Η ατέρμονη ξεδιάντροπη ελληνο-κυπριακή φάρσα

Του Κρεσέντσιο Σαντζίλιο

Είναι κιόλας έξι δεκαετίες που συνεχίζει να παίζεται η ελληνο-κυπριακή κακόγουστη φάρσα.

Αμφότεροι οι πρωταγωνιστές κυβερνητικοί εξουσιαστές δεν νιώθουν κανέναν ενδοιασμό στο να ξεστομίζουν λόγια-κουραφέξαλα για καταπληκτικές, πολλά υποσχόμενες «φάσεις» που η πραγματικότητα καθημερινά και πανηγυρικά διαψεύδει.

Σήμερα ο «φίλος Νίκος» και ο «φίλος Κυριάκος» παίρνουν στο μαϊτάπι, εμπαίζουν όλο τον κόσμο με τις πολιτικές μυθολογίες τους, δύο facce di bronzo, όπως στην Ιταλία χαρακτηρίζονται οι ξεδιάντροποι πολιτικοί που ακάθεκτοι δεν πτοούνται από τίποτα στο να περιπαίζουν τους πάντες, ανάμεσα βεβαίως σε άλλες facce di bronzo που ταλαιπωρούν την ανθρωπότητα, απαξιώνουν τη νοημοσύνη των πολιτών και καταστρέφουν το μέλλον τους για την ικανοποίηση «ανωτέρων συμφερόντων» που άλλο δεν είναι παρά εκείνα των αδυσώπητων πατρόνων πίσω από κάθε λέξη και πράξη τους.

Το είδαμε πάλι στη 2^η διακυβερνητική σύνοδο Ελλάδας-Κύπρου στη Λευκωσία.

Η υποκρισία περισσεύει, το ψεύδος λαμβάνει υπόσταση θεσμική, η φαρισαϊκή ελαφρότητα σκέψης κυριαρχεί, το θέατρο σκιών είναι επίδειξη άπλετης ανοησίας.

Απογοητευτική κατά συνέπεια γίνεται η όποια ανάλυση των λεγόμενων των δύο ανδρών στη προσπάθεια τους να ωραιοποιήσουν κάτι που δεν ωραιοποιείται με τίποτα, να «συμμαζέψουν» τα ασυμμάζευτα, να πείσουν για αλήθειες που είναι καραμπινάτα ψέματα.

«Οι δύο χώρες ευθυγραμμίζουν τις εθνικές τους επιδιώξεις», λέει ο Έλληνας πρωθυπουργός όταν πουθενά και ποτέ ως τώρα δεν έχουμε δει κάποια ελληνοκυπριακή πολιτική σύμπνοια σε διεθνές επίπεδο. Πουθενά και ποτέ δεν έχουμε δει την Ελλάδα να «συμβαδίζει» με τη Κύπρο(!), τουλάχιστον σε εκείνα τα βήματα που σχετίζονται με τον κοινό εχθρό τους, τη Τουρκία, όπως δίχως δισταγμό θα έπρεπε.

Και συνεχίζει σαν να μη συμβαίνει τίποτα: «Με τον φίλο Νίκο είχαμε θέσει ως στόχο από τη πρώτη μας συνάντηση να ενισχύσουμε τη στενή σχέση Ελλάδας και Κύπρου».

Βέβαια, όταν μιλούμε για «στενές σχέσεις» δύο χωρών δεν μπορούμε να εννοούμε τους διμερείς συμβαδισμούς σε θέματα εσωτερικής χρήσης που δεν επηρεάζουν τις εξωτερικές σχέσεις, αλλά τα διμερή βήματα και δράσεις μέσα στον κυκεώνα του διεθνούς στίβου και ειδικά αναφορικά με τα πιο «καυτά» θέματα που αφορούν τις δύο χώρες.

Κάτι τέτοιο, ειλικρινά, δεν το διαπιστώνουμε ούτε τώρα ούτε ποτέ το έχουμε διαπιστώσει.

Απεναντίας έχουμε δει πάρα πολλές φορές την ολική απουσία της Ελλάδας ως προς το χρέος της προστασίας της Κύπρου από την Τουρκία και την παντελή αδιαφορία της για ό, τι υπομένει η ελληνική Κύπρος αποδεικνύοντας με τον πιο καταφανή τρόπο πόσο ανύπαρκτο για την Ελλάδα είναι το δικαίωμα «εγγυήτριας χώρας» που της δίνουν οι Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου του 1960, τις οποίες όμως η Τουρκία «εφαρμόζει» υπέρ του δεόντως σε ό, τι της συμφέρει και την «επιβεβαιώνει» ως «εγγυήτρια χώρα» σε σχέση με το ψευδοκράτος του κυπριακού Βορρά.

Γι’ αυτό και όταν ο Μητσοτάκης λέει πως «αυτές είναι συζητήσεις ουσίας και όχι επικοινωνίας» δεν είναι καθόλου δύσκολο να προκαλέσει πικρόχολο αλλά και οργίλο γέλιο: πολύ θα θέλαμε να μάθουμε «ποια» είναι αυτή η «ουσία» την οποία, ας μας συγχωρεθεί, δεν διακρίνουμε πουθενά!

Το αποτέλεσμα; Ακριβώς η συνεχής έλλειψη «ουσίας» στις ελληνοκυπριακές σχέσεις από το 1960 και μετά, ακριβώς έλλειψη κοινής πολιτικής με κοινές αμυντικές δράσεις μέσα σε μια ατελείωτη, ψευδή, παραπλανητική διατυμπάνιση των δήθεν αορίστων «στενών σχέσεων» των δύο χωρών από τις δύο κυβερνήσεις που πραγματικά μας έχει κουράσει μιας και είναι μια συνεχή, αναίσχυντη χρήση επικοινωνιακών τρυκ με άφθονη στάχτη στα μάτια και λόγια της καραβάνας.

Δυστυχώς, οτιδήποτε για το οποίο μας έχουν παραμυθιάσει οι ηγέτες της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι μόνο μια μεγάλη χούφτα μύγες – και το ότι αυτή είναι η στυγνή αλήθεια το βλέπουμε από την ολοκληρωτική ανυπαρξία κοινών διεθνών δράσεων Ελλάδας – Κύπρου, μια ανυπαρξία που «κάνει μπαμ» (καλή ώρα ο Τσιτσάνης) στο πέρας των χρόνων.

Και όταν έρχεται ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας με θριαμβευτικό ύφος να μας ανακοινώσει ότι η «στενή σχέση» Ελλάδας-Κύπρου συνίσταται πολύ απλά στην… «αμοιβαία αναγνώριση ακαδημαϊκών κύκλων σπουδών» ή στις «κοινές αγορές φαρμάκων» ή στη συνεργασία στις μεταμοσχεύσεις» ή στη «ψηφιακή διακυβέρνηση» (για τον καλύτερο έλεγχο των πολιτών ως επί το πλείστον) ή «για την προσφορά τεχνογνωσίας της Ελλάδας στη Κύπρο ή «για περιβαλλοντολογικά θέματα λειψυδρίας» – ε τότε συγγνώμη: είπαμε να μας κοροϊδεύουν, αλλά τόσο πια!

Αυτές είναι οι «στενές σχέσεις» που καθορίζουν Ελλάδα και Κύπρο στο διεθνές γίγνεσθαι στην Ανατολική Μεσόγειο και πιο γενικά σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση;!

Διαμετρικά στην αντίθετη ακτή βρίσκεται το σημαντικότατο project της ηλεκτρικής διασύνδεσης των δύο χωρών: μια όντως βασική διμερής σχέση διεθνούς εμβέλειας.

Και τι γίνεται επ’ αυτού; Ως τώρα μια τρύπα στο νερό. Πού «πλέει» όμως αυτή η «διασύνδεση» μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου, που επιπλέον, όπως ανακοινώνει ο κ. Μητσοτάκης, «έχει και την ισχυρή ευρωπαϊκή στήριξη»;

Θα γίνει ή δεν θα γίνει, στο τέλος, γιατί απλά οι Τούρκοι δεν θα αφήσουν να γίνει και οι Έλληνες δεν έχουν τα κότσια να υποχρεώσουν τη Τουρκία σε υποχώρηση; Μολονότι είναι ένα έργο που βρίσκεται πολύ μακριά από τις τουρκικές ακτές!!

Εδώ σε θέλω. Που είναι λοιπόν το «καλό κλίμα» Ελλάδας-Τουρκίας;! Τα «ήρεμα νερά» με τουρκικές όμως αεροπορικές παραβιάσεις, οι οποίες πάντως εμάς τους Έλληνες δεν μας πειράζουν και τόσο αφού τις δεχόμαστε, τις υπομένουμε και δεν αντιδρούμε ποτέ;!

Αλήθεια, μέσα σε έναν χώρο καθεαυτού και μόνο ελληνικό, όπως ο θαλάσσιος χώρος μεταξύ Κύπρου και Κρήτης η Ελλάδα του Μητσοτάκη είναι έτοιμη και πρόθυμη, ακριβώς μέσα στα πλαίσια της «στενής σχέσης» που λέει πως υπάρχει με τη Κύπρο, είναι έτοιμη – ξαναρωτάμε – να υπερασπιστεί, μαζί με τη Κύπρο, και με στρατιωτικά μέσα και με την υποστήριξη της Ευρώπης, όπως πάλι καυχιέται ο πρωθυπουργός, το έργο πόντισης ηλεκτρικών καλωδίων που η Τουρκία θα προσπαθήσει, με στρατιωτικά μέσα, να εμποδίσει;!

Ή τα λόγια του Έλληνα πρωθυπουργού είναι «παραμύθι της Χαλιμάς» που γάντι ταιριάζει στον Τούρκο «φίλο» του; Οι αγκαλιές και τα δυνητικά φιλιά Γεραπετρίτη-Φιντάν δε χρησιμεύουν σε τίποτα;! πάνε στράφι;! Πάνε στράφι και οι οσφυοκαμψίες;!

Αλλά ας μη ταλαιπωρούμαστε τσάμπα και βερεσέ με συζητήσεις που έτσι κι αλλιώς με αυτούς τους «πολιτικούς» που βρίσκουμε μπροστά μας είναι χαμένος χρόνος.

Και ας κοιτάξουμε την πραγματική τραγικότατη πραγματικότητα που είναι μπροστά μας, ουσιώδης και κομβική: το ότι δηλαδή οι Μητσοτάκης/Χριστοδουλίδης δεν έκαναν και δεν κάνουν ποτέ τη παραμικρή νύξη στο βασικότερο όλων των θεμάτων σχέσης Ελλάδας-Κύπρου: στην ανακήρυξη/οριοθέτηση ΑΟΖ μεταξύ των δύο χωρών!!

Ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Μιλάμε για όλες τις σαχλαμάρες που μας έρχονται στο νου, ανώδυνες, αλλά «ξεχνάμε πάντα τη βασικότερη ΑΟΖ!

Βέβαια, με όλη την ειλικρίνεια, τώρα πρέπει να πούμε, κάτι που θα μας στεναχωρήσει ακόμη περισσότερο, εμάς, όχι τους «ηγέτες»: δηλαδή ότι τα πάντα δείχνουν πως η ΑΟΖ Ελλάδας-Κύπρου ήταν όνειρο απατηλό και σήμερα έσβησε!!

Με έναν Χριστοδουλίδη που όλο και περισσότερο «δένεται» στο αμερικανικό κάρο, κάτι που ο κ. Μητσοτάκης από πολύ πριν έχει επιτυχώς κάνει, και με το ότι όλο και περισσότερο οι Αμερικανοί πάνε να γίνουν οι αφέντες στην ελληνική πλευρά του νησιού (άρχισαν κιόλας τα «προεόρτια» για την «ίδρυση» μιας τόση δα βάσης!), το αναπόδραστο ερώτημα είναι:

– πώς μπορεί πλέον να σχεδιαστεί η ύπαρξη μιας ΑΟΖ Ελλάδα-Κύπρου όταν οι Αμερικανοί, των οποίων ο Κύπριος πρόεδρος πάει να γίνει πιστό τσιράκι, ποτέ δεν ήθελαν και πάλι τώρα δεν θέλουν καμία ΑΟΖ Ελλάδας – Κύπρου που θα καταργούσε οποιαδήποτε παρουσία της Τουρκίας σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο;;!!

Γι’ αυτό και πιστεύουμε, δυστυχώς αδιάψευστα, πως το «όνειρο» της ΑΟΖ Ελλάδας και Κύπρου «έληξε» οριστικά και ο Χριστοδουλίδης έγινε ο νεκροθάφτης αυτής της ΑΟΖ.

Έτσι η Τουρκία μπορεί τώρα, ελεύθερη πια όσο ποτέ, να αλωνίζει όπως θέλει σε όλη τη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Ρόδου-Καστελόριζου-Κάρπαθου-Κρήτης-Κύπρου, ακριβώς ο χώρος της καημένης, χαμένης ελληνοκυπριακής ΑΟΖ!!

Και επομένως, με τη σιωπηρή συναίνεση των Αμερικανών, οι οποίοι ουδέποτε «είδαν» στη περιοχή μια ελληνοκυπριακή ΑΟΖ(!), μπορεί άνετα να ισχυριστεί ότι η θάλασσα μεταξύ Κύπρου και Κρήτης είναι δική της, οπότε καμία διασύνδεση μεταξύ τους δεν μπορεί να γίνει!!

Κατάλαβες το κόλπο;

Και ας λέει ο Μητσοτάκης ό, τι θέλει, απλά για το θεαθήναι. Κανείς δεν τον ακούει. Ούτε και η δήθεν ευρωπαία φίλη του φον ντερ Λάιεν, ανεξάρτητα από το πόσο μηδενικό είναι. Κι ας ζητούν οι της Κομισιόν από την Ελλάδα να εφαρμόσει τον θαλάσσιο σχεδιασμό που στην ουσία είναι η ΑΟΖ: γνωρίζουν πολύ καλά πως δεν πρόκειται ποτέ η Ελλάδα να το εφαρμόσει γιατί οι Αμερικανοί δεν θέλουν και… εμείς είμαστε κιόλας Αμερικανοί πολίτες, τί Ευρωπαίοι και πράσσειν άλογα! Σαφές;! Και μετά τη Τουρκία πού τη βάζεις ε;!

Τώρα, το να μας «διαβεβαιώνει» ο κ. Μητσοτάκης πως «υπάρχει ευνοϊκή δυναμική για επανέναρξη των συνομιλιών» με «βάση τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ» το λιγότερο που μπορούμε να πούμε είναι πως δεν είμαστε άξιοι τέτοιας κοροϊδίας! Γιατί μας το κάνει;

►Δεκαεννέα σκέψεις για το Κυπριακό και τον Ελληνισμό μετά από 50 χρόνια ''ακινησίας'', οδηγούν σε ένα επιμύθιο: ''Δεν υπαρχει ευνοϊκός άνεμος για όποιον…''

Του Γιώργου Σαχίνη

Πάντως κουραστήκαμε να ακούμε Έλληνες και Κύπριους ιθύνοντες να μας λένε κάθε χρόνο, μετά από 50 χρόνια «συνομιλιών» με τους Τούρκους, πως «υπάρχουν ευνοϊκές συνθήκες για συνομιλίες».

Και κουραστήκαμε επίσης να ακούμε Έλληνες και Κύπριους κυβερνητικούς να μας λένε πως «δεν δέχονται» τετελεσμένα εκ μέρους των Τούρκων. Είναι πραγματικά γελοίο όταν, ό, τι κι αν ως τώρα έχει συμβεί μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου και Τουρκίας, υπήρξε προϊόν τετελεσμένων της Τουρκίας, τα οποία η Ελλάδα και η Κύπρος όχι μόνο δέχτηκαν, αλλά συνεχίζουν να δέχονται διαχρονικά υποταγμένες σε φίλους και εχθρούς!

Μια Ελλάδα και μια Κύπρος οι οποίες, κατά τα άλλα, είναι «πυλώνες ασφάλειας και σταθερότητας». Κουραστήκαμε πια με αυτούς τους «πυλώνες» που στη κυριολεξία χάνουν τη θάλασσα κάτω από τα πόδια τους γιατί απλούστατα τους τη παίρνει η Τουρκία!

Όσο για τον Χριστοδουλίδη, κι αυτός δίνει ρεσιτάλ «μαργαριταριών» ανταγωνιζόμενος τον Έλληνα συνομιλητή του.

Ποιος ξέρει ο άνθρωπος αυτός πού τα είδε τα «σημαντικά και απτά που έχουν προκύψει| από την μόλις ολοκληρωθείσα «διακυβερνητική συνεργασία»! Και πού την είδε κι αυτός την «διαχρονική συμπόρευση των δύο χωρών» η οποία επιπλέον(!) και «διευρύνεται», λέει ο αφιλότιμος;

Αλήθεια, διερωτόμαστε εάν ο κ. Χριστοδουλίδης εννοεί ό, τι ξεστομίζει νομίζοντας πως μπορεί να λέει ό, τι του καπνίζει: «αποτελούμε» (εννοεί την Ελλάδα και τη Κύπρο) «πυλώνες ευημερίας, ασφάλειας και σταθερότητας. Έχουμε καταφέρει να ενισχύσουμε το γεωπολιτικό μας αποτύπωμα», όπου «τρομεροί» είναι πάλι αυτοί οι «πυλώνες» και ακόμη πιο τρομερή η «ευημερία», ειδικά για την Ελλάδα (ρώτησε ποτέ του τον κόσμο πώς ζει;!) και εξαιρετικά τρομερό αυτό το «γεωπολιτικό αποτύπωμα» που αφήνουν Ελλάδα και Κύπρος στα διεθνή δεδομένα!

Και η θλιβερή διαπίστωση είναι πως πολύ ωραία εκφραζόμαστε με τη ξύλινη γλώσσα που μιλάει για να μη πει τίποτα.

Εκτός και εάν για «γεωπολιτικό αποτύπωμα» ο Κύπριος πρόεδρος εννοεί την ένταξη στο κράτος ΗΠΑ που ήδη απέκτησαν την Ελλάδα ως 51^η Πολιτεία τους και σε λίγο διόλου απίθανο να αποκτήσουν και τη Κύπρο ως 52^η Πολιτεία τους, άλλες δύο υπερπόντιες Πολιτείες!

Ad majora!

Πηγή: militaire.gr

από dromosanoixtos.gr