με τους υποτελείς τους, παρέμειναν σταθερές στην υποστήριξή τους.

Κατά τη διάρκεια τηλεφωνικής συνομιλίας στον απόηχο των δηλώσεών του, ο Μακρόν «υπενθύμισε» στον Νετανιάχου «την κινητοποίηση των γαλλικών στρατιωτικών μέσων για την άμυνα του Ισραήλ» εν μέσω πυραυλικών επιθέσεων από το Ιράν και την Υεμένη, όπως πολεμικά πλοία. Καλή προσπάθεια. Είναι σαν να λες σε έναν χρυσοθήρα πως του έδωσες ένα μάτσο πράγματα πριν από ένα μήνα.

Το Ισραήλ μπορεί βασικά να κάνει ό,τι θέλει. Όπως το να επιβλέπει την εισβολή μιας άλλης χώρας -του Λιβάνου, στην προκειμένη περίπτωση- μεταξύ συνεδριάσεων στο κτίριο των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη, ενώ ο δυτικός κόσμος σηκώνει τους ώμους του - γι' αυτό και η κατάσταση έχει πλέον κλιμακωθεί σε σημείο να επηρεάζει την οικονομική σφαίρα της ίδιας της Γαλλίας.

Πρόκειται για άλλη μία από εκείνες τις περιπτώσεις όπου ο Μακρόν κάνει cosplay τον στρατηγό Σαρλ ντε Γκωλ, τον πολύ θαυμαστό στρατηγό του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και, αργότερα, Γάλλο πρόεδρο που έδιωξε τους Αμερικανούς από τη Γαλλία, κράτησε το Παρίσι έξω από το ελεγχόμενο από τις ΗΠΑ λόμπι όπλων του ΝΑΤΟ, ε, «Διατλαντική Συμμαχία», και καλλιέργησε σχέσεις με τη Σοβιετική Ένωση ως αντίβαρο στις σχέσεις της Γαλλίας με τις ΗΠΑ προς το συμφέρον της διασφάλισης της ανεξαρτησίας της.

Δεν είναι τυχαίο ότι ο Ντε Γκωλ επέβλεψε αναμφισβήτητα την πιο βιομηχανικά και οικονομικά ευημερούσα περίοδο στη γαλλική ιστορία - ενώ η προεδρική θητεία του Μακρόν είναι πλέον συνώνυμη με το συντριπτικό χρέος.

Το μόνο που ενδιέφερε τον Ντε Γκωλ ήταν η γαλλική κυριαρχία και ισχύς, και το πέτυχε μέχρι του σημείου να γίνει μια πυρηνική και βιομηχανική δύναμη που ήταν σε θέση να ανταγωνιστεί την Ουάσινγκτον ως αξιοσέβαστος ανταγωνιστής. Ο Μακρόν προσπαθεί να το κάνει αυτό χωρίς να έχει πραγματικά χαρτιά για να παίξει ενάντια στα χαρτιά της Ουάσινγκτον, πράγμα που ουσιαστικά αφήνει μόνο την επαιτεία και την ικεσία.

Ο Μακρόν βρίσκεται στην τελική ευθεία του ορίου των δύο θητειών και αναμφίβολα εξετάζει την κληρονομιά του. Μέχρι στιγμής, αυτό περιλαμβάνει το να κάνει κάποιες περιοδικές δυνατές γαβγίσματα υπέρ των γαλλικών συμφερόντων, ακριβώς πριν του χτυπήσουν τη μύτη με μια τυλιγμένη εφημερίδα και συρθεί πίσω στην αγκαλιά του θείου Σαμ.

Ο Γάλλος πρόεδρος έχει δηλώσει στο παρελθόν ότι το ΝΑΤΟ είναι «εγκεφαλικά νεκρό» με τη μονοσήμαντη εμμονή του στη Μόσχα - την ίδια εμμονή που στρατιωτικοποίησε και νεοναζιστικοποίησε τα σύνορα της Ουκρανίας με τη Ρωσία και πυροδότησε τη σημερινή θερμή σύγκρουση. Στη συνέχεια, ο Μακρόν δήλωσε στους δημοσιογράφους πάνω στο προεδρικό του αεροπλάνο τον Απρίλιο του 2023 ότι «κέρδισε την ιδεολογική μάχη για τη στρατηγική αυτονομία» της ΕΕ, θεωρώντας το μπλοκ ως «τρίτη υπερδύναμη» και υπογραμμίζοντας την ανάγκη να αποφευχθεί να γίνουμε υποτελείς της Ουάσινγκτον εν μέσω διεθνών κρίσεων. Ό,τι συμβαίνει στον διεθνή εναέριο χώρο παραμένει στον διεθνή εναέριο χώρο, υποθέτω - γιατί όλα αυτά φαίνεται να έχουν εξαφανιστεί, στην πράξη.

Σε αντίθεση με τον Ντε Γκωλ, ο Μακρόν δεν φαίνεται να μπορεί να διανύσει την απόσταση για να συνδυάσει τη ρητορική του με πράξεις. Ακόμα και όταν πήγε στην Ουάσινγκτον, εκλιπαρώντας για χαμηλότερες τιμές στο ακριβό υγροποιημένο φυσικό αέριο που θα αντικαταστήσει το ρωσικό αέριο που αυτός και οι φίλοι του από την ΕΕ απέφευγαν για να εντυπωσιάσουν τη φίλη τους Βλαντιμίρ Ζελένσκι (ή αλλιώς τον πρόεδρο της Ουκρανίας), οι Αμερικανοί τελικά απλά τον απομάκρυναν. Ωραία. Βάλτε εδώ τον γαλλικό ώμο.

Επειδή η Γαλλία απέτυχε να δει πού θα μπορούσε τελικά να οδηγήσει η ενεργός διευκόλυνση της συμπεριφοράς του Ισραήλ προς το συμφέρον της «αυτοάμυνας», ο Μακρόν εξαρτάται τώρα πλήρως από την Ουάσινγκτον για την αποκλιμάκωση. Αλλά εδώ είναι η παγίδα, την οποία προφανώς ο Μακρόν αδυνατεί να δει. Αν η υποκίνηση του Ισραήλ σημαίνει αποδυνάμωση των οικονομικών συμφερόντων της Γαλλίας και της ΕΕ, όπως ακριβώς κάνουν οι ΗΠΑ και στην Ουκρανία παρατείνοντας αυτή τη σύγκρουση προς όφελος της αμερικανικής βιομηχανίας όπλων, τότε γιατί η Ουάσινγκτον να ενδιαφερθεί ποτέ να σταματήσει σε κάθε περίπτωση;

από freepen.gr