The Nation: Οι κίνδυνοι του ευρύτερου πολέμου στην Ανατολική Ευρώπη

Pic.: Globe and Mail

Freepen.gr - Η απόπειρα δολοφονίας του πρωθυπουργού της Σλοβακίας Ρόμπερτ Φίκο στις 15 Μαΐου φέρνει αναπόφευκτα στη μνήμη τη δολοφονία του αρχιδούκα Φραγκίσκου Φερδινάνδου στο Σεράγεβο 110 χρόνια νωρίτερα, η οποία οδήγησε στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Δεν είναι, κατά τραγικό τρόπο, υπερβολή να πούμε ότι η Ευρώπη (και, κρίσιμα, αυτή τη φορά, οι Ηνωμένες Πολιτείες) αντιμετωπίζει και πάλι μια μοιραία επιλογή: μεταξύ μιας διευθέτησης με διαπραγματεύσεις στην Ουκρανία και της πιθανότητας ενός τρίτου, και ίσως τελικού, παγκόσμιου πολέμου, γράφει το "The Nation". Αντιμετωπίζουμε, λοιπόν, μια επιλογή μεταξύ μιας διευθέτησης με διαπραγμάτευση στην Ουκρανία και της πιθανότητας ενός καταστροφικού πολέμου.

Στις 16 Μαΐου, οι New York Times ανέφεραν πως ο πρόεδρος του Γενικού Επιτελείου Στρατού δήλωσε, αναφορικά με το ενδεχόμενο αποστολής στρατιωτικών εκπαιδευτών του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία: "Θα φτάσουμε εκεί τελικά". Το ίδιο δημοσίευμα σημείωνε επίσης ότι ένας Αμερικανός αξιωματούχος έθεσε το "ενδεχόμενο" σύμβουλοι του ΝΑΤΟ να "εκπαιδεύσουν τα ουκρανικά στρατεύματα στο Λβιβ".

Δεδομένης της πρακτικής της κυβέρνησης Μπάιντεν να μας λέει ένα πράγμα και να κάνει κάτι άλλο - όπως όταν αποκαλύφθηκε πως η κυβέρνηση είχε στείλει κρυφά πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς ATACMS στην Ουκρανία - μπορεί να υπάρχουν ήδη Αμερικανοί σύμβουλοι στο έδαφος. Πράγματι, τον Απρίλιο του 2022, ένας αξιωματούχος του Πενταγώνου που ζήτησε ανωνυμία δήλωσε στους Asia Times πως είναι "πιθανό να έχουμε ένα περιορισμένο αποτύπωμα στο έδαφος στην Ουκρανία, αλλά υπό τον Τίτλο 50, όχι υπό τον Τίτλο 10" - εννοώντας πράκτορες των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών και παραστρατιωτικούς, σε αντίθεση με τους εφέδρους.

Εν τω μεταξύ, σημαντικοί αξιωματούχοι - μεταξύ των οποίων ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν, ο υπουργός Εξωτερικών του Ηνωμένου Βασιλείου Ντέιβιντ Κάμερον και η υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Ανναλένα Μπάερμποκ - ζητούν την παράδοση όπλων ακόμη μεγαλύτερου βεληνεκούς. Οι New York Times σημειώνουν επίσης ότι: "Η κυβέρνηση δεν έχει καμία σχέση με τα πυρηνικά όπλα: "Η Βρετανία, η Γερμανία και η Γαλλία εργάζονται για τη δημιουργία βάσης αμυντικών εργολάβων στην Ουκρανία, ώστε να βοηθήσουν στην κατασκευή και επισκευή οπλικών συστημάτων πιο κοντά στη ζώνη μάχης". Η Ρωσία έχει απαντήσει σε αυτές τις εξελίξεις με μια σειρά απειλών.

Η Ρωσία και η Δύση έχουν ξεκινήσει τον επικίνδυνο δρόμο της τιτανομαχίας. Το ρωσικό υπουργείο Άμυνας εξέδωσε ανακοίνωση στην οποία ισχυρίζεται ότι οι ρωσικές δυνάμεις θα "εξασκηθούν στα θέματα της προετοιμασίας και της χρήσης μη στρατηγικών πυρηνικών όπλων... ως απάντηση στις προκλητικές δηλώσεις και απειλές ορισμένων δυτικών αξιωματούχων κατά της Ρωσικής Ομοσπονδίας".

Το ερώτημα παραμένει: Είναι αυτά τα σημάδια ενός πλησιάζοντος και τραγικού "σημείου καμπής" - και αν ναι, μπορεί ακόμη να αποφευχθεί;

Ακόμη και οι αρχικοί υποστηρικτές της Ουκρανίας αρχίζουν να βλέπουν τη διεύρυνση του πολέμου ως αυτό που είναι: ένας κίνδυνος για το μέλλον της Ουκρανίας. Ο πρώην πρόεδρος του Συμβουλίου Εξωτερικών Σχέσεων Richard Haass σημειώνει ότι η Ουκρανία θα πρέπει να "προτείνει μια προσωρινή κατάπαυση του πυρός κατά μήκος των υφιστάμενων γραμμών", εξηγώντας: "Η Ουκρανία θα ήταν καλύτερα με μια στρατιωτική και διπλωματική στρατηγική που προστατεύει τον πυρήνα της χώρας, διατηρεί την ανεξαρτησία της και διατηρεί την εξωτερική υποστήριξη".

Η δυσάρεστη αλήθεια είναι πως η Ρωσία σήμερα διαθέτει μεγαλύτερο και ικανότερο στρατό από ό,τι στην αρχή του πολέμου. Όπως δήλωσε ο ανώτατος συμμαχικός διοικητής του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη σε κατάθεση που κατέθεσε στην Επιτροπή Ενόπλων Δυνάμεων της Γερουσίας τον Απρίλιο, η Ρωσία σύντομα "θα διοικεί το μεγαλύτερο στρατό στην ήπειρο".

Ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα αναγνώρισε πριν από χρόνια ότι η Ρωσία κατέχει "κλιμακούμενη κυριαρχία" - την ικανότητα να ανεβάζει συνεχώς το επίπεδο των διακυβευμάτων στην Ουκρανία. "Το γεγονός είναι πως η Ουκρανία... θα είναι ευάλωτη στην στρατιωτική κυριαρχία της Ρωσίας, ό,τι κι αν κάνουμε", είπε.

Ο πρόεδρος Ομπάμα είχε δίκιο. Το να ξεκινήσει μια μάχη για την επέκταση του ΝΑΤΟ στην πίσω αυλή της Ρωσίας ήταν ένα τραγικό, δαπανηρό λάθος - και για το καλό του ουκρανικού λαού, η κυβέρνηση Μπάιντεν πρέπει να βρει μια έξοδο, και μάλιστα σύντομα. 

* πληροφορίες interaffairs.ru

από freepen.gr