Ο καιροσκοπισμός Μητσοτάκη στην εξωτερική πολιτική και ο «λογαριασμός» που έρχεται και θα τον πληρώσει η χώρα

Του Γιάννη Σιδέρη *

Για περισσότερα από 4 χρόνια  ως πρωθυπουργός , αλλά και ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης , ο Κυριάκος Μητσοτάκης  έδωσε ρεσιτάλ καιροσκοπισμού. Εργαλειοποίησε όσο κανείς άλλος πρωθυπουργός όλα τα θέματα εξωτερικής πολιτικής , τα υπέταξε στο ακραία λαϊκίστικο πλαίσιο που υπηρετεί πιστά, ψεύδεται συχνά και  ασκεί μυστική διπλωματία. Τελικά, χωρίς καμία περαιτέρω ενημέρωση της βουλής ή των κομμάτων έχει προαναγγείλει ότι οι ελληνοτουρκικές συνομιλίες όχι μόνο δεν πρόκειται να οδηγήσουν στη Χάγη ή έστω σε κάποιο βήμα προόδου, αλλά ότι ουσιαστικά έχουν αποτύχει.

Εκθέτει μάλιστα τον ΥΠΕΞ Γιώργο Γεραπετρίτη, ο οποίος κατά την ενημέρωση των πολιτικών αρχηγών δεν έκανε καμία τέτοια νύξη, επιβεβαιώνοντας ότι ο ίδιος ασκεί εξωτερική πολιτική με ατομική του ευθύνη. Η υπόθεση της προσφυγής στη Χάγη, είναι μια εθνική στρατηγική, που υπονομεύθηκε από όλες τις κυβερνήσεις της ΝΔ και ιδιαίτερα από το δίδυμο Κώστα Καραμανλή -Πέτρο Μολυβιάτη και φθάνουμε πλέον σε αδιέξοδο. Η άρνηση της Άγκυρας να ανταποκριθεί εξελίχθηκε με τα χρόνια σε ένα βολικό αφήγημα για την Ελλάδα, σωστό μεν αλλά πλέον αδιέξοδο, καθώς το πολιτικό μας σύστημα δεν κατάφερε ποτέ να σχεδιάσει μια εναλλακτική στρατηγική, απέναντι σε μια Τουρκία που έχει πολλαπλά επίπεδα στρατηγικής και τακτικής.

Παλιές και νέες απειλές στο προσκήνιο

Ενώ οι γνωστές απειλές της Τουρκίας στο Αιγαίο, ενώ, νέες ήδη δημιουργούνται με στόχο την Κύπρο και φυσικά την Ελλάδα. Τα πράγματα και λόγω των περιφερειακών εξελίξεων είναι ιδιαίτερα σοβαρά και ήδη στην Άγκυρα συζητούν για τουρκοσυριακό σύμφωνο στα πρότυπα του τουρκολιβυκού με τον πρωθυπουργό παρατηρητή. Για όσους δεν το γνωρίζουν, τόσο η Αίγυπτος , όσο και οι ΗΠΑ είχαν στείλει έγκαιρα μήνυμα στον Κυριάκο Μητσοτάκη για το τουρκολιβυκό σύμφωνο, όμως ο πρωθυπουργός προτίμησε ένα ταξίδι αναψυχής στο Λονδίνο τις κρίσιμες ημέρες του Νοεμβρίου του 2019, αντί να δράσει και τα αποτελέσματα είναι γνωστά.

Τώρα, ενώ ο θόρυβος από την Άγκυρα για ανάλογο σύμφωνο με την κυβέρνηση των εγκάθετων της Άγκυρας στη Δαμασκό, έχει ήδη γίνει εκκωφαντικός, ο Κυριάκος Μητσοτάκης προβαίνει σε συνεχείς άσχετες δηλώσεις για κάθε θέμα, χωρίς να προειδοποιεί ΕΕ και ΗΠΑ για τις συνέπειες των ενεργειών της  Τουρκίας.Και μόνο το ενδεχόμενο να υπάρξει σύμφωνο με την Συρία, το μορατόριουμ να τιναχθεί στον αέρα, αν και πολλοί εκτιμούν ότι αυτό θα γίνει νωρίτερα..

Η σιωπή της κυβέρνησης προβληματίζει. Είναι αδιανόητο για Έλληνα πρωθυπουργό να προβάλλει μονίμως την ανάγκη ενίσχυσης των στρατιωτικών εξοπλισμών της ΕΕ και την στήριξη της Ουκρανίας και να μην πιέζει προς κάθε κατεύθυνση για τις κινήσεις της Τουρκίας στην Συρία και το Αιγαίο, που πέραν των άλλων, κάνουν κουρέλια και το διεθνές δίκαιο. Οι απειλητικοί τόνοι της Τουρκίας θα γίνουν πιο ισχυροί στο εξής, καθώς η Άγκυρα είναι ρυθμιστικός γεωπολιτικός παράγοντας για τη Δύση και αυτό απογειώνει τον Ερντογάν και έναντι της Ελλάδας και δεύτερον, στο εσωτερικό της ΝΔ, όπου το δίδυμο Καραμανλή -Σαμαρά τον οδήγησε σε άτακτη εγκατάλειψη των όποιων προθέσεων είχε αρχικά στα ελληνοτουρκικά. Μύλος δηλαδή…

Περί Χάγης, Συρίας και μορατόριουμ

Ο ίδιος  ο πρωθυπουργός δημιούργησε προσδοκίες που δεν μπορούσε να υλοποιήσει,  καθώς ήξερε εκ των προτέρων ότι η ΝΔ ουδέποτε είχε ως βασικό της θέμα την προσφυγή στη Χάγη και απλά κέρδιζε χρόνο υπό την πίεση του Ερντογάν, αλλά ο πλέον οι Καραμανλής -Σαμαράς ελέγχουν το παιχνίδι στο θέμα αυτό. Συνέπεια αυτής της πολιτικής είναι η συνεχής διολίσθηση της Ελλάδας σε χειρότερες θέσεις που έφεραν τις κρίσεις του Ουρούτς Ρέις και της Κάσου. Οπότε είναι λογικό να αναμένει κανείς ότι στο τέλος Ιανουαρίου οπότε και αναμένεται θα πραγματοποιηθεί το Ανώτατο Συμβούλιο Συνεργασίας Ελλάδας -Τουρκίας θα πρέπει ο πρωθυπουργός να εξηγήσει τι συνέβη όλα αυτά τα χρόνια. Εξηγήσεις θα δώσει κατά το δοκούν φυσικά. Θα είναι όμως πειστικές; εκ των προτέρων η απάντηση είναι όχι. Γιατί και σε αυτή την περίπτωση, δηλαδή της αποτυχίας των συνομιλιών η Τουρκία θα ζητήσει και θα πάρει ανταλλάγματα, όπως πήρε και με την έναρξη των συνομιλιών την Διακήρυξη των Αθηνών. Τι θα πάρει τώρα, θα φανεί ..

Να σημειωθεί, πως μετά από κάθε  κύκλο συνομιλιών , η στάση της Τουρκίας οξύνονταν και η ρητορική της, όπως και οι κινήσεις του στόλου της γίνονταν πιο επιθετικές.

Ως προς το ζήτημα της Χάγης, είναι προφανές ότι η Ελλάδα πρέπει να επιμείνει, τουλάχιστον μέχρι να αποκτήσει μια νέα εναλλακτική πολιτική. Αυτό σημαίνει πως πρώτα η ΝΔ και η κυβέρνηση θα πρέπει να απολογηθούν γιατί η ασταθής εικόνα της όπως προσδιορίζεται από τους Μητσοτάκη, Καραμανλή και Σαμαρά, αλλά και την ακροδεξιά, είναι πλέον αδιέξοδη. Ένα κόμμα που δεν έχει ομόφωνες θέσεις για τη Χάγη , θα έχει ως κυβέρνηση;

Οι θέσεις Τσίπρα

Υπό αυτό το πρίσμα, έχει νόημα να ληφθούν υπόψη οι τοποθετήσεις του Αλέξη Τσίπρα , ανάλογες είναι όλων των Αριστερών κομμάτων,  ο οποίος σε πρόσφατο συνέδριο τοποθετήθηκε πολύ καθαρά στις ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Ο πρώην πρωθυπουργός ουσιαστικά επισήμανε την αρνητική επίδραση που ασκούν οι διαφωνίες στο εσωτερικό της ΝΔ, έκανε σωστές επισημάνσεις για την αναβάθμιση του γεωπολιτικού ρόλου της Τουρκίας και σημείωσε τις κινήσεις της χώρας μας, στις οποίες περιλαμβάνεται και η προσφυγή στη Χάγη με κόκκινες γραμμές. Γιατί ο Μητσοτάκης δεν οριοθέτησε ποτέ , ούτε τους στόχους του, ούτε τις κόκκινες γραμμές.

Η σχετική αναφορά του Τσίπρα έχει ως εξής:

“Η Ελλάδα είναι στη μέση ενός τριγώνου αποσταθεροποίησης (Λιβύη, Συρία/Παλαιστίνη, Ουκρανία) και συγκρούονται δύο αντιλήψεις- η μία που λέει ότι η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει πυλώνας ειρήνης και σταθερότητας και η άλλη ότι επειδή η χώρα είναι κοντά στην αστάθεια, πρέπει να καταστεί προκεχωρημένο φυλάκιο της Δύσης και να αναβαθμίσει της θέση της στην νοτιανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ διότι έτσι θα έχει την εύνοια των συμμάχων της έναντι της Τουρκίας. Επιβεβαιώνεται όμως η αποτυχία του δεύτερου δόγματος καθώς η Τουρκία γίνεται εκστρατευτικό σώμα της Δύσης σε μια περιοχή που η Ρωσία και ΗΠΑ αποχωρούν και η ΕΕ είναι πολύ αδύναμη να κινηθεί. Για αυτόν τον λόγο πρέπει να υπάρξει επιστροφή σε μια ενεργητική πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική που επενδύει στον ρόλο της χώρας ως πυλώνα ειρήνης/σταθερότητας.

►Η Ελλάδα είναι σύμμαχος ή πιόνι;

Του Ζαφείρη Χατζηδήμου

Τέταρτον, τόνισε ότι ως προς τα ελληνοτουρκικά (και την επούλωση της «τέταρτης πληγής») υπάρχουν τέσσερις προσεγγίσεις: η μία που τονίζει ότι «δεν μιλάμε με πειρατές» και οδηγεί στον πόλεμο, η δεύτερη μια στρατηγική αναβλητικότητας όπου προσποιούμαστε ότι συζητάμε και ότι ο χρόνος δρα υπέρ μας, αλλά οδηγούμαστε σε κρίσεις και μη άσκηση των δικαιωμάτων μας (πχ παραμένοντας στα 6 νμ) και μια τρίτη σύμφωνα με την οποία “λύση ναναι και ό,τι ναναι” με αποδοχή απαράδεκτων υποχωρήσεων. Τόνισε ότι υποστηρίζει την τέταρτη προσέγγιση σύμφωνα με την οποία εθνικός στόχος πρέπει να αποτελέσει η επέκταση της κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας με διατήρηση της ειρήνης στο Αιγαίο.

Με μία στρατηγική «έντιμης συμφωνίας» για την οριοθέτηση ΑΟΖ/υφαλοκρηπίδας στο Δικαστήριο της Χάγης η οποία βασίζεται σε τρεις κόκκινες γραμμές (εδαφική ακεραιότητα των νησιών, άμυνα των νησιών και ενότητα του αιγαιακού χώρου με την έννοια ότι κανένα ελληνικό νησί δεν πρέπει να εγκλωβιστεί σε τουρκική υφαλοκρηπίδα). Τόνισε δε ότι πρέπει να υπάρξει ορισμός των χωρικών υδάτων πριν την οριοθέτηση. Υπογράμμισε ότι ακριβώς με σκοπό την πίεση στην Τουρκία σε αυτήν την κατεύθυνση έχει καταθέσει δύο προτάσεις – μία (το 2021) για διασύνδεση της Χάγης με την αναθεώρηση της τελωνειακής ένωσης ΕΕ-Τουρκίας και μία (το 2022) για την επέκταση χωρικών υδάτων στα 12 νμ στην Ανατολική Μεσόγειο με οριοθέτηση ΑΟΖ/υφαλοκρηπίδας με τις όμορες χώρες.”

* από το Omegapress.gr

Πηγή: militaire.gr

από dromosanoixtos.gr