Του Όθωνα Κουμαρέλλα
Επειδή έχει καταντήσει κουραστικό να διαβάζει και να ακούει κανείς επιφανειακές αναλύσεις, τόσο στα συστημικά ΜΜΕ, όσο και στα λεγόμενα «αντισυστημικά», ή τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με επίκεντρο το τι κάνει, ή θα κάνει, ο Τράμπ και η νέα του διοίκηση σε σχέση κυρίως με τον πόλεμο στην Ουκρανία. Με τις αναλύσεις αυτές να εκφράζουν περισσότερο μύχιους πόθους, παραγνωρίζοντας τις πραγματικότητες. Με εικασίες και προσδοκίες, διαφορετικές για κάθε πλευρά, να βρίθουν, για τον Τράμπ. που «όλα τα σφάζει κι όλα τα μαχαιρώνει». Έτσι, αυτός και μόνον αυτός μπορεί να επιβάλλει οσονούπω την ειρήνευση στην Ουκρανία, που υπονομεύει η απερχόμενη διοίκηση Μπάιντεν, προσπαθώντας να φέρει τον Τράμπ προ τετελεσμένων. Ας πούμε, λοιπόν, μερικά «αιρετικά» και στενάχωρα για μερικούς φίλους. Ο Τράμπ δεν μπορεί να κάνει τίποτε! Τουλάχιστον δεν μπορεί να κάνει τίποτε που να αντιστρατεύεται ευθέως τα συμφέροντα των ΗΠΑ, ούτε να επιβάλλει το παραμικρό στη βούληση της Ρωσσίας που αμύνεται απέναντι σε υπαρξιακού τύπου απειλή.
1. Η αποκαλούμενη και «συλλογική» δύση είναι φύσει και θέσει επιθετική δύναμη. Αυτό οφείλεται σε ιστορικούς λόγους διάρκειας αιώνων και λόγους «Πολιτικής Οικονομίας», που δεν είναι της παρούσης να αναλύσουμε εδώ (το έχουμε κάνει κατά καιρούς αλλού). Αντίθετα η πλούσια σε πλουτοπαραγωγικές πηγές, κατέχουσα το 11% της χερσαίας επιφάνειας του πλανήτη, αραιοκατοικημένη, Ρωσσία είναι φύσει και θέσει σε διαρκή άμυνα. Αυτό εξηγεί, εν μέρει τουλάχιστον, ότι συνήθως την πρωτοβουλία των κινήσεων την έχει η επιθετική δύναμη, με την αμυνόμενη να απαντά, διαμορφώνοντας η ίδια κάθε φορά όρους αποτροπής και μόνον. Ακόμη και το Σύμφωνο της Βαρσοβίας δημιουργήθηκε στον καιρό του, για αμυντικούς λόγους αποτροπής της δυτικής επέκτασης, παρά τη συστηματική δυτική προπαγάνδα περί του αντιθέτου. Έτσι, όμως, ερμηνεύεται τόσο η διστακτικότητα όσο και η αργοπορία στις κινήσεις που χαρακτηρίζει τις πολιτικές της Ρωσσίας. Η διάλυση όμως της Σοβιετικής Ένωσης αναπτέρωσε τις ελπίδες των δυτικών και μόχλευσε τα μάλα τις επιδιώξεις τους. Παρ’ όλα αυτά η σημερινή Ρωσσία απέχει παρασάγγας από την κατάσταση που βρέθηκε η Σοβιετική Ένωση στις τελευταίες στιγμές της.
Το ουκρανικό μέτωπο
2. Ο πόλεμος στην Ουκρανία ξεκίνησε το 2022 ως εξ ανάγκης απάντηση της Ρωσσίας στον επεκτατισμό της «συλλογικής δύσης» και όταν πλέον το μαχαίρι είχε φτάσει στο κόκαλο με τη Ρωσσία να αντιμετωπίζει άμεση υπαρξιακή απειλή κι έχοντας ανακτήσει η ίδια ικανό μέγεθος ισχύος, μετά τη θλιβερή περιπέτεια της διάλυσης της Σοβιετικής Ένωσης κι ό,τι επακολούθησε με τον βίαιο «εκδυτικισμό» της.
3. Η Ρωσσία δεν εισήλθε σε αυτήν την αιματηρή περιπέτεια που κρατάει ήδη τρία χρόνια για να έλθει σε έναν μεσοβέζικο συμβιβασμό με τη δύση, σπρώχνοντας το υπαρξιακό της πρόβλημα για μερικά χρόνια αργότερα. Η Ρωσσία είτε θα καθαρίσει τη «δουλειά» άπαξ δια παντός, στον χρόνο ανάλογα πάντα με τις δυνάμεις της, είτε θα καταστραφεί και αυτό φαίνεται ότι πλέον έχει γίνει συνείδηση της ηγεσίας της.
4. Τούτων δοθέντων, καμία ειρήνευση δεν μπορεί να υπάρξει στο ουκρανικό παρά μόνον με «ομολογία» της ήττας από την πλευρά της δύσης που χάνει τον πόλεμο στα πεδία των μαχών και ουσιαστική αναδίπλωσή της. Καμία διπλωματική λύση δεν μπορεί να επιβληθεί, ούτε παύση των εχθροπραξιών με τα μέτωπα στο πεδίο ανοικτά και χωρίς να εξασφαλιστεί από πριν μια νέα αρχιτεκτονική ασφαλείας στην Ευρώπη που θα συμπεριλαμβάνει τη Ρωσσία και τα ιδιαίτερα συμφέροντά της, ως ακέραιη και κυρίαρχη χώρα. Μια αρχιτεκτονική ασφαλείας, δηλαδή, στη βάση των προτάσεων που η Ρωσσία κατέθεσε ήδη από τον Δεκέμβριο του 2021 και το ΝΑΤΟ αρνήθηκε ακόμη και να απαντήσει. Αυτή είναι η μοναδική «κόκκινη γραμμή» που η ρωσσική ηγεσία έχει καταστήσει απολύτως σαφές, ότι δεν πρόκειται να υποχωρήσει. Όλα τα υπόλοιπα, όπως το εδαφικό, είναι δευτερεύοντα ζητήματα που η Μόσχα είναι διατεθειμένη να διαπραγματευθεί. Και φυσικά δεν πρόκειται να τα διαπραγματευθεί με την Ουκρανία, που καταστρέφεται αργά και βασανιστικά εξ αιτίας των ιδιοτελών συμφερόντων, της ιδεοληψίας και των αβελτηριών της ηγεσίας της.
5. Συνεπώς, με δεδομένη την πάγια επεκτατική στρατηγική της δύσης που ανέκαθεν εποφθαλμιούσε κι επεδίωκε τη λεηλασία των πόρων στις αχανείς ρωσσικές εκτάσεις καμία ειρήνευση δεν θα μπορέσει να υπάρξει παρά μόνον, είτε με τη στρατηγική ήττα της Ρωσσίας, που δεν φαίνεται, είτε με τη συντριπτική ήττα του ΝΑΤΟ και τον αναγκαστικό συμβιβασμό των δυτικών ελίτ με τις πραγματικότητες του νέου αναδυόμενου πολυπολικού κόσμου.
Ο πόλεμος είναι ευρωπαϊκός
6. Ο Τράμπ και η νέα του διοίκηση απέχουν μακράν από το να αποδεχθούν την ήττα της συλλογικής δύσης και της αναγκαστικής της αναδίπλωσης. Είναι υποχρεωμένοι, είτε με την υπονόμευση της πολιτικής τους από τους δημοκρατικούς, είτε χωρίς αυτήν, να συνεχίσουν στον αδιέξοδο δρόμο της σύγκρουσης.
7. Φυσικά μέχρι τώρα η εμπλοκή των ΗΠΑ στον πόλεμο μόνον κέρδη έχει φέρει στην υπερδύναμη τόσο με το «φουλάρισμα» των «μηχανών» του στρατιωτικοβιομηχανικού μπλοκ, όσο και στο φλέγον ζήτημα της ενέργειας, με την Ευρώπη να έχει καταστεί το απόλυτο υποχείριο των ΗΠΑ.
8. «Χέστηκε» ο Τράμπ για τον πόλεμο και τα θύματά του. Ως έξυπνος επιχειρηματίας απλά θα προσπαθήσει να πολλαπλασιάσει τα κέρδη των ΗΠΑ από την αναμέτρηση, φροντίζοντας να μην βγει χαμένος ακόμη κι από μια ενδεχόμενη συντριπτική νίκη της Ρωσσίας. Αυτό σημαίνει περαιτέρω μετάθεση του κόστους του πολέμου στην Ευρώπη, με κάθε διαθέσιμο μέσο και τρόπο.
Ο Μπάιντεν ξεκίνησε με την ανατίναξη των αγωγών και την πώληση ακριβού LNG στις ευρωπαϊκές χώρες, ο Τράμπ θα συνεχίσει. Πως; Με την επιβολή δασμών στα ευρωπαϊκά προϊόντα, ή με την απειλή της δασμολογικής πολιτικής, αλλά και με τη μερική παύση άμεσης χρηματοδότησης της Ουκρανίας, να επιβάλλει στους Ευρωπαίους να πληρώνουν την αγορά από το αμερικανικό βιομηχανικό σύμπλεγμα των όπλων που θα «καταναλώνονται» στα πεδία των μαχών.
Ο πόλεμος είναι ευρωπαϊκός, άρα οι Ευρωπαίοι πρέπει να πληρώνουν γι’ αυτόν. Οι Αμερικανοί «φίλοι» σύμμαχοι και προστάτες δεν έχουν παρά να τους πωλούν αδιάκοπα, αλλά πανάκριβα, ό,τι τους είναι αναγκαίο. Ήδη ο Τράμπ έχει καταστήσει σαφείς τις προθέσεις του με τα «τροχιοδεικτικά» της αύξησης των «αμυντικών» δαπανών των χωρών του ΝΑΤΟ ακόμη και μέχρι το 5% του ΑΕΠ τους. Αυτή θα είναι η μόνη διαφοροποίηση της πολιτικής Τράμπ από εκείνη του Μπάιντεν, που από τη μια κέρδιζε και από την άλλη ξόδευε χρήματα των Αμερικανών φορολογουμένων, για να συντηρείται ο πόλεμος.
Η κότα που κάνει το χρυσό αυγό
9. Με τις ευρωπαϊκές ελίτ να φαντασιώνονται σταδιακή εξάντληση της Ρωσσίας και τη συνεπακόλουθη ήττα της και συνεπώς την καταλήστευση των πλούσιων πλουτοπαραγωγικών της πηγών, οι ΗΠΑ έχουν βρει την κότα που κάνει το «χρυσό» αυγό. Θα είναι πολύ αφελής κάποιος να πιστεύει, ότι οι αμερικανικές ελίτ και ο Τράμπ ο ίδιος περισσότερο απ’ όλους, δεν αντιλαμβάνονται ως χρυσοφόρο αυτόν τον πόλεμο και θα αφήσουν την ευκαιρία από τα χέρια τους. Με τις πολυεθνικές τους φυσικά να ορέγονται κι αυτές τους πολύτιμους ρωσσικούς πόρους, με τη διαφορά ότι, γι’ αυτές, δεν αποτελούν ζωτική ανάγκη, όπως για τους χρεοκοπημένους Ευρωπαίους.
Βλέπετε οι Ευρωπαίοι, πέραν από τα μεγαλεία που ονειρεύονται μέσω τις εκμετάλλευσης ξένων πόρων, όπως τα είχαν καταφέρει με την αποικιοκρατία μέχρι πρόσφατα, πόρων που τώρα στερούνται και τους τρέχουν τα σάλια για τους ρώσσικους, έχουν ανάγκη τους Αμερικανούς για την επίτευξη των ονειρώξεών τους. Οι Αμερικανοί που δεν στερούνται πόρων, έχουν ανάγκη την παγκόσμια ηγεμονία, για να τους έχουν στο διηνεκές.
Κι ο πόλεμος θα συνεχίζεται κλιμακούμενος, κι εφόσον η Ρωσσία αποδεικνύει τη ανθεκτικότητά της, μέχρι οι Ευρωπαίοι να συνειδητοποιήσουν ότι έχασαν τα αυγά και τα πασχάλια κι αλλάξουν ρότα.
Τουτέστιν ο πόλεμος θα συνεχιστεί μέχρι τελικής πτώσεως ενός εκ των δύο μονομάχων, με τους Αμερικανούς, διασφαλίζοντας τα κέρδη τους, να αποσύρονται την κατάλληλη στιγμή. Αυτή βρίσκεται πολύ μακρυά ακόμη. Ας ελπίσουμε ότι στη διαδικασία δεν θα εμπλακούν πυρηνικά…
0 Σχόλια
Tο kozanara.gr δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή. Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.